ΤΟ ΜΠΑΛΟΥΚΛΙ!..

ΤΟ ΜΠΑΛΟΥΚΛΙ

(ΤΑ ΨΑΡΙΑ ΤΗΣ ΖΩΟΔΟΧΟΥ ΠΗΓΗΣ)

 

Σαράντα μέρες πολεμά ο Μωχαμέτ να πάρη

την Πόλη τη μεγάλη.

 

Σαράντα μέρες έκαμεν ο γούμενος το ψάρι

στα χείλη του να βάλη.

 

Απ’ τις σαράντα κι ύστερα πεθύμησε να φάγη

τηγανισμένο ψάρι.

 

– Αν μας φυλάγ’ η Παναγιά, καθώς μας εφυλάγει,

την Πόλη ποιός θα πάρη; 

 

Ρίχνει τα δίχτυα στο γυαλό, τρία ψαράκια πιάνει,

– Θεός να τα βλογήση!-

 

Το λάδι βάλλει στη φωτιά μες στ’ αργυρό τηγάνι,

για να τα τηγανίση.

 

Τα τηγανίζ’ από τη μιά και πα να τα γυρίση

κι από το άλλο μέρος.

 

Ο παραγιός του βιαστικά πετά να του μιλήση,

και τα ‘χασεν ο γέρος!

 

– Μη τηγανίζεις, γέροντα, και μόσχισε το ψάρι

στην Πόλη τη μεγάλη!

 

Την Πόλη την εξακουστή οι Τούρκοι έχουν πάρει, 

μας κόβουν το κεφάλι!

 

– Στην Πόλη Τούρκου δεν πατούν και Αγαρηνού ποδάρια!

Μου φαίνεται σαν ψέμα!

 

Μ’ αν είν’ αλήθεια το κακό, να σηκωθούν τα ψάρια,

να πέσουν μες στο ρέμα!

 

Ακόμα ο λόγος βάσταγε, τα ψάρια απ’ το τηγάνι,

τη μιά μεριά ψημένα, 

 

πηδήξανε και πέσανε στης λίμνης τη λεκάνη,

γερά, ζωντανεμένα.

 

Ακόμα ως τώρα πλέουνε, κόκκιν’ από το μέρος,

όπου τα είχε ψήσει.

 

Φυλάγουν το Βυζάντιο ν’ αναστηθή, κι ο γέρος

να τ’ αποτηγανίση. 

 

-/-

 

 

“Ατθίδες Αύραι” – Γεώργιος Βιζυηνός

-/-