Εργατικό Κόμμα Κουρδιστάν / Partiya Karkerên Kurdistanê / Kürdistan İşçi Partisi

PKKάδες με άσπρες στολές

Φίλοι μου!

– Συνεχίζουμε σήμερα, σε γενικές γραμμές πάντα, αλλά κατά το δυνατόν πλήρως, με τα στρατιωτικά πεπραγμένα του “ΡΚΚ”, την περίοδο 1978 – 2016.

– Αρχικά να πούμε ότι οι Κουρδικές εξεγέρσεις ξεκίνησαν τη δεκαετία του 1920 και ήσαν με Βρετανική … πυροδότηση, (η Μ. Βρετανία ήταν οι Η.Π.Α. της -τότε- εποχής), προκειμένου να … συνετίσουν τον Κεμάλ, ο οποίος ήθελε να μπει στο Β. Ιράκ και να διεκδικήσει από την χρυσοφόρο περιοχή Κιερκούκ – Μοσούλης … “Του κόπηκε ο βήχας” όμως, άμεσα! Είχαμε λοιπόν έτσι, τις επαναστάσεις του Κοτσγκιρί, του Αγρί και του Ντερσίμ.

Η πρώτη Κουρδική μεταπολεμική συνειδητοποίηση, “πυρηνικής μορφής”, συμβαίνει αμέσως μετά από το φιλελεύθερο – χουντικό – τ/Σύνταγμα του 1961. (Οι καιροί ευνοούσαν).

–  Το 1971, και μετά από την “Χούντα του Υπομνήματος”, έχουμε τη δημιουργία των Κουρδικών “Επαναστατικών Εστιών Πολιτισμού της Ανατολής” / “Devrimci Doğu Kültür Ocakları” (DDKO) (Πυρήνας μετέπειτα “ΡΚΚ”) και περαιτέρω “αύξηση” της αναφερθείσας συνειδητοποίησης.

–  Είμαστε στο 1974 και ο Οτζαλάν, γεννημένος στο χωριό Αμάρα (Ομερλί), της περιοχής Χαλφετί, της Σανλιούρφα, έχει φύγει πια από το Ντιγιάρμπακιρ, όπου ζούσε και ασχολείτο με σύναψη συμβολαίων και λοιπά συναφή, είναι στην Άγκυρα, ως φοιτητής στη Νομική Σχολή, στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών, (δεν τελείωσε ποτέ τις σπουδές του), και σμίγει με τους ιδρυτές του “Τουρκικού Εργατικού Κόμματος” (Τ.Ε.Κ.).

–    Παρενθετικά αλλά με σημασία, κατά την άποψη του γράφοντος η δημιουργία του Τ.Ε.Κ. ήταν (από τα μέσα της 10ετίας του 1960 και μετά) πρωτοβουλία του τ/κράτους (ΜΙΤ / “Ειδικό Γραφείο Πολέμου” – “Özel Harp Dairesi”), προκειμένου να ελεγχθούν / να ελέγχονται οι όποιοι αριστεροί / Κομμουνιστές κυρίως και λοιποί, όπως αναρχικοί, Μαοϊκοί, κλπ μέσα στην χώρα, αφού τα γεγονότα στην Ευρώπη (πχ του 1968 στο Παρίσι, κλπ) είχαν επηρεάσει – παγκόσμια – κυρίως τους νέους.

–   Αρκεί να δει κανείς πόσοι Τούρκοι … “ρομαντικοί” βρήκαν αρχικά … “καταφύγιο” στο Κόμμα αυτό, πόσα άλλα κόμματα και κυρίως Οργανώσεις (πχ το DHKP-C, που έφτασε έως τις ημέρες μας, κλπ) δημιουργήθηκαν στη συνέχεια, με πυρήνα το Τ.Ε.Κ., από τους “ρομαντικούς” αυτούς, και κυρίως την … τύχη τους! Πχ ο Τσαχίρ Μαγιάν και άλλοι… Καταλάβατε!.. (Το 1972 ο Οτζαλάν είχε φυλακιστεί για 7 μήνες στις φυλακές του Μαμάκ, στην Άγκυρα, λόγω του ότι είχε διαμαρτυρηθεί για τη δολοφονία του Μαχίρ Τσαγιάν).

–  Όλοι αυτοί ούτε καν υποψιάστηκαν ότι ήσαν μαζί με Τούρκους πράκτορες και παρακρατικούς, όπως πχ ήταν ο Πρόεδρος του μέχρι πρότινος “Εργατικού Κόμματος” και νυν του “Κόμματος Πατρίδα”, τέως Μαοϊστής Ντογού Περιντσέκ, αλλά και άλλοι όμοιοί του. Το “Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης” (“MHP”), του Μπασμπούγ, Ντεβλέτ Μπαχτσελί, αυτό των “γκρίζων λύκων”, της τουρκικής … μυθολογίας, φαντάζει … παρθένα σε Εθνικισμό και … “παρακρατισμό”, εμπρός στο πρώην “Εργατικό Κόμμα” και τώρα “Κόμμα Πατρίδα”. Αντιπρόεδρος του Περιντσέκ σήμερα είναι ο τέως Δντης της “Υπηρεσίας Στρατιωτικών Πληροφοριών”, του Τ/ΓΕΕΔ, Αντγος (ε.α.) Ισμαήλ Χακκί Πεκίν (2007 – 2011). [Βαθειά Κεμαλιστής, “πολέμησε” ως Ανθλγός (Κομάντο) στην Κύπρο κατά την εισβολή το 1974, έκανε περίπου 2 χρόνια στις φυλακές της Συληβρίας, λόγω …  “ΕΡΓΚΕΝΕΚΟΝ”, ενώ έχει θέσει και το … φοβερό ερώτημα, “πώς τα βουνά της Κύπρου (εννοεί τον Πενταδάκτυλο) τα πήραμε σε 3 ημέρες, και το Καντίλ δεν μπορέσαμε 30+ χρόνια”]; Καταλάβατε!..

–  Του “Εργατικού Κόμματος” ήσαν (και) αυτοί οι Τούρκοι … “ακτιβιστές” που είχαν έλθει στην Αθήνα προ καιρού και ήθελαν να διαδηλώσουν εμπρός από την ελληνική Βουλή, κατά της αναγνώρισης της Αρμενικής Γενοκτονίας… Ευτυχώς αυτούς τους … “πήραν” και δια του “Ελ. Βενιζέλος” τους έστειλαν πίσω! “Άγγελοι” μάλλον θα ήταν!… Επρόκειτο για αληθινό (ελληνικό) θαύμα σίγουρα(!), σε μια εποχή που ΕΥΠ και ΜΙΤ συνεπιχειρούσαν στην … Αθήνα (!), τόσο μεγάλη ήταν και είναι (;) η εξάρτηση της ΕΥΠ από τη CIA και τη ΜΙΤ, (Ω! ΤΗΣ ΞΕΦΤΙΛΑΣ!!!), για σύλληψη Τούρκων … τρομοκρατών, όπως του Ισμαήλ Ακκόλ, του “DHKP-C”, και φερόμενου ως δολοφόνου του Τούρκου μεγαλο-επιχειρηματία Οζντεμίρ Σαμπαντζί, το 1996. (Ο Ακκόλ, τελικά συνελήφθη από τους Τούρκους, στις 02-02-2016, στο Αϊδίνιο, προερχόμενος από ελληνικό νησί! Δεν ξέρω να σας πω αν η ΕΥΠ “τον έδωσε” στη … φίλη της “ΜΙΤ”, ή η “CIA”, το κλιμάκιό της στην Αθήνα τέλος πάντων, αυτό που προφανώς λείχουν μανιωδώς για το υπηρεσιακό και πιθανώς και οικονομικό … μέλλων τους οι Έλληνες … πράκτορες, (αφού κανείς δεν μπορεί να αποδεχθεί ότι τα όργανα αυτά δεν αντιλαμβάνονται τις έννοιες, του εθνικού συμφέροντος, του εθνικού οφέλους, αλλά έστω και της μυστικότητος … διάολε), ή ήταν “καθαρά” επιτυχία της “ΜΙΤ”; Μαζί του συνελήφθη και ο άλλος καταζητούμενος, ύποπτος και αυτός για τον φόνο του Σαμπαντζί, ο Φαντίκ Αντιγιαμάν, ενώ καταζητούνται και άλλα 4 άτομα. Κατά τους Τούρκους ετοίμαζαν “κτύπημα” στην Άγκυρα, αν και σήμερα, 03-02-2016, αναμένεται να μεταβεί στο Αϊδίνιο, από την Άγκυρα, “Ειδική Ανακριτική Ομάδα”. Η γυναίκα που συνελήφθη, συμπαθούσα προφανώς του “DHKP-C”, φέρεται ως η μάνα του Τούρκου λαθρέμπορου, που καταζητείται (;) στην Τουρκία και ζει στο ελληνικό νησί, απ’ όπου και “πέρασε” στην Τουρκία, τα 6 -συνολικά- άτομα).

–  Το ίδιο είχε πράξει, την ίδια τακτική είχε ακολουθήσει και ο Κεμάλ στον τ/”Αγώνα της Ανεξαρτησίας”, του 1919 – 1922, με την σιωπηρή αποδοχή του, στη δημιουργία του “Κομμουνιστικού Κόμματος Τουρκίας” (Κ.Κ.Τ.), και στη συνέχεια, όταν εξέλειπε η ανάγκη ύπαρξής του, (όχι πλέον ανάγκη υποστήριξής του από την ΕΣΣΔ), έβαλε όλα τα μέλη του Κ.Κ.Τ. σε πλοίο, τους βύθισε στη Μ. Θάλασσα και μετά … έκλαψε τον χαμό τους (Έστω, και ο “σύντροφός του”, Νο 2 του “Αγώνα της Ανεξαρτησίας”, Στρατηγός Ισμέτ Ινονού).

–  Ο  Οτζαλάν  λοιπόν  γνώρισε,  στις  αρχές  της 10ετίας του 1970, στην Άγκυρα – κυρίως –  όλους αυτούς τους παραπάνω … αριστερούς και “έσμιξε” μαζί τους το 1974. Ο Οτζαλάν πουλούσε μάλιστα στην Άγκυρα και το περιοδικό του Περιντσέκ, “Αυγή” / “Şafak”.  (Πάνω εδώ “πάτησε” μετά η ΜΙΤ για να συκοφαντήσει τον Οτζαλάν, όλη την περίοδο που τον κυνηγούσαν για να τον συλλάβουν, ότι ήταν πράκτοράς τους, στο γεγονός ότι ήλεγχαν τον πεθερό του, κλπ).

–  Μαζί με άλλους φίλους του, συνολικά 16 άτομα, δημιούργησαν στην Άγκυρα το “Δημοκρατικό Σύνδεσμο Ανώτερης Μάθησης, μαρξιστικής δομής. Αυτά τα άτομα αποτέλεσαν τους περίφημους … “δικούς” του, τους “Αποτζουλάρ” / “APO-cu-lar”. H περίοδος 1974 – 1978 είναι η περίοδος των “APOCULAR”. Απ’ αυτούς στη συνέχεια οι περισσότεροι, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, θα εγκαταλείψουν, θα χαθούν, κλπ. (Τις αρχικές συζητήσεις για “Κουρδικό Έθνος”, κλπ , ο Οτζαλάν φέρεται να της κάνει στο Πανεπιστήμιο, στην Άγκυρα, το 1975, με τον φίλο του Μπακί Καρέρ).

Το 1978 (27 Νοε) ιδρύεται, από τους παραπάνω, το “ΡΚΚ” (στο χωριό Φις, του Λίτζε, του Ντιγιάρμπακιρ) και αποφασίζεται η ένοπλη δράση, ο ένοπλος αγώνας, ή ορθότερα η “ένοπλη προπαγάνδα”, (αρχική ρητορική, αλλά και πράξη, έως το 1980), για τη δημιουργία ΚΟΥΡΔΙΣΤΑΝ. Ως πρώτο “βήμα” αποφασίστηκε στο Φις, “η μάχη κατά των Φυλάρχων και των Αγάδων”, στη ΝΑ Τουρκία. Κατά πολλούς η συνάντηση – συγκέντρωση αυτή θεωρείται ως το 1ο Συνέδριο του “ΡΚΚ, κάτι που μοιάζει να είναι πιο κοντά στην πραγματικότητα (Διάβαζε στη συνέχεια).

–  Η περίοδος 1978 – 1980 κυρίως (!) είναι αυτή της “ένοπλης προπαγάνδας. (Το Κουρδικό “αντάρτικο” οργανωμένα (!) άρχισε από το 1987, μετά από το 3ο Συνέδριο του “ΡΚΚ” στο Λίβανο, το 1986, ενώ “τύποις”, συμβολικά, είχε αρχίσει από το 1984, στις 15 Αυγ. / Ιδέ στη συνέχεια).

–   Η ιεραρχία – αρχικά – της Οργάνωσης είχε όπως παρακάτω:

     – Πρόεδρος ή Γενικός Γραμματέας (κατά την κομμουνιστική πρακτική) : Αμπντιουλλάχ Οτζαλάν.

     – Αντιπρόεδρος: Τζεμίλ Μπαγίκ.

  – Πρόεδρος Εκτελεστικού Συμβουλίου: Σαχίν Ντονμέζ. (Μέλος του Συμβουλίου ήταν και η σύζυγος του Οτζαλάν, Κεσιρέ / Παντρεύτηκαν το 1978).

    – Υπεύθυνος Στρατιωτικού: Μεχμέτ Καρασουνγκούρ.

    – Υπεύθυνος Πληροφοριών: Μαζλούμ Ντογάν.

–  Η πρώτη ένοπλη ενέργεια της … “ένοπλης προπαγάνδας” ήταν η επίθεση, στις 30-03-1979, στη Σανλιούρφα, στην οικία του βουλευτή του τότε “Κόμματος της Δικαιοσύνης”, του “Baba” των Τούρκων, Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ, Μεχμέτ Τζελάλ Μπουτζάκ, όπου τραυματίζεται ο Μπουτζάκ (δεν εξερράγη η χειροβομβίδα που του ρίξανε) και σκοτώνεται o 8χρονος γιός του (Το ένα από τα 5 παιδιά του). Φέρεται ότι κατά της οικίας Μπουτζάκ επεχείρησαν 300 (!), (κατά τους Τούρκους), άνδρες του “ΡΚΚ” τότε, ενώ η επίθεση ήταν επίθεση κατά της φεουδαρχίας, συμβολική λοιπόν, πλην των άλλων, αφού ο Μπουτζάκ ήταν Αρχηγός της μεγαλύτερης φυλής στην περιοχή, της φυλής των “Μπουτζάκ”.

–  Το 1981 (αμέσως μετά από την Χούντα του Στρατηγού Κενάν Εβρέν) έχουμε  ουσιαστικά, (σύμφωνα με πολλούς ερευνητές – αναλυτές),το 1ο Συνέδριο του “ΡΚΚ” στo Λίβανο [Ορθότερα στα σύνορα Συρίας – Λιβάνου / Συγκέντρωση 60 μελών, στο στρατόπεδο “Χελβί, κοντά στο ομώνυμο χωριό, όπου και η μετέπειτα Κουρδική “Στρατιωτική Ακαδημία Μαχσούμ Κορκμάζ” (Ιδέ στη συνέχεια)Στη Συρία το “ΡΚΚ” είναι ήδη από το 1980)].

–   Στο Συνέδριο αποφασίστηκαν τα ακόλουθα: 

    –  Η συνέχιση του πολέμου κατά του αυταρχισμού των αγάδων, ο οποίος, όπως αναφέρθηκε, είχε ήδη αρχίσει πριν από το 1980.

    – Η ίδρυση “επαναστατικής νεολαίας”.

   – Η δημιουργία στρατοπέδων και η εύρεση χώρων για εκπαίδευση των μαχητών, σε Συρία, Τουρκία και Λίβανο και τέλος

   – Εξετάστηκε – “εξ απαλών ονύχων” – η ανάγκη διενέργειας αντάρτικου μέσα στην Τουρκία (ΝΑ Τ.), κατά τα πρότυπα του Μάο.

–  Το 1984, κατά το 2ο Συνέδριο του “ΡΚΚ”, στη Δαμασκό, αποφασίστηκαν:  

    –   Ο ανταρτοπόλεμος, κατά του τ/κράτους, στις περιοχές του Χακκαρί, του Μαρντίν και του Σιϊρτ.

    –  Αναγγέλθηκε “Μακροχρόνιος Λαϊκός Πόλεμος” και καθορίστηκαν οι 3 Φάσεις του αγώνα, (ή τα 3 επίπεδα του αγώνα), οι οποίες / τα οποία ήσαν τα ακόλουθα: 

        –   Στρατηγική Άμυνα (Συνέχιση … Άσκησης “Ένοπλης Προπαγάνδας”).

            Για τη διενέργεια της “ένοπλης προπαγάνδας” συνεστήθη η Οργάνωση Δυνάμεις Σωτηρίας Κουρδιστάν” / “Kürdistan Kurtuluş Güçleri”  / (HRK), η οποία είχε 3 Μονάδες:

       – Η Μονάδα Ένοπλης Προπαγάνδας 14/07, με Διοικητή τον Μαχσούμ Κορκμάζ, για τις περιοχές Ερούχ, Σιρνάκ και Περβαρί. (Ο Κορκμάζ ήταν ο 1ος Διοικητής του “PKK”, σκοτώθηκε το 1986. Του έφτιαξαν άγαλμα στο Λίτζε, του Ντιγιάρμπακιρ, οι Κούρδοι, τον Αυγ. του 2014 (15-08), αλλά το ίδιο έτος (19-08), με απόφαση της Κ/Β του “ΑΚΡ” γκρεμίστηκε από τους Τούρκους. Στο Λίβανο, στην κοιλάδα Μπεκάα, τουλάχιστον μέχρι πριν από κάποια χρόνια, λειτουργούσε, ως χώρος στρατιωτικής εκπαίδευσης των Κούρδων, η Κουρδική Στρατιωτική Ακαδημία “Μαχσούμ Κορκμάζ”).

        – Η Μονάδα Ένοπλης Προπαγάνδας 21/03,  με  Διοικητή  τον  Αμπντιουλλάχ  Εκιντζί,  για  τις  περιοχές Χακκαρί, Τσουκούρτζα και Σεμντιλί και

       – Η Μονάδα Ένοπλης Προπαγάνδας 18/05, με Διοικητή τον Αλί Οκγκιουρτζάν, για τις περιοχές Βαν και Τσατάκ.

        –   Στρατηγική Ισορροπία και

        –   Στρατηγική Επίθεση.

Από το 1980 λοιπόν, μέχρι και το 1984 τίθενται τα θεμέλια της περιόδου, η οποία χαρακτηρίστηκε ως επαναστατική.

–   Στις  15-08-1984  (21:30)  έχουμε  τα  δύο  πρώτα -ταυτόχρονα- “κτυπήματα” του “ΡΚΚ”, στο Σεμντιλί του Χακκαρί και στο Ερούχ, του Σιϊρτ. Συνολικά (χωρίς αναφορά σε λεπτομέρειες) σκοτώθηκαν 1 Τούρκος Στρατιώτης, ενώ τραυματίστηκαν άλλοι 9 Σρατιώτες και 3 πολίτες.  Όλο το προηγούμενο διάστημα το “ΡΚΚ” έκανε διαφώτιση στον πληθυσμό μέσα στα τζαμιά και από τους μιναρέδες τους, ενώ είχαν προσπαθήσει να ληστέψουν και την “Αγροτική Τράπεζα” των περιοχών, επιτιθέμενοι και στα σπίτια των υπαλλήλων προς εκφοβισμό.

– Η 15 – 08 – 1984 έμεινε γνωστή ως Η Ημέρα της 1ης Σφαίρας” / “İlk Kurşun Günü” και ως “Εορτή Αντίστασης” / “Diriliş Bayramı“.

–  “Εν τω μεταξύ”, οι Κούρδοι που συλλαμβάνονταν από την Χούντα Εβρέν, όλοι, και αναφέρομαι σε απλούς πολίτες διαδηλωτές, αλλά και σε κάποιο μικρό αριθμό μελών του “ΡΚΚ”, με εντολή από τη 10ετία του 1970, του προσφάτως θανόντος Στρατηγού (ε.α.) Γιρμιμπέσογλου, Διοικητή του “ÖHD”, την κρίσιμη στα “ελληνο-τουρκικά” περίοδο 1973 – 1974, (είχε διαδεχτεί το άλλο … αστέρι του “Γραφείου”, το Στρατηγό (ε.α.) Κεμάλ Γιαμάκ), φυλακίζονταν “άπαντες” στις φυλακές του Ντιγιάρμπακιρ, όπου τους περιποιείτο ένας στρατιωτικός, (νομίζω Τχης που μου διαφεύγει τώρα το όνομά του, συγχωράτε με), ένα από τα … “παιδιά” του Γιρμιμπέσογλου, που τους βασάνιζε φρικτά, λέγοντάς τους ότι στην Κύπρο το 1974, σκότωνε πρώτα τα μωρά των Ελλήνων και τους έπινε το αίμα εμπρός στα μάτια των γονέων, τους οποίους δολοφονούσε, στη συνέχεια! [Ακούτε ή διαβάζετε μάλλον Κε Αναστασιάδη ; / Τί λέω, εσείς ως μέλος της ΕΟΚΑ τα ξέρετε, ε; / Δεν ξέρω βεβαίως αν είχατε – έχετε ασχοληθεί με την “Υποκριτική” στο συνωμοτισμό, που “δίδασκε” ο αθάνατος Στρατηγός Γεώργιος Γρίβας Διγενής, μάθημα για πολύ … προχωρημένους μαθητές / Αν το έχετε διδαχθεί ΔΕΝ σας φοβάμαι, τώρα στις διαπραγματεύσεις με τους … ευγενείς Τούρκους] ! 

–    Τα πεπραγμένα, γενικώς, των ανδρών του “ÖHD”, όπως του προαναφερθέντος, είναι ένας από τους λόγους που ο ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ μας … αγαπάει τόσο πολύ τους Μογγόλους.

–  Στις φυλακές του Ντιγιάρμπακιρ, στις αρχές της 10ετίας του 1980, έχουμε την “άνδρωση” και το γιγάντωμα της “Κουρδικής Αυτοσυνειδησίας” και όσοι Κούρδοι, στη συνέχεια, απελευθερώνονται, τουλάχιστον οι περισσότεροι,  στρατολογούνται στο “ΡΚΚ”, αναμένοντας την … εκδίκηση!..

                                                                                 ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ

                             (Δεχθήκαμε επίθεση από Βελζεβούληδες και βάζουμε ένα προσωρινό STOP)

                                                                                          ΑΝΑΝΙΑΣ

                                              [Επικεφαλής του Γρ. Επχσεων (Α3/ΙΙ) της 1ης “Χορωδίας”]

pkkgreek