“ΡΚΚ”: “Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν” / “Ένοπλο Τμήμα”(Συνέχεια)
– Το 1986, αμέσως μετά από το 3ο Συνέδριο συνεστήθη ο “Λαϊκός Στρατός Σωτηρίας Κουρδιστάν“, στη θέση των “Δυνάμεων Σωτηρίας Κουρδιστάν.
– Οι Τούρκοι αρχίζουν να αντιδρούν σιγά – σιγά και το 1987, όταν και αρχίζει το “αντάρτικο”, ως απάντηση, δημιούργησαν την “Ανώτατη Διοίκηση Σ-Χ”, στη ΝΑ Τουρκία, (μέχρι περίπου και το 2010, η Σ-Χ “σήκωσε το βάρος” του αντι-ΡΚΚ αγώνα), ενώ παράλληλα κήρυτταν “από καιρού εις καιρόν”, “Ειδική Έκτακτη (κυρίως στρατιωτική) Κατάσταση” / “Özel Hal Durumu“, ανάλογα, στους Νομούς, στις περιφέρειες, στις πόλεις και στα χωριά της ΝΑ Τουρκίας. Επίσης χώρισαν σε ειδικές στρατιωτικές ζώνες τις περιοχές αυτές.
– Εδώ να πούμε ότι, από τα μέσα της 10ετίας του 1980, εμφανίζεται η περιβόητη τουρκική “JITEM“, “γέννημα” του τ/ “Ειδικού Γραφείου Πολέμου” / “ÖHD” και αναλαμβάνει αντι-Κουρδική δράση (ασφαλώς όχι μόνον, όπως θα δούμε, όταν ασχοληθούμε με την “Οργάνωση Κινητοποίησης και Επιστράτευσης”, το “ÖHD”, κλπ). [“Jandarma İstihbarat ve Terörle Mücadele” ή και “Jandarma İstihbarat Teşkilatı”, δηλ. “Σ-Χ Πληροφορίες και Αγώνας με την Τρομοκρατία” ή και “Οργάνωση Πληροφοριών Σ-Χ“].
– Σε γενικές γραμμές αποτελούνταν από εκπαιδευμένους Τούρκους στρατιωτικούς, κυρίως στρατιωτικούς, και μη, οι οποίοι κινούμενοι μέσα στις Κουρδικές περιοχές, με πολιτικά ή όχι, μιλώντας – πολλοί εξ αυτών- και την Κουρδική, κατόρθωναν να προκαλούν σύγχυση στον πληθυσμό, να τον πανικοβάλλουν, παραπλανούν κλπ, να συλλέγουν κρίσιμες πληροφορίες και να τις υποβάλλουν στα κλιμάκια που επιβαλλόταν, να δολοφονούν Κούρδους, να προβαίνουν σε πράξεις “συκοφάντησης” του αντιπάλου, να ανατινάζουν, παγιδεύουν, κλπ, και γενικά αποτελούσαν τον ισχυρό κρατικό “μηχανισμό καταστολής” της Κουρδικής εξέγερσης, ήσαν αυτοί που έκαναν τον “βρώμικο” -λεγόμενο- πόλεμο.
– Το κράτος και ειδικά οι ΤΕΔ ποτέ δεν παραδέχθηκε -καν την ύπαρξή της “JITEM” , για προφανείς λόγους.
– Να πούμε ότι, σκότωνε αδιακρίτως και στα πλαίσια του “ΑΠΟΡΡΗΤΟΥ”, της απολύτου μυστικότητος, κλπ δεν δίσταζε να σκοτώνει μέχρι και ακραιφνείς Κεμαλιστές, προβεβλημένες προσωπικότητες στο τ/κράτος. Ένας τέτοιος ήταν πχ και ο Ουγούρ Μουμτζού, τον οποίον δολοφόνησαν, όταν απεκάλυψε και κυρίως ήλεγξε την παρακρατική “βρώμικη” δράση τους.
– Με τα βασανιστήρια, τις δολοφονίες κλπ στη ΝΑ Τουρκία, η “JITEM” είχε οδηγήσει τους Κούρδους μέχρι και σε εσωτερική μετανάστευση! (Αυτό θα πρέπει να σας θυμίζει ασφαλώς, το τί γίνεται σήμερα στις ίδιες Κουρδικές περιοχές, όπου και πάλι και για τους ίδιους λόγους, έχουμε εσωτερική μετανάστευση! Έχουμε αναφερθεί σ’ αυτήν)! Ως Αρχηγός φέρεται ο συγχωρεμένος (;) πλέον Αρίφ Ντογάν, ενώ ένας από τους “Serial Killers“, της Οργάνωσης, ήταν ο Αϊχάν Τσαρκίν, ο οποίος φέρεται να έχει δηλώσει πως σκότωσε περίπου 1000 Κούρδους. Ασφαλώς οι περισσότεροι ήσαν εκτελεστές, με περίπου ανάλογες… επιδόσεις…
– Οι Κούρδοι, λαμβάνοντας ανεπίσημη -αρχικά- πάσης φύσεως βοήθεια από φίλους τους στη Συρία, στη Ρωσία, στο Λίβανο, στο Β. Ιράκ, (κυρίως από την περιοχή του “Ιρακινού” Κούρδου Μεσούντ Μπαρζανί, με έδρα στα Άρβηλα / Ερμπίλ, αλλά και από την περιοχή του πλέον αγαπητού στις Κουρδικές μάζες “Ιρανού” Κούρδου Τζελάλ Ταλαμπανί, με έδρα στο Σουλεϊμανίγιε), στο Ισραήλ, κλπ, αλλά και στη συνέχεια επίσημη κρατική υποστήριξη από τις χώρες αυτές, αλλά επίσης και από την Ευρώπη (κυρίως Κεντρική και Βόρεια), άρχισαν να επιβάλλουν “χαράτσια” στους πληθυσμούς αυτούς, προκειμένου για την οικονομική ενίσχυσή τους, ενώ έλεγχαν και τα συνοριακά περάσματα επιβάλλοντας φόρους υπέρ των μελών του “ΡΚΚ”, σκότωναν όσους έδιναν πληροφορίες στους Τούρκους και ξεκίνησαν να προσβάλλουν αραιά στρατιωτικούς στόχους, με κύρια υποστήριξη από το Ιράκ και το Ιράν.
– Η περίοδος από το 1984, “κλείνει” το 1993, όταν οι του “ΡΚΚ”σκότωσαν 33 Τούρκους στρατιώτες, τους οποίους κατέβασαν από το λεωφορείο, στο δρόμο Μπινγκιόλ – Ελαζίγ, με το οποίο μετέβαιναν στις νέες Μονάδες τους. Φέρεται ότι η ενέργεια αυτή δεν ήταν εντολή του Οτζαλάν, αλλά απόφαση ενός “τοπικού” Κούρδου Διοικητή, μέλους του “ΡΚΚ”. Το “ΡΚΚ” έκανε την αυτοκριτική του για το υπόψη γεγονός, ενώ φυσικά στη συνέχεια η προπαγάνδα της Τουρκίας “έπαιξε” πάνω σ’ αυτό και ακολούθως και σε άλλα τέτοια ή παραπλήσια περιστατικά, προκειμένου να εκθέσει την … τρομοκρατία του “ΡΚΚ”. Τον Οτζαλάν μέχρι και σήμερα τον αναφέρουν ως “Bebek Katili”, δηλ. “Δολοφόνο Μωρών”, κλπ.
– Κατά την παραπάνω περίοδο και συγκεκριμένα το 1988, όπως ο ίδιος ο Οτζαλάν φέρεται να καταθέτει ανακρινόμενος στο Ιμραλί, στον ανακριτή του Σχη (ε.α.) Χασάν Αττίλα Ουγούρ, (ο Τούρκος αυτός εξέδωσε το 2011 βιβλίο με τίτλο, “Πώς ανέκρινα τον Α. Οτζαλάν” – Ιδού οι Αλήθειες – Εκδόσεις “Πηγή” και αναγράφει όσα διαβάζετε τώρα), τον επισκέφθηκαν στο Λίβανο ο Εθνολάτρης βουλευτής Μπαντουβάς και ο Πλοίαρχος Ναξάκης, που οι Τούρκοι θα θυμούνται ότι σαν Κυβερνήτης πολεμικού σκάφους, τους είχε “κυνηγήσει” μέσα στον κόλπο της Σμύρνης, οι οποίοι φέρεται να του υποσχέθηκαν πολιτική, οικονομική και στρατιωτική (ελληνική) βοήθεια.
– Ο Ουγούρ αναφέρει επίσης στο βιβλίο αυτό και στο κεφ. “Σχέσεις Οτζαλάν – “ΡΚΚ” – Ελλάδος”, πως το 1994 ενδεχομένως “ανοίχτηκαν” στρατόπεδα στην Ελλάδα για στρατιωτική εκπαίδευση Κούρδων μαχητών, ενώ αναφέρει ότι ιδεολογική εκπαίδευση των Κούρδων γινόταν στο Λαύριο.
– Ως εκπρόσωπος τότε στην Ελλάδα των Κούρδων του “ΡΚΚ” αναφέρεται ο Μαχίρ Φετχί Ντεμίρ. Τέλος, γίνεται αναφορά σε κάποιον “Dimitri Elen” (;) που εκπαίδευε τους Κούρδους (του Λαυρίου προφανώς), σε χειρισμό βομβών, σε εκδήλωση βομβιστικών ενεργειών, πάντα σε μικρές -αριθμητικά- Ομάδες, καθώς και στους τρόπους ζωής μέσα στα στρατόπεδα, με στόχο οι εκπαιδευόμενοι να χρησιμοποιηθούν, κάποια στιγμή, εναντίον της Τουρκίας (σελ. 31-32). “Για την ιστορία”, το στρατόπεδο στο Λαύριο “έκλεισε” το 2010, για οικονομικούς λόγους, όπως τότε είχε επισήμως αναφερθεί.
– Οι Τούρκοι τότε είχαν γελοιοποιηθεί, αφού έψαχναν παντού στην Ελλάδα, στρατόπεδα εκπαίδευσης Κούρδων. Έψαχναν περί την Αθήνα, και σε απόσταση 200 – 250 χλμ απ’ αυτήν, όπως … “γυρίζει η γη”! Ο “ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ“ μας έλεγε ότι είχε “τσιμπήσει” 2 Τούρκους, προφανώς στρατιωτικούς και της τ/Πρεσβείας, στην Αθήνα, εκείνα τα χρόνια, με τις οικογένειές τους, στην Χαλκίδα, στο Κάστρο, στην καφετέρια του Πολάλη, (τουλάχιστον τότε αυτός την διαχειριζόταν, αφού ανήκε στο Δήμο Χαλκίδος), στον Καράμπαμπα, να συζητούν για “Κουρδικά” στρατόπεδα στη Β. Εύβοια, κλπ, να ομιλούν για την περιοδικότητα απογείωσης των ελληνικών α/φ, από την Τανάγρα, και άλλα πολλά.
– Ο “ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ“ Τούρκοι ξέρει “τί και πώς”! Γίνετε Χριστιανοί για να σας πει ρε Μογγόλια, να γράψετε κανένα βιβλίο πάλι! Αχαχαχαχαχαχα!
– Όταν, στο μέλλων, θα εξετάσουμε την αντανάκλαση της “αντι-τουρκικής στάσης και συμπεριφοράς” των Κ. Γ. Καραμανλή και Α. Γ. Παπανδρέου, στο Πεδίο, και κυρίως του δεύτερου, θα δούμε ότι από την κρίση(!) του 1987 ακόμα, ο Ανδρέας Παπανδρέου είχε συμμαχήσει με τον Χαφέζ Αλ Άσαντ, είχε “βάσεις” και μέσα στη Συρία και σε περίπτωση Ε-Τ σύγκρουσης οι Τούρκοι θα εβάλλοντο και απ’ εκεί!… Δεν είναι όμως της παρούσης, ενώ τονίζω εδώ, ότι όσοι με αφορμή την σοβούσα οικονομική κρίση, ασκούν κριτική στους 2 αυτούς πολιτικούς άνδρες, θα πρέπει να είναι καλοπροαίρετοι, σοβαροί και “λίγοι”, διότι τότε υπήρχε ΑΜΥΝΑ και μάλιστα … πρωτίστως ΕΠΙΘΕΤΙΚΗ! Λέτε οι πάντα καλά πληροφορημένοι Τούρκοι, λόγω των Αμερικανο – Βρετανο – Ισραηλινών, να έκαναν πχ τυχαία – τότε – λόγο για 2,5 πολέμους; Τώρα Μογγόλια είναι οργανωμένο αλλιώς το κάζο σας που … έρχεται!!! Συντονιστείτε εδώ με τα … “Μπλακ Μπέρυ” σας, κλπ. Συνεχίζουμε…
– Ακολουθεί η περίοδος 1993 – 1998, στην οποία το “ΡΚΚ” πολιτικά μεταλλάσσεται από Κομμουνιστικό, σε Σοσιαλιστικό, παρουσιάζει “ανοχή” στη Θρησκεία, αρχίζει να εντάσσει σχεδόν μαζικά γυναίκες στις τάξεις του, ενώ και το σημαντικότερο άρχισε να ομιλεί για “Αυτονομία“!
– Το 1997 η Τουρκία έχει ήδη δαπανήσει στον αντι-“ΡΚΚ” αγώνα της 300 εκ. $ Η.Π.Α. (από το 1984 υπολογιζομένου του ποσού), γεγονός που την οδήγησε στο χείλος -για άλλη μία φορά- της χρεοκοπίας, αλλά ας είναι καλά η λεγόμενη … πολιτισμένη “Διεθνής Κοινότητα”!..
– Η περίοδος 1998 – 2002 είναι η πιο … “μαύρη” περίοδος του Κουρδικού Αγώνα Απελευθέρωσης – Ανεξαρτησίας, κυρίως λόγω της διεθνούς συνωμοσίας, με πρωτοστάτες τους Αμερικανο – Ισραηλινούς, και με ελληνική τελικά … “γεύση”, για την παράδοση του Οτζαλάν, στην Τουρκία. Ολόκληρη ιστορία, που όμως όζει πάρα πολύ φίλοι μου και ας την αφήσουμε, προς το παρόν!
– Οι Τούρκοι, αξίζει να σας το γράψω να το μάθετε, φέρεται να είχαν ονομάσει, (πολύ έξυπνα και “τί ειρωνεία”, θα έλεγα), την επιχείρηση παράδοσης στην Κένυα του “ΑΡΟ”, σ’ αυτούς, «Επιχείρηση “ΡΚΚ“»! Προσέξτε όμως τί σήμαιναν τα αρχικά! “Paket Kenya’da Kutulandı“, δηλ. σε ελεύθερη μετάφραση, “Το Πακέτο Πακεταρίστηκε / Εγκλωβίστηκε / Ετοιμάστηκε στην Κένυα”!.. Είπατε κάτι; Για κλάματα είναι φίλοι μου, όχι για γέλια, άντε για κλαυσίγελο, ίσως!..
– “Γκρέμισε” δυστυχώς ο “σοβαρός”, όπως τον πρόβαλαν τότε οι του ΠΑΣΟΚ, Κος Σημίτης και “οι συν αυτώ”, (πχ ο δυστυχής Πάγκαλος…) μια ολόκληρη στρατηγική (“υπέργεια, επίγεια και υπόγεια”) ετών, που είχε … μουρλάνει τους Τούρκους, οι οποίοι ξαφνικά νόμισαν ότι έγιναν … μάγκες! Είχε προηγηθεί, το 1997, η Μαδρίτη και η αναγνώριση τουρκικών συμφερόντων – δικαιωμάτων στο Αιγαίο, πιο πριν, το 1996, τα … αναγκαία Ίμια (που… ατύχησαν μόνον στο εκτελεστικό μέρος, αφού υπήρξαν νεκροί) και η δημιουργία “γκρίζων ζωνών” στο Αιγαίο, ώστε σιγά – σιγά να φτάσουμε σήμερα στον … 25ο Μεσημβρινό των Ισραηλινών, (διαβάστε, πίσω στο “σάϊτ” μας, άρθρα του “Ταξιάρχου” μας, τα έχει πει), το Ελσίνκι και την αναγνώριση ότι δεν υπάρχουν “συνοριακές διαφορές” να τις πω (“No Borders Disputes”), κλπ. Είναι φίλοι μου, ειλικρινά, να λυπάται κανείς!!!
– Τον Αύγουστο του 1998 και μετά από τη σύλληψη του υπαρχηγού του Οτζαλάν, Σεμντίν Σακίκ, είχε ανακοινωθεί από τους Κούρδους, από το “MED TV”, εκεχειρία και οι Τούρκοι ξεκίνησαν, με βάση το διεθνή σχεδιασμό, τις δικές τους πιέσεις για τη σύλληψη Οτζαλάν. Ο τότε Τ/Α/ΓΕΣ Αττίλα Ατές, (είχε προηγηθεί και το “Μεταμοντέρνο Πραξικόπημα”, το Φεβ. του 1997 και οι ΤΕΔ ήσαν … “καβάλα στο άλογο”), το Σεπ του 1998 είχε απειλήσει, από την Αντιόχεια (Χατάϋ), τη Συρία με πόλεμο, αν δεν έδιωχνε από το έδαφός της τον “ΑΡΟ”, τον Οκτ. είχε κάνει ανάλογες -περίπου- απειλητικές δηλώσεις ο Ντεμιρέλ, μάλιστα μέχρι και ο τότε Πρόεδρος της Αιγύπτου Χόσνι Μουμπάρεκ, που είχε επισκεφθεί την Άγκυρα, είχε προτείνει στους Τούρκους να μεσολαβήσει στους Σύρους, λόγω των ιστορικών δεσμών Αιγύπτου – Συρίας, για το ίδιο θέμα.
– Τελικά οι Σύροι τον έδιωξαν τον Οτζαλάν από την χώρα τους, όπως τους είχε υποσχεθεί και ο Χαφέζ Αλ Άσαντ, που ζούσε ακόμα, δια του Σύρου τότε ΥΠΕΞ Αμρ Μουσά, που είχε μεταβεί μάλιστα και στην Άγκυρα, για συνομιλίες επί του θέματος, με τον Ντεμιρέλ, τον Ετζεβίτ, κλπ. Τέλος, η “CIA” ενημέρωσε, όπως αναφέρθηκε, την τότε ακόμα “Διεύθυνση Ειδικών Δυνάμεων ” (βλέπε “ÖHD”) και αυτή μαζί με τη … φίλη της “ΕΥΠ”, “ΜΙΤ”, ανέλαβε, με τον Στρατηγό (ε.α.) και τέως Βουλευτή, όπως έχουμε πει, του “ΜΗΡ”, Ενγκίν Άλαν και την Ομάδα του και με το α/φ (Νο TC CAG) Falcon 900B, του Δυτικοθρακιώτικης καταγωγής Επιχειρηματία (και προφανώς Οργάνου της “ΜΙΤ”) Τζαβίτ Τσαγλάρ, να φέρει από την Κένυα, τον “ΑΡΟ”. Πράγματι στις 16 03:00 Φεβ 1999, ο Οτζαλάν “πάτησε” Τουρκία και περιχαρής ο … “Keroğlu”, ο “Ρομπέν των Δασών” δηλ. , όπως αποκαλείτο ο πιο … τυχερός πιθανώς -πολιτικά εννοώ- Τ/Π-Θ, ο Μπουλέντ Ετζεβίτ, προέβη τηλεοπτικά σε σχετική ενημέρωση του τουρκικού λαού.
“ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ“
“ΑΝΑΝΙΑΣ“
