Η ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΕΛΛΑΔΑ!.. Μια Απάντηση Στους Μισέλληνες!..
Ξένε, που μόνος κι έρημος σε ξένους τόπους τρέχεις,
πες μου ποιός είναι ο τόπος σου και ποιά Πατρίδα έχεις;
Στ΄αγαπημένο μου χωριό πάντα χαρές και γέλια.
Στ΄αλώνια τραγουδιών φωνές, ξεφάντωμα στ΄αμπέλια.
Κι όταν χορεύει η λεβεντιά, της Πασχαλιάς τη μέρα,
βροντοχτυπάει το τύμπανο και κελαηδεί η φλογέρα.
Στην μακρινή Πατρίδα μου έχει ευωδιά και χάρη
το ταπεινότερο δεντρί, το πιο φτωχό χορτάρι.
Στους κλώνους της αμυγδαλιάς σμίγουν ανθοί και χιόνια
και φέρνουνε την άνοιξη γοργά τα χελιδόνια.
Στων μαγεμένων της βουνών τα μαρμαρένια πλάγια
γλυκολαλούνε πέρδικες και κλαίει η κουκουβάγια.
Η ασημένια θάλασσα μ’ αφρούς την περιζώνει
κι ο ουρανός με τ΄άστρα του την χρυσοστεφανώνει.
Την μακρινή Πατρίδα μου, πριν η σκλαβιά πλακώσει,
την δόξαζ’ η παλληκαριά, την φώτιζαν η γνώση.
Και τώρ΄από την μαύρη γη, την γη την ματωμένη,
πρόβαλε πάλ’ η Λευτεριά, σαν πρώτα αντρειωμένη!
Φτάνει!… Την χώρα, που μου λες, την γνώρισα, την είδα!
Την μακρινή Πατρίδα σου έχω κι εγώ Πατρίδα!
Γεώργιος ΔΡΟΣΙΝΗΣ
-/-
“ΕΛΛΗΝΑΣ“
ΥΓ.
“ΠΑΛΙ ΜΕ ΧΡΟΝΟΥΣ, ME ΚΑΙΡΟΥΣ, ΠΑΛΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΘΑ ‘ΝΑΙ“!
-/-