Ένα Χριστουγεννιάτικο Παραμύθι: «Η Πάλη των 4 Γάτων»

«Η Μάχη των 4 Γάτων» / Ένα παραμύθι για μικρούς και μεγάλους

– Μια φορά και έναν καιρό παιδάκι μου ήταν τέσσερις Έλληνες γάτοι, που η ζωή τα έφερε να ζήσουν στην ίδια μεγάλη γειτονιά, μιας μικρής, αλλά πολυδοξασμένης και ξακουστής πόλης.

– Οι τέσσεροι αυτοί γάτοι ήταν ξεχωριστοί και ο καθένας είχε τα δικά του χαρίσματα, καλά αλλά και κακά!

– Μεγάλωσαν και κάποια στιγμή, έτσι τα έφερε η μοίρα, θέλησαν να γίνουν αρχηγοί στην γειτονιά τους, μια γειτονιά με ιστορία στην πόλη τους, που και αυτή έτυχε να περνάει μια μεγάλη κρίση, οικονομική και κυρίως αξιών! Μια γειτονιά από τις καλύτερες της πόλης!

– Οι γάτοι, αν και έλεγαν ότι ήταν φίλοι, βρέθηκαν να μάχονται ο ένας τον άλλο για την αρχηγία στη γειτονιά, όπου ζούσαν πολλοί γάτοι και γάτες, που όμως δεν είχαν την δύναμη και αν όχι τη δύναμη, σίγουρα δεν είχαν την τόλμη των τεσσάρων, να παλέψουν να γίνουν αρχηγοί στη γειτονιά τους, άλλωστε οι περισσότεροι απ’ αυτούς ήταν «φτιαγμένοι», παχουλοί, αφού πάντα έτρωγαν τα καλύτερα ψάρια, τα καλύτερα «Φρίσκις» και πάντα με πολλά λεφτά στις τσέπες τους.

– Ο ένας γάτος λεγόταν Φλώρος, ενώ επίσης τον ήξεραν στη γειτονιά ως «Λάκη, ο Βασιλικός Γάτος», επειδή η οικογένεια που τον μεγάλωσε ήταν ορντινάτζα στο Παλάτι!…

– Ο Φλώρος, με λιγοστή γνώση της ελληνικής γλώσσας, με πολλά λεφτά από τον πατέρα του, ήταν δηλ. πολύ μπερεκέτης, ήταν ιδιαιτέρως πονηρός, με άκρατη φιλοδοξία, δολοπλόκος, κρυφός, μέγας υποκριτής, αλλά κυρίως ήταν «καρφής», γι’ αυτό οι ανταγωνιστές του τον αποκαλούσαν «Μάτσα». Κάρφωνε ή ρουφιάνευε στην Πρεσβεία των εξουσιαστών της  πόλης, στην Πρεσβεία καλύτερα της μιας από τις δύο μεγαλύτερες γατοδυνάμεις στον κόσμο, μαζί με έναν άλλο δύσμορφο γάτο άλλης γειτονιάς της ίδιας πόλης, που δεν μπορούσε να πει το «Ρ» και που ο πατέρας του ήταν τσιφλικόγατος, τους προηγούμενους αρχηγούς της γειτονιάς και κυρίως τον γάτο που ήταν ο ανηψιός του γάτου που έφτιαξε τη γειτονιά που μεγάλωσε ο Φλώρος… Τον ανηψιό αυτόν τον ήξεραν όλοι με το όνομα «Μπουλόγατος»!

– Παράλληλα, επειδή όλοι οι ρουφιάνοι είναι ίδιοι και δεν ορωδούν προ ουδενός, ο Φλώρος «άνοιξε παρτίδες» και με την άλλη μεγάλη παγκόσμια εξουσιαστική γατοδύναμη, μέσω ενός πλούσιου αθλητόγατου της διασποράς της πόλης, που επένδυσε σε μεγάλη ποδοσφαιρική γατοομάδα, αν και ο ίδιος υποστήριζε την άλλη μεγάλη γατοομάδα, που ήταν ανταγωνιστική της ομάδος του αθλητόγατου.

–  Ο Φλώρος έλεγε πως αν δεν γινόταν αρχηγός για να ξαναφτιάξει τη γειτονιά από την αρχή, τότε θα εργαζόταν ως μοντέλο και συγκεκριμένα πως… θα διαφήμιζε κοστούμια!

–  Ο Φλώρος είχε αρκετούς οπαδούς στη γειτονιά, αφού ασκούσε εξουσία δίκην «Γάτου Επιστασίας» σ’ αυτήν και πολλοί τον είχαν ανάγκη, ενώ και το χρήμα το μοίραζε αρκετά, αλλά και το σύστημα άλλων ισχυρών βασιλικών γάτων και όχι μόνον, τον ήθελε για αρχηγό, για να διοικεί αυτή τη γειτονιά και ίσως στο μέλλων, αν γινόταν το Νο 1 στην πόλη, και την πόλη!…

– Ένας άλλος γάτος ήταν ο Τζιμάκος, με το κύριο παρατσούκλι «Τσοπανόσκυλο», παρ’ ό,τι γάτος!.. Τον αποκαλούσαν στην πιάτσα και «γατόμαγκα» ή «οχετό» ή «βαρκάρη», επειδή ήταν Έλληνας μεν, αλλά είχε σπουδάσει στις … Καλόγριες και ήξερε καλά … και τη γαλλική!

– Ο Τζιμάκος, ήταν ευθύς, ίσιος που λέμε, ο πιο παλιός από τους 4 στη γειτονιά, αρκετά όμως παρορμητικός, αυτό που λέμε «εύκολα ξεφεύγει η γλώσσα και … μιλάει» και αυτό φόβιζε τους εξουσιαστές της μεγάλης παγκόσμιας γατοδύναμης, που ήλεγχε την πόλη, παρ’ ό,τι ήταν δικό τους παιδί! Συγκεκριμένα το «Τσοπανόσκυλο» πριν από κάποια χρόνια, μαζί με την πιο γνωστή γάτα της γειτονιάς, που την έλεγαν «Νονά» και που κάποια στιγμή και αυτή παλιότερα είχε θελήσει να … αρχηγέψει στη γειτονιά, και μαζί επίσης με έναν άλλο γάτο, που ήταν γιός παπάγατου, του παπα Θανάση, πολέμησαν με όλη τους τη δύναμη το … ηλίθιο, αν μη τι άλλο, «άνοιγμα» του Μπουλόγατου, όταν αυτός ήταν αρχηγός όχι μόνον στη γειτονιά, αλλά και στην πόλη, προς την αντίπαλη παγκόσμια γατοδύναμη αυτής που ήλεγχε την γειτονιά και την πόλη για 150 χρόνια, προκειμένου να βρεί καλύτερα ψάρια …

– Ο Τζιμάκος είχε πολλούς οπαδούς και κυρίως πολλές γάτες, διότι ήταν πολύ αρσενικός, μάλιστα διετέλεσε και για ένα διάστημα «ενδιάμεσος αρχηγός», διότι ο προηγούμενος «την έκανε» και όρισε το … τσοπανόσκυλο σαν αρχηγό, αφού και οι 2 ήταν παιδιά της ίδιας παγκόσμιας γατοδύναμης.

– Με τη σειρά του και ο Τζιμάκος,»την έκανε» από την «ψευδοαρχηγία», αφού του «την έκανε» με πονηριά ο δολοπλόκος Φλώρος, χρησιμοποιώντας ένα ψοφόγατο και προσπάθησε να τον διασύρει στη γειτονιά, επειδή τον φοβόταν και επειδή τον θεωρούσε τον κυριότερό του αντίπαλο.

– Φεύγοντας ο Τζιμάκος από «ψευδοαρχηγός», όρισε στη θέση του έναν επίσης πολύ πλούσιο γάτο της γειτονιάς, με τις ίδιες διασυνδέσεις και με τη γάτα Νονά, αλλά κυρίως με πολύ καλές σχέσεις με την παγκόσμια γατοδύναμη που ήταν ο επικυρίαρχος της γειτονιάς και της πόλης…

–  Ο τρίτος διεκδικητής της αρχηγίας της γειτονιάς γάτος, λεγόταν Λαλάκης. Το παρατσούκλι του ήταν «Γούντυ ο Τρυποκάρυδος», επειδή του έφερνε λίγο, αλλά και …. «ο εμπορευάμενος», επειδή ασχολείτο με το εμπόριο. Μερικοί τον έλεγαν και «ο μετάνοιας», επειδή κάποτε πολεμούσε δυναμικά τους εβραιόγατους, που κρατούσαν το παγκόσμιο γατόχρημα, και ρύθμιζαν τις πολιτικές γατοηγεσίες και στις γειτονιές και στις πόλεις της γατογής, ενώ μετά ωρίμασε και κατάλαβε πως αν θέλει να γίνει έστω «κάτι» στη γειτονιά, θα έπρεπε να τα έχει καλά με τη εβραιογατοφυλή.

–   Στο παρελθόν «πούλησε» τον αρχηγό της γειτονιάς απ’ όπου ήλθε, αφού δεν ζούσε στην γειτονιά αυτή, είχε γεννηθεί αλλού, ενώ τον πούλησε και αυτόν ο καλύτερος πιθανώς φίλος του από τα νιάτα τους, όταν ήταν σχεδόν … γατόμπραβοι, μιας γειτονιάς που οι γάτοι της είχαν αιματοκυλίσει τον γατοπλανήτη. Ο φίλος του αυτός ύποστήριξε στον πόλεμο τον Φλώρο.

–  Ο Λαλάκης ήταν πατριώτης, δυναμικός, με γνώσεις, με υψηλό IQ, με τις ισχυρές πλάτες των εβραιόγατων που ήταν οι κυρίαρχοι του χρήματος διεθνώς, (το μεγαλύτερό του πλεόνεκτημα), χωρίς «ευγενική» γατοκαταγωγή, συναισθηματικός, αλλά με «άγνοια κινδύνου» και άρα επικίνδυνος και για τη γειτονιά και για την πόλη…

– Ο Λαλάκης, περισσότερο, θα έκανε κυρίως, αν λειτουργούσε σωστά η γατογειτονιά, χωρίς τα τόσο σοβαρά προβλήματα, για να ανεβάζει το ηθικό του γατολαού από τηλεοπτικά προγράμματα ή ραδιοφωνικές εκπομπές, πάντως όχι για αρχηγός, παρά τις αδιαμφισβήτητες ικανότητές του.

– Ο Λαλάκης τελευταία στιγμή ζήτησε και έλαβε το δικαίωμα, από την επιτροπή που προήδρευε ο ψοφόγατος, να διεκδικήσει την αρχηγία στη γειτονιά που πέθαινε…Όμως η εικόνα του Λαλάκη με τον γατόμπραβο στη γατομηχανή και το τρέξιμό του να προλάβει χρονικά να δώσει την αίτησή του στον ψοφόγατο είχε φωλιάσει αρνητικά στο νου των κατοίκων της γατογειτονιάς.

– Ο τελευταίος γάτος ήταν ο Ρούλης, που ήταν και αδελφός της νονάς. Οι άλλοι γάτοι τον ήξεραν και σαν «Κονιόρδο», ή «Σαλονάτο». Με «ευγενική νησιώτικη καταγωγή», αυστηρός, με κανόνες, αυτοπειθαρχημένος, με μόρφωση, με υψηλό IQ και γιός (κάτι που άδικα του το χρεώνουν) ενός πολύ παλιού αρχηγού της γατογειτονιάς και της γατούπολης μάλιστα μετά, ο οποίος είχε έλθει από άλλη γειτονιά, και με βαριές κατηγορίες ότι είχε ρίξει από αρχηγό της πόλης, τον καλύτερο πιθανώς αρχηγός της, που ήταν μεγάλος γατοπατριώτης και είχε κρατήσει την γατούπολη στον κόσμο των «ελεύθερων γάτων»… Στη συνέχεια ο πατέρας του Ρούλη ήλθε σε ρήξη και με τον θείο του Μπουλόγατου, τον Μαμουθόγατο!..

– Ο Ρούλη ήταν ειλικρινής, ευθύς και πραγματικός πολιτικός. Πολιτικός, αλλά όχι ακριβώς ήταν και ο Τζιμάκος, ενώ οι γάτοι Φλώρος και Λαλάκης δεν ήταν πολιτικοί αλλά … κεραμιδόγατοι. Ο Ρούλης όμως είναι ειλικρινής σε έναν γατολαό που τον έμαθαν στο άνετο χρήμα τα τελευταία 35 χρόνια, με χαμένη κριτική σκέψη και κυρίως με χαμένη … υπομονή! Η καμπάνια του στους γάτους, στη γατογειτονιά, θύμιζε έναν παλιό πεθαμένο αρχηγό της γατογειτονιάς, τον «χοντρόγατο» που όταν διεκδίκησε την αρχηγία της πόλης »εβγαινε» και έλεγε στους γάτους … «ώρα για δουλειά»! Θες να βγεις αρχηγός και λες ποτέ στους γατοχαχόλους τεμπέληδες «ώρα για δουλειά»! Τα τελευταία 35 χρόνια στη γατούπολη αρχηγοί γίνονται όσοι υπόσχονται στους γάτους και στις γάτες λεφτά και μάλιστα πολλά! …

– Αυτοί οι 4 γνωστοί γάτοι πολέμησαν τελικά μεταξύ τους σκληρά, μια χειμωνιάτικη Κυριακή ενός Δεκέμβρη, για την αρχηγία στη γειτονιά, αυτής της υπό «κατάρρευσιν» πόλης! Τη νίκη την πήρε αυτήν την πρώτη Κυριακή ο Τζιμάκος και ακολούθησε ο Ρούλης, ενώ ο Φλώρος και ο Λαλάκης τερμάτισαν μετά καταϊδρωμένοι… Τελικός νικητής βγήκε τη 2η Κυριακή, που πάλεψαν μόνον ο Ρούλης και ο Τζιμάκος, ο Ρούλης και όλοι ευχήθηκαν «καλή τύχη» στον ίδιο, στη γειτονιά, αλλά και στην πόλη, αν ο Ρούλης αργότερα θα τα έβαζε με τον αρχηγό της, τον «Ζαχαρένιο» ή «σταλινόγατο»…

– Τέλος παιδάκι μου θα πρέπει να είστε αγαπημένα τα αδέλφια μεταξύ σας, διότι η νονά δεν στήριξε, στον πόλεμο, τον αδελφό της τον Ρούλη! Απίστευτο, αλλά αληθινό! Η νονά είχε έναν γατογιό πολύ αγαπητό στον γατόκοσμο, που εδώ και κάποια χρόνια ασκούσε γατοεπιστασία σε άλλες γειτονιές. Ήταν αγαπητός, διότι ήταν κοντά στο γατολαό, τους στήριζε και βοηθούσε, είχε αγάπη μέσα του… Θα σου πω άλλη φορά αν τελικά αυτός ο καλός γάτος, ο γιος της νονάς έγινε … αρχηγός κάπου, εκτός από αρχηγός στην καρδιά του γατόκοσμου.

– Ο Φλώρος σκεφτόταν να φύγει από τη γειτονιά και να πάει αλλού, να φτιάξει δική του γειτονιά και να γίνει αρχηγός, αλλά τελικά δεν το τόλμησε, διότι είναι άλλο να παίρνεις έτοιμο και με όνομα μαγαζί και άλλο να ξεκινάς από την αρχή, όταν έχεις μάθει να στα φέρνουν όλα στο …πιάτο.

– Ο Λαλάκης παρέμεινε πιστός, διότι είχε αρχές παιδί μου και διότι κατάλαβε τελικά τα όριά του!

– Ο Τζιμάκος στήριξε τον Ρούλη σε όλα, μετά από τη νίκη του «Σαλονάτου» !!!

– Έτσι, έζησαν αυτοί καλά και εμείς …. θα μου πεις εσύ παιδί μου, όταν μεγαλώσεις δεις, ζήσεις, πονέσεις και άλλα πολλά!…

 

«ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ»

ΥΓ.

α. Οποιαδήποτε ομοιότης με γεγονότα της εποχής μας είναι τυχαία και συμπτωματική και οποιοσδήποτε σχετικός συνειρμός απλώς … παραπλανητικός της πραγματικότητος, στο μυαλό μας / σας.

β. Καληνύχτα Άγγελοι!!!