ΜΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΟΥ… ΚΑΦΕ Η(ΔΙΑΖ) ΤΟΥ “ΚΑΚΑΟ” Η(ΔΙΑΖ) ΤΗΣ ΣΟΚΟΛΑΤΑΣ!.. ΜΕΡΟΣ 1ο!
Φίλοι μου!
– “Πάμε να δούμε”, με τον πρωϊνό καφέ μας (εμείς) και με τον καφέ σας ή με το κακάο ή με την σοκολάτα σας εσείς, 1, 2 “πραγματάκια” για την Τουρκία!
1. Η Τουρκία στην Λιβύη εμφανίζεται “σήμε ρα” και πάλι “γερά”, μετά από τις αρχές του 20ου αι., όταν μάλιστα ο Κεμάλ πολεμούσε εκεί, ως Αξκός της “Οθωμανικής Αυτοκρατορίας”, κατά των Ιταλών, Ιταλοί οι οποίοι ουσιαστικά ήσαν τότε οι Κοι της χώρας αυτής!
– Είναι μια μορφή επανάληψης της Ιστορίας, η οποία όμως τώρα εμφανίστηκε ως τ/κωμωδία(!), αφού οι Τούρκοι έκαναν αυτήν την γελοία (σε ό,τι αφορά αυτούς) θαλάσσια συμφωνία, με την “επίσημη” (αναγνωρισμένη από τον Ο.Η.Ε.) «Λιβύη – “Σφραγίδα”» (συμφωνία που ανατρέπει άρδην τα όσα αναφέρει η “Σύμβαση του Μοντέγκο Μπέϊ”, του 1982, για το “Δίκαιο της Θάλασσας“, σχετικά με το αν έχουν υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ τα κατοικημένα νησιά ή όχι / καταλάβατε), συμφωνία τελικά και όχι “Μνημόνιο” (επιμένω, αλλά δεν θα… “μαλώσουμε” γι΄αυτό), συμφωνία που κατά την άποψή μας αποτελεί προσβολή στην παραδοσιακά – ιστορικά “σχεδόν άψογη” Φαναριωτική τ/εξωτερική πολιτική, ενώ βεβαίως η πράξη αυτή της Τουρκίας αποτελεί παράλληλα και παράδειγμα, του πώς φέρεται μια χώρα, έναντι μιας άλλης (γεωστρατηγικού και γεωοικονομικού αντιπάλου της / αλλά και όχι απαραίτητα τέτοιου), όταν θεωρεί εαυτήν ισχυρή και τον αντίπαλό της “Χώρα – Παρία” ή ορθότερα “Αποτυχημένη Χώρα“, όπως “σήμερα” η Τουρκία θεωρεί / έχει εκτιμήσει την Ελλάδα!..
– Η τ/Διπλωματία (ακόμα και να “πέσει” ο Τουρκογενής Σατζάρ και να σχηματιστεί μια νέα κατάσταση στην Λιβύη, εχθρική προς την Τουρκία), θα συνεχίσει, για μια σειρά από λόγους*, την ίδια ακριβώς πολιτική στάση, απέναντι στην Πατρίδα μας, όσες διεθνείς πολιτικές καταδίκες και αν λάβει (όπως και προς τις άλλες χώρες της περιοχής μας, πλην του Ισραήλ, που το… “τρέμει” και επιθυμεί -ενδομύχως- να τα “ξαναβρεί” μαζί του), καταδίκες, όπως την πρόσφατη του Ο.Η.Ε. (γράφουμε και γι’ αυτόν παρακάτω), με αφορμή το παρουσιασθέν εκεί οπτικό υλικό, που αποδεικνύει ότι η Τουρκία, παρά το κείμενο “εμπάργκο όπλων” προς την Λιβύη, την ενίσχυε στρατιωτικά, όπως και την ενισχύει ακόμα, εμψύχως, αλλά και… αψύχως, δηλαδή υλικοτεχνικώς!.. (Το “εμπάργκο” επεβλήθη στην Λιβύη, για τον προ ετών -επί Α/ΥΠΕΞ Χ. Κλίντον- σοδομισμό και την ακόλουθη δολοφονία, του “ομοφυλόφιλου” Αμερικανού τότε εκεί Προξένου και αριθμού ανδρών της ασφαλείας του και μάλιστα από οπαδούς της σημερινής “Παράταξης Σατσάρ”, “Παράταξης” που αναγνωρίζει όχι μόνον ο Ο.Η.Ε. ως επίσημη Κ-Β της Λιβύης, αλλά -ΚΑΤΙ ΠΟΥ ΠΡΩΤΙΣΤΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ- αναγνωρίζει και υποστηρίζει και η για χρόνια… “επιβήτωρ” της χώρας αυτής, των σχεδόν 100 Φυλών, Ιταλία, από την εποχή ακόμα που ανήκε στις “Μεγάλες Αποικιοκρατικές Δυνάμεις! Η Γαλλία “απ’ την άλλη” υποστηρίζει τον Χαφτάρ)!
- Θα θυμάστε πιστεύω πχ εκείνους τους Τούρκους στρατιωτικούς (ε.ε. και ε.α., μέχρι και εμπλεκόμενους στο αποτυχόν “Κίνημα” του Ιουλίου, του 2016, φυλακισμένους, κλπ, που είχαν πάει, σταλμένοι από το τ/Κράτος – Τ/ΓΕΕΔ, στην Λιβύη, ως Σύμβουλοι του Σατζάρ, κλπ, κάτι για το οποίο είχαμε γράψει εδώ σχετικά και μάλιστα το θέμα σας το είχαμε παρουσιάσει και μετά αρκετών φωτογραφιών! (Ο ένας εξ αυτών, Υπτγος πλέον, πρώην επικεφαλής του Τ/ΓΕΕΔ/ΥΣΠ, είναι σήμερα στο Τ/ΥΠΑΜ , παρά τον Ακάρ, όντας επικεφαλής σε λίαν κρίσιμη νεοσυσταθείσα Δνση, στο τ/ΥΠΑΜ).
- Μόλις πρόσφατα τέλος, ακούσαμε και τον ΡΤΕ να λέει πως υπάρχει περίπτωση να στείλει και τ/στρατεύματα στην χώρα αυτή. (Όχι βεβαίως τακτικό Στρατό, αλλά κάτι αντίστοιχο -όπως είπε- με ό,τι έκαναν οι ΡΕΔ, στην Συρία, κλπ! Κατλάβατε)!..
– Ο ΡΤΕ, αγαπητοί μου, θέλει να γίνει όχι απλώς το “Ισλαμιστικό… Ισόρροπο” του Μουσταφά Κεμάλ (“ΑΤΑΤΟΥΡΚ”), αλλά ακόμα και να τον ξεπεράσει πολιτικά! Κάνει πολιτικά, σχεδόν ακριβώς (“μέσες – άκρες”), ό,τι έκανε και εκείνος την περίοδο 1919-1922, αφού και “σήμερα”, όπως και τότε, “παίζεται” / διακυβεύεται και πάλι η επιβίωση του τ/“ΕΘΝΟ-ΚΡΑΤΟΥΣ“!
– Ένα πολύ καλό παράδειγμα, της παραπάνω αλήθειας, αποτελεί το ευρύτατο τ/”άνοιγμα” στην Ρωσία, η στρατιωτική ειδικά βοήθεια της οποίας (και όχι μόνον με τους “S-400”) τυγχάνει και πάλι, όπως και τότε, άκρως σημαντική, με την διαφορά ότι τότε στη θέση της σημερινής “Ομοσπονδιακής Ρωσίας“ είχαμε την άρτι τότε συσταθείσα “ΕΣΣΔ“, κάτι που δεν αλλάζει καθόλου, ως αποτέλεσμα, την πραγματικότητα!..
– Ακόμα, έχουμε το τ/”άνοιγμα” (και σήμερα, όπως και τότε), σε τουρκογενείς λαούς – πληθυσμούς, εντός ή πέριξ του… “Πεδίου του Πολιτικού Αγώνος”… της Τουρκίας, την χρησιμοποίηση και πάλι Τσετών, λέγε με “Τζιχαντιστές” του “ΙΣΙΣ“, κλπ, κλπ, κλπ!..
– Στην εσωτερική πολιτική σκηνή, ο ΡΤΕ ξεπέρασε κατά πολύ τον Κεμάλ σε μεταρρυθμιστικές πολιτικές πράξεις, αφού κατ’ εμέ, αρκεί κανείς να υποστηρίξει την άποψη – θέση αυτή, αναφέροντας, και μόνον, τη δημιουργία της “ΝΕΑΣ” ΠΡΟΕΔΡΙΚΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ, μια… τ/παραλλαγή, αν θέλετε, του συστήματος της “Προεδρικής Δημοκρατίας”, όπως αυτό το γνωρίσαμε στο μάθημα της σύγχρονης διπλωματικής Ιστορίας!..
– Για την συγκεκριμένη χώρα Τουρκία και την πολιτικο-οικονομικο-κοινωνικο-θρησκευτικο-στρατιωτική της δομή, το σύστημα αυτό είναι και το πλέον αρμόζον στην εποχή μας, αφού είναι ένα σύστημα περίπου “Δικτατορικό” (περίπου “ενός Ανδρός Αρχή”), και ας λέμε εμείς / λένε οι Τούρκοι / λέγεται γενικώς το τ/Πολίτευμα “Τ/Δημοκρατία”, αφού μόνον έτσι δύναται -και στα χρόνια μας- να επιζήσει η Τουρκία, η οποία θα λέγει ότι είναι “Δημοκρατία”, χωρίς να προκύπτει η ανάγκη της… προσφυγής της σε Χούντες, δηλαδή, όπως λέγει και η λέξη, σε στρατιωτικά καθεστώτα!.. Το μέλλον φυσικά θα δείξει το ορθόν ή μη της υπόψη εκτιμήσεως!..
Έτσι, και κυρίως,ο ΡΤΕ:
- Έχει ενημερώσει σχετικά με το “σημερινό” τ/διακύβευμα τον λαό του! (Έχει μιλήσει για νέο “Αγώνα Ανεξαρτησίας“, για σύγχρονες… “Σέβρες”, κλπ, έχοντας εξηγήσει στους Τούρκους, ευθέως και “στα ίσα”, τα πάντα, γεγονός που εκτιμάται ως κάτι πολύ σημαντικό)!..
- Έχει “κάνει” τον λαό του να τον βλέπει και αυτόν ως τον νέο του, μετά από τον Κεμάλ, “Σωτήρα“, εκμεταλλευόμενος κυρίως (κάτι ως πολιτικό… “χαλί”) το γεγονός ότι σχεδόν πάντα στην χώρα οι Ισλαμιστές, μέρος των οποίων είναι και ο ίδιος, ήσαν στην χώρα περισσότεροι αριθμητικά των Κεμαλιστών!
- Έχει -και σε προσωπικό επίπεδο- μιμηθεί (ή “κλέψει”) τον Ιδρυτή της Τουρκίας, αφού:
- – Παντού στο Κράτος (Δ.Υπηρεσίες, Ιδρύματα, κλπ), δίπλα ακριβώς και στο ίδιο ύψος με την “Φωτό” του Κεμάλ, κρέμμεται πάντα και η δική του “Φωτό“!..
- – Έφτιαξε και αυτός, στην ίδια πόλη με τον Κεμάλ, στην Άγκυρα, το δικό του… “Τσάνκαγια“ και μάλιστα παρασάγγες ανώτερο!..
- – Θα αποκτήσει (με Καταριανή και πάλι δωρεά) την δική του και αυτός θαλαμηγό (ως ΠτΔ ασφαλώς), την οποία ήδη φέρεται ότι “βάφτισε“ “Σεληνόφως“!..
- – Έχει “κλέψει” αρκετές ανθρώπινες συμπεριφορές του Κεμάλ, προς τον τ/λαό, έχοντας μελετήσει πολύ καλά τον τεράστιο αυτόν, για την Τουρκία πάντα, πολιτικο-στρατιωτικό Ηγέτη και θα ισχυριζόμουν ότι τον έχει “ξεπεράσει” στη δεινότητα προσέγγισης του λαού, αφού ο ΡΤΕ έχει μεγαλύτερη του Κεμάλ δυνατότητα στην υποκριτική τέχνη, κάτι απολύτως λογικό, αφού ο Κεμάλ ήταν πρωτίστως στρατιωτικός και συνεπώς, ως τέτοιος, ήταν πιο μετρημένος, πιο κρατημένος και πιο λιτός σε όλες του τις εκδηλώσεις!..
– Ο ΡΤΕ, ο οποίος, “φεύγοντας” το 2019, συμπληρώνει στην εξουσία της Τουρκίας (“λογιζομένων των ετών στρατιωτικά“), 16 χρόνια (2003+16=2019), όσα ακριβώς χρόνια έκανε σ’ αυτήν, ως πολιτικός, και ο Κεμάλ, μέχρι του θανάτου του, το 1938 (1922+16=1938), έχει κάνει “ένα βήμα πιο πέρα”, από τον Κεμάλ, βήμα αρκετά ρηξικέλευθο για τα σκληρά, κοινωνικο – εθνικο / θρησκευτικά κυρίως, χαρακτηριστικά της Τουρκίας! Τί έκανε;
– Προωθεί, τα τελευταία κυρίως 3 χρόνια, τον “Τουρκο–Ισλαμισμό“ (μαζί με τον Ντεβλέτ ΜΠΑΧΤΣΕΛΙ, τον Πρόεδρο των “Γκρίζων Λύκων”), μια θεωρία του 20ου αιώνος, που πρώτος παρουσίασε και εφήρμοσε ο τέως Τ/Α/ΓΓΕΔ και Αρχηγός της 3ης τ/στρατιωτικής Χούντας (1980-1984), Κενάν ΕΒΡΕΝ, θεωρία επί της οποίας “πάτησε” και κυβέρνησε την χώρα του!..
– Μ’ αυτό τον τρόπο, ο ΡΤΕ δεν διηύρυνε απλώς το πολιτικό του τ/ακροατήριο, αλλά εισπήδησε ουσιαστικά και σε άλλους, και μάλιστα αντιθέτους του δικού του, πολιτικούς χώρους, “αλιεύοντας” και απ’αυτούς ψήφους, ισχυροποιώντας και σφυρηλατώντας έτσι, “έτι περαιτέρω”, και την δική του εξουσία, αλλά και την όποια ενότητα του τ/λαού, “πολεμώντας” την υφιστάμενη, από της εποχής του Κεμάλ ακόμα, οιονεί διάσταση Κεμαλιστών – Ισλαμιστών!..
* Ο ΚΥΡΙΟΤΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΕΙΝΑΙ Η ΠΡΟΒΛΕΠΟΜΕΝΗ “ΔΙΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΤΟΥΡΚΙΑΣ” ΑΠΟ ΤΗΝ “ΣΥΝΘΗΚΗ ΤΗΣ ΛΩΖΑΝΝΗΣ”, ΤΟΥ 1923!..
2. Η Ιταλία ήταν εχθρική προς την Ελλάδα πάντα (εξετάζοντάς την πολιτική της συμπεριφορά από τις Σέβρες και μετά), αφού οι Σύμμαχοι, μετά από την διάλυση της “Οθωμανικής Αυτοκρατορίας”, δεν της έδωσαν την Σμύρνη και την ευρύτερη περιοχή της, αλλά την έστειλαν… στα μέρη που γεννήθηκε ο Άγιος Νικόλαος, ο “Μύρων της Λυκίας“!.. Καταλάβατε! Αυτό αποτέλεσε και την βασική αιτία που η Ιταλία το 1922 μας “ξέσκισε” και αυτή, μαζί με τους λοιπούς Άγγλο-Γάλλους Συμμάχους μας!.. Καταλάβατε!..
– Η Ιταλία τέλος, το 1940-1941, ως Φασιστική, πολέμησε εναντίον της Ελλάδος και ηττήθηκε με… πάταγο!.. (Δεν αναφέρομαι καθόλου στα γεγονότα της Κερκύρας και στην “εν γένει” πολιτική της προς την χώρα μας, από το 1922, έως το 1940)!..
– Η Ιταλία ήταν και παραμένει πολιτικά πιο κοντά στην Τουρκία!
- Καμιά “ΕΝΙ“ δεν φοβήθηκε, με αποτέλεσμα να αποχωρήσει από τα Κυπριακά νερά! Υπήρξε προτέρα συνεννόηση Τ-Ι!
– Σ’ έναν μελλοντικό Ε–Τ πόλεμο και μέχρι της συνακόλουθης σίγουρης διευρύνσεώς του σε “Π.Π.”, η Ιταλία, κατ’ ελάχιστον, θα είναι προς την χώρα μας ΟΥΔΕΤΕΡΗ, αν όχι ΕΧΘΡΙΚΗ, και “αφ’ εαυτού της”, αλλά και λόγω ΒΑΤΙΚΑΝΟΥ!..
– Το “ΒΑΤΙΚΑΝΟ“ δεν θα το “αγγίξω”, διότι θα ήθελα… σελίδες επί σελίδων να γράφω, σχετικά με τον ρόλο του και τα… σύγχρονα “θέλω” του, και για την Ελλάδα και για την περιοχή μας!..
– Θα γράψω όμως μόνον, και ως “ΤΣΟΝΤΑ“, μιας και “το έφερε η… κουβέντα”, όπως λέμε, ότι ήταν εξαιρετικά ΕΞΥΠΝΗ και απολύτως ΧΡΗΣΙΜΗ, η πρόσφατη επιτυχημένη επίσκεψη στο Κράτος αυτό του “Πάπα της Ρώμης”, της Πρέσβειράς μας (της “UNESCO“) Κας Μαριάννας ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ, την οποία Κε ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ, [αν δεν προτείνεις για ΠτΔ τον εξαιρετικά πολιτικά μάχιμο και βαθύ γνώστη των θεμάτων μας και κυρίως των Εθνικών μας, Ευάγγελο ΒΕΝΙΖΕΛΟ, πολιτικό… “ταμάμ” για την κρισιμότατη αυτή περίοδο που εισήλθαμε (λίγο πριν το… Λωζανικό 2023, καταλαβαίνεις)], μπορείς άνετα να την ΠΡΟΤΕΙΝΕΙΣ για ΠτΔ μας, αφού μιλάμε για μια πραγματική ΕΛΛΗΝΙΔΑ(!!!), πραγματική, σε Πνεύμα, Ψυχή και… Ανθρωπιά!
ΜΑΣ ΑΞΙΖΕΙ ΓΙΑ ΚΕΦΑΛΗ ΤΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΜΑΣ ΕΝΑΣ ΤΕΤΟΙΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΥΡΙΑΚΕ, ΠΟΥ “ΕΡΓΟΙΣ” ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ, ΧΡΟΝΙΑ ΤΩΡΑ, ΤΗΝ ΑΣΤΕΙΡΕΥΤΗ ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΕΥΡΥΤΕΡΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΠΟΛΙΤΕΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ, ΔΗΛΑΔΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΞΕΝΟΥΣ ΠΟΥ ΖΟΥΝ ΕΔΩ!..
ΑΝ ΔΕΝ ΕΝΩΝΕΙ Η ΚΑ Μ. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΤΟΤΕ ΠΟΙΟΣ ΤΟΥΣ ΕΝΩΝΕΙ ΡΕ ΚΥΡΙΑΚΕ;
ΜΑΛΙΣΤΑ, Ο ΓΝΗΣΙΟΣ, Ο ΑΝΙΔΙΟΤΕΛΗΣ ΚΑΙ ΜΗ ΕΜΠΟΡΙΚΟΣ ΑΝΘΡΩΠΙΣΜΟΣ ΤΗΣ, ΣΟΥ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΕΣΕΝΑ ΝΑ ΤΟ “ΠΑΙΞΕΙΣ” ΚΑΙ… ΣΟΡΙΤΗΣ (ΑΝ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ / λέω τώρα), ΩΣΤΕ ΝΑ ΑΦΗΝΕΙΣ, ΩΣ 2ΟΣ… ΑΔΙΣΤΑΚΤΟΣ ΤΣΙΠΡΑΣ, ΝΑ… ΜΠΑΙΝΟΥΝ ΚΑΙ ΑΛΛΟΙ “ΛΑΘΡΟ” ΣΤΗΝ ΧΩΡΑ, αχαχαχαχαχαχα, “ΛΑΘΡΟ” ΠΟΥ ΤΕΛΙΚΑ ΘΑ ΜΑΣ “ΠΝΙΞΟΥΝ”, ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΣΤΙΓΜΗ ΠΟΥ ΕΜΕΙΣ, ΕΙΤΕ ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΜΕ ΤΟ… “ΔΙΕΘΝΕΣ ΔΙΚΑΙΟ”, αχαχαχαχαχα, ΕΙΤΕ ΘΑ ΤΟ ΕΠΙΚΑΛΟΥΜΑΣΤΕ ΩΣ… ΣΩΤΗΡΑ ΜΑΣ (ΑΝΑΛΟΓΑ), ΣΤΑ ΔΙΑΦΟΡΑ, ΔΙΕΘΝΗ ΚΑΙ ΜΗ, “ΦΟΡΑ”, ΔΕΙΧΝΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΓΧΡΟΝΟΙ… ΔΟΥΛΟΙ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΤΩΝ “ΔΙΕΘΝΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ” ΚΑΙ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΩΝ ΚΥΒΕΡΝΗΤΩΝ ΜΑΣ!..
ΦΑΝΟΥ ΗΓΕΤΗΣ ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ ΚΥΡΙΚΑΚΕ ΚΑΙ ΟΧΙ “ΠΙΟΝΙ”, ΑΦΟΥ ΤΟ ΜΠΟΡΕΙΣ, ΜΗ ΟΝΤΑΣ ΚΑΘΟΛΟΥ “ΛΙΓΟΣ”, ΑΛΛ’ ΑΝΤΙΘΕΤΩΣ!..
ΦΑΝΟΥ ΟΜΩΣ, ΠΑΝΩ ΑΠ’ ΟΛΑ, ΕΛΛΗΝΑΣ(!) ΚΑΙ ΔΙΑΦΥΛΑΞΕ ΚΥΡΙΩΣ ΤΗΝ ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΜΑΣ, ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΤΗΝ ΥΣΤΑΤΗ ΑΥΤΗΝ ΩΡΑ!..
Επανερχόμενος της… “ΤΣΟΝΤΑΣ“, συνεχίζω!..
– Η Ιταλία, λίαν πιθανώς, να διεκδικήσει και αυτή “κομμάτια” της Τουρκίας (και ας μην αναφέρεται, όπως κυρίως η Αγγλία, στις “Μυστικές Πρόνοιες” της Λωζάννης, εφ’ όσον φυσικά φτάσουμε… στην υλοποίησή τους), και μαζί μ’ αυτήν -ίσως- και το Βατικανό! (Περισσότερο δύσκολο γι’ αυτό)!..
– Θα προσέξατε, εκτιμώ, πως στην επικείμενη 4μερή συνάντηση της Πόλης, στις αρχές του Ιανουαρίου, του 2020 (Αγγλία – Γαλλία – Γερμανία – Τουρκία / ναι, αυτές οι 3 χώρες, που μαζί με τις υπόλοιπες 24 της ΕΕ, στο τελευταίο “Συμβούλιο της ΕΕ”… καταδίκασαν την Τουρκία, για την συμφωνία της με την Λιβύη, κλπ, κλπ, κλπ), δεν θα συμμετέχει η Ιταλία, αν “πούμε” ότι η συνάντηση αυτή θα είναι ένα πρώτο “διακανονιστικό ραντεβού” του… μέλλοντος, που έρχεται γρήγορα και για την Τουρκία και για την περιοχή μας και για τον κόσμο όλο! (Ίσως ο σύγχρονος “πονηρός Βεζύρης” Ααλή, δηλαδή ο “Σούφι” Κονιάρος Α. Νταβούτογλου, να μην ονόμασε τυχαίως το Κόμμα που έφτιαξε, “Κόμμα του… Μέλλοντος“, με σήμα το… πλατανόφυλλο, αφού ένα μέρος των Τούρκων θα γυρίσουν, διαλυθείσης της Τουρκίας, στα πατρογονικά τους μογγολικά εδάφη, όπου και θα τρώνε και πάλι… μούρα, άντε και… σανά, παρέα με τους εκεί… Λύκους και τις… Λύκαινες, σαν την… Ασένα και άλλες! Αχαχαχαχαχαχα)!..
– Σημειώστε ακόμα πως και πάλι οι Τούρκοι βρέθηκαν, μόλις “προχθές”, στην Βρετανία (έχουμε εκτιμήσει, αν όχι σχεδόν επιβεβαιώσει, και σας έχουμε ενημερώσει πως αυτοί είναι οι… Ευγένιοι Σπαθάρηδές τους), ενώ στις 08-01-2020, μια ημέρα μετά από το ραντεβού στις Η.Π.Α. ΤΡΑΜΠ – Κ. Κ. Μητσοτάκη, ο ΡΤΕ θα βρεθεί στην Ρωσία, για συνομιλίες!..
– Το 2023 εγγίζει… επικίνδυνα αγαπητοί αναγνώστες μας, και εδώ και λίγο καιρό, αναγνώστες… μου!..
3. Η Γαλλία ήταν επίσης παραδοσιακή – ιστορική φίλη της Τουρκίας, από το 1923, έως σήμερα, με ορισμένες φυσιολογικές… χαμηλότονες τριβές, όπως συμβαίνει πάντα σε σχέσεις φίλων, ενώ το αυτό συνέβαινε και επί “Οθωμανικής Αυτοκρατορίας“ (“Ο.Α.”) και κυρίως από της εποχής των “Διομολογήσεων” και μετά!..
– Η Γαλλία ηττήθηκε (1919-1922) καταλυτικά από τους Κεμαλιστές στο “Ηρωϊκό – Μαράς” / “Καχραμάν- Μαράς” (κυρίως εκεί) και από τότε – ΠΡΟΣΟΧΗ- ως “Διπλωματία” ήταν και είναι “σθένει” με την Τουρκία, κυρίως “υπογείως”!
[Πρόκειται για την γνωστή γαλλική… “Κολομπαρίστικη” εξωτερική πολιτική!
– Θυμηθείτε τί υπενόησε ο Α. Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ότι του είπε, ο… “Φιλέλληνας”(sic) Ζακ ΣΙΡΑΚ, σ’ εκείνη τη σύνοδο κορυφής των Ευρωπαίων ηγετών, περί τα μέσα της 10ετίας του 1990, στην οποία είχε παραστεί ο Έλληνας τότε Π-Θ, για τελευταία του φορά, αφού μετά συγχωρέθηκε! Η φυσική ευγένεια του ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ και ο ανδρισμός του, δεν του επέτρεψαν να μιλήσει τότε “ανοικτά”, για τις… ηγεσίες της Ευρώπης, τις φανερές, αλλά και για τις κρυφές και πραγματικές ηγεσίες της, καθώς και για τις προδιαγεγραμμένες ελληνικές… τύχες]!
– Θυμηθείτε ακόμα ότι Γάλλοι του ΓΠΝ ήσαν εκείνοι που έκοβαν τα χέρια των Ελλήνων της Ιωνικής γης μας, όταν αυτοί, σαν άλλοι Μαραθωνομάχοι… Κυναίγειροι πιάνονταν απ’ τα σκαριά των πολεμικών τους πλοίων, στο λιμάνι της Σμύρνης, προκειμένου να ανέβουν σ΄αυτά και να σωθούν απ’ το μαχαίρι των Κεμαλικών Τσετών, του τακτικού ΤΣ, κλπ]!..
Συνεχίζοντας την αναφορά μου στους Γάλλους και στην Γαλλία, διαβάστε παρακάτω!
– Είναι εξαιρετικά από φαιδρό, έως γελοίο, να ρωτά “σήμερα”, τάχα… απορών, ο ΡΤΕ τους Γάλλους, τί δουλειά έχουν αυτοί πχ στην Α. Μεσόγειο και στην Μ. Ανατολή, όταν η Γαλλία υπήρξε, για αιώνες, ένας από τους βασικούς “παράγοντες επιβίωσης” της “Ο.Α.” και της πολιτικής ευρυθμίας της, ενώ παράλληλα ήταν και άκρως σημαντική ρυθμιστική δύναμη των τεκταινομένων στην Μ. Ανατολή, ούσα πχ -ουσιαστικά αυτή- η “γεννήτορας” και η “εγγυητής”, για χρόνια, της ύπαρξης της Συρίας, η χώρα που άφησε το ιστορικό της πολιτικο-οικονομικο-στρατιωτικό στίγμα στην Αίγυπτο, η δύναμη εκείνη που στήριξε “με πάθος” την δημιουργία του Ισραήλ και στην οποίαν ακολούθως απευθύνθηκαν οι Ισραηλινοί και έλαβαν πυρηνική τεχνογνωσία (10ετία του 1950), κλπ, κλπ, κλπ!..
– Η Γαλλία ήταν ατυχώς(!!!) και η χώρα στην οποία άφησε την τελευταία του πνοή ο Παλαιστίνιος ηγέτης Γιασέρ ΑΡΑΦΑΤ!.. Αυτό ήταν κάτι που “γέννησε” στον Αραβικό Κόσμο πολλές, σχετικές με τον θάνατο του “Ηγέτη – Σύμβολο” των Παλαιστινίων, “θεωρίες συνωμοσίες”, σχετικά με τον ρόλο της Γαλλίας σ΄αυτόν τον θάνατο! Μία εξ αυτών των θεωριών “ομιλεί” για γαλλικές διευκολύνσεις (sic) στις Ι/Μ.Υ., προκειμένου αυτές να “προσεγγίσουν” τον Αραφάτ και να τον δηλητηριάσουν!..
– Σε “μια τελική”, όπως λέμε, ας ρωτήσει ο Κος ΡΤΕ τους υποτιθέμενους φίλους του Άραβες και κυρίως τους Σύρους, γιατί άραγε αυτοί θέλουν, όσο τίποτα άλλο, να καταστρέψουν “σήμερα” την Γαλλία, έχοντας πρωτίστως στοχοποιήσει το Παρίσι; Επειδή, άραγε, οι Γάλλοι “δεν έχουν καμιά δουλειά στην Α. Μεσόγειο, κλπ”, όπως ο ΡΤΕ διατείνεται;
– Σ’ έναν Ε–Τ πόλεμο η Γαλλία θα είναι ουσιαστικά ΟΥΔΕΤΕΡΗ, με κάποιες -ίσως- φιλελληνικές “Κορώνες” (μέχρις εκεί όμως), αν και δεν αποκλείεται ο Γάλλος Πρόεδρος Εμμανουέλ Μακρόν, λόγω του ότι είναι “γέννημα” και “ενεργούμενο” των Ρότσιλντ, οι οποίοι έχουν προγράψει την χώρα μας, να συνταχθεί με τους Τούρκους!.. Να θυμίσω εδώ ότι οι “συνεργαζόμενες” με την ΕΥΠ, μέχρι πριν από λίγα χρόνια, Γ/Μ.Υ., είχαν πράκτορές τους στην Δ. Θράκη και “έψαχναν”, πλην των άλλων, στο Πεδίο, και τις ΕΕΔ, προσφέροντας, ως ανταλλάγματα διαφόρων μορφών, στρατιωτικές πληροφορίες στην ΜΙΤ και στο Τ/ΓΕΕΔ!..
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ – ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΕΙΤΕ!
“ΧΑΙΡΕΤΕ“!
“ΕΛΛΗΝΑΣ“
-/-
ΥΓ.
ΤΑ ΠΑΡΑΚΑΤΩ, ΓΙΑ ΤΟΝ 2ο ΚΑΦΕ ΣΑΣ Η(ΔΙΑΖ) ΓΙΑ Ο,ΤΙ ΑΛΛΟ ΠΟΣΙΜΟ ΣΥΝΟΔΕΥΕΤΕ -ΤΥΧΟΝ- ΤΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΕΙΣ ΣΑΣ!..
1.
The Truth about “Palestine”
Robert Spencer delivers a new vital corrective.
Over the years, Robert Spencer has written enough books on Islam to fill a good-sized bookshelf and to provide, along with the Koran and a few other key documents, an ideal syllabus for an intensive course in the Religious of Peace. The topics of his books include the Koran, sharia law, the life of Muhammed, the history of jihad, the nature of stealth jihad, Iran, ISIS, the differences between Christianity and Islam, and the “war on terror.” While holding to a consistently high level of scholarship, Spencer invariably writes in a lucid, straightforward manner that makes his works ideally suited for the intelligent common reader.
The newest addition to the Spencer shelf is The Palestinian Delusion: The Catastrophic History of the Middle East Peace Process. It covers a lot of material, but does so as cogently as ever. First, he refutes definitively the myth that today’s so-called Palestinian Arabs descend from indigenous inhabitants of what is now Israel. “No archeological evidence, or evidence of any other kind, has ever been found to substantiate a link between the ancient Canaanites or Jebusites and the modern-day Palestinians,” Spencer writes. “Palestine was the name of a region but never of a people or of a political entity.”
Yes, the region was under Arab rule for a while a very long time ago – after the Eastern Roman Empire collapsed and before the Ottoman Empire moved in – but there were always Jews there, and, usually, few if any Arabs. In fact, as the accounts of travelers quoted by Spencer testify, the region was thinly populated for centuries. It was in the nineteenth century that British visitors and officials began to seriously envision this desolate area as a future population center for Jews.
Yet not all Brits were big on the idea. Though the Balfour Declaration, issued in 1917 by British Foreign Secretary Arthur Balfour, expressed support for the establishment of a Jewish homeland (but not necessarily a Jewish state) in Palestine, pro-Arab Brits, notably T.E. Lawrence of Lawrence of Arabia fame, promoted the myth that the Arabs had been strong British allies in World War I, and thus deserved at least some of the former Ottoman territory that the League of Nations had placed under British administration in 1922 with the explicit intention of transforming it, eventually, into an independent Jewish state.
In any event, it was during these years that Jews from the diaspora started relocating to their ancient homeland in considerable numbers. At the same time, Arabic-speaking Muslims from North Africa and elsewhere migrated there, too. In reaction to these developments, the British banned Jewish settlement east of the Jordan. Hence it wasn’t the case, as many would now have you believe, that the Jews stole land from Arab Muslims; on the contrary, the British took much of the ancient Jewish homeland, territory that Jews had expected to be able to settle and govern, and gave it to Arab Muslims who had no historic connection to it whatsoever.
Even this undeserved handout, however, wasn’t enough for many of those Arab Muslims, or for their supporters in Britain, some of whom openly encouraged anti-Jewish Arab violence. Muslim terrorism in the Holy Land, in short, didn’t start with the founding of Israel; it began decades earlier. One early high point of this long campaign of terror was the August 1929 murder of over 200 Jews in Hebron, Safed, and Jerusalem, which a British government commission found to be entirely the fault of Arab Muslims, but nonetheless managed to blame on the Jews for having “arouse[d]…apprehensions” among the Arabs with, among other things, their spirit of “enterprise.”
It took the Holocaust to gin up Western sympathy for a Jewish homeland. The death of FDR, an anti-Semite, didn’t hurt, Harry Truman being more sympathetic to Zionism, but the replacement of Winston Churchill, a philo-semite, by the anti-Zionist Clement Attlee did hurt. Still, Israel became a reality. Yet while Jews were perfectly willing to live alongside Arabs, the feeling wasn’t mutual. For devout Muslims, “[d]estroying Israel,” once there was an Israel, was, as Spencer puts it, “a religious imperative, even an act of worship.”
Alas, many of the Brits who were involved in mapping out the post-Ottoman Empire Middle East, cutting the area allotted to Jews down to a thin strip along the Mediterranean while giving the Arabs Transjordan (later renamed Jordan), didn’t get this – and many Westerners, of course, still don’t. For decades, millions of naïve Westerners have bought the lie that so-called Palestinian Arabs hate Israel because it took their homeland; on the contrary, the Palestinians hate Jews because the Koran, quite simply, instructs them to.
From the moment of its founding, then, Israel was the target of Arab Muslim violence. Yet while the Arab Muslims never managed to destroy the Jewish state, they proved canny at anti-Israel propaganda. Central to this PR effort was the invention of the Palestinian people. A century ago, Spencer notes, “the word ‘Palestinians’ was more often applied to Jews than to Muslim Arabs.” Indeed, “some Arabs rejected the term, explaining: ‘We are not Palestinians, we are Arabs. The Palestinians are the Jews.’” The name Palestine had in fact been given to the region in A.D. 134 by the Romans, after they had expelled the Jews, and was based on “the name of the Israelites’ ancient enemies, the Philistines.”
Yet during the nearly two millennia between then and the mid twentieth century, there were no people who went by the name of “Palestinians.” It was not until after Israel became a reality that some of its Arab Muslim enemies began calling themselves Palestinians, insisting that their ancestors had continuously inhabited what was now Israel, and claiming that they had been cruelly displaced by the Jews. This was a lie. Even Yasser Arafat, head of this crew, was really from Cairo. So was Edward Said, the duplicitous Columbia University professor who claimed a Palestinian identity and did so much to promote the Palestinian cause in the United States. In a 1977 interview with the Dutch newspaper Trouw, a PLO leader admitted that “[t]he Palestinian people does not exist.” Hafez Assad, the president of Syria, once told Arafat the same thing: “There is no such thing as a Palestinian people.” Yet Arafat’s Big Lie is now universally accepted as true.
After covering these matters, in an account rich with colorful details, Spencer takes us through the Six-Day War and the Yom Kippur War, then the Camp David Accords and Oslo Accords. Both of these agreements were scams that served only to enhance the position of Arafat and the PLO, who had no intention of making peace with Israel, and that were made possible, first, by the credulity, Islamophilia, and antisemitism of Jimmy Carter, and, second, by the self-promoting cynicism of Bill Clinton. Later, meddling in the region by George W. Bush and Barack Obama were, respectively, foolhardy and motivated by an affection for Islam that exceeded even Carter’s.
Certain themes recur throughout this book: the naivete of world powers, principally the US and UK, about Islamic attitudes toward Judaism; the heavy doses of Arabism and anti-Zionism in the ranks of those countries’ diplomatic services and civil services generally; the repeated readiness on the part of those countries’ leaders to give the Palestinians yet one more chance and to demand of Israel yet more concessions; and the stubborn refusal of these countries, even after the horror of 9/11 and the ensuing acts of deadly mass terrorism around the world, to face fundamental truths about Islam and to recognize, at long last, that Palestinian identity, and Palestinian victimhood, are fictions.
Spencer covers plenty of other topics here, among them the systematic inculcation of Palestinian children with poisonous Jew-hatred; the PLO’s payment of massive sums to the families of dead and imprisoned jihadists; the staggering levels of corruption of Palestinian leaders, from Arafat onward; the fanatical anti-Israel bias of an increasingly Muslim-dominated UN; the readiness of Western media to serve up anti-Israeli and pro-Palestinian lies; and the readiness of countless people who have never been anywhere near the Middle East to swallow these lies unquestioningly.
If you’re reading this review, you probably aren’t one of those people who fall for the media’s multitudinous mendacities about the Middle East. Even so, chances are that there is much in Spencer’s book that will be new to you and that will deepen your outrage at the enemies of the Jewish people – and enrich your admiration for those everyday heroes who have enabled Israel, in the face of so much faith-based hatred, not only to survive but to thrive. Chances are, too, that more than a few of your friends and relatives are among those who’ve bought the anti-Israeli line wholesale. You would be doing them, and Israel, and the ever-valiant Mr. Spencer, a service by buying them copies of this book as Christmas gifts.
2.
Turkey, US Will Continue Talks to Settle Disputes Over Ankara’s S-400 Purchase – Erdogan
18:09 05.12.2019 (updated 18:13 05.12.2019)
ANKARA (Sputnik) – Ankara and Washington will continue talks to settle disputes over Turkey’s acquisition of Russia’s S-400 missile systems, Turkish President Recep Tayyip Erdogan said on Thursday, commenting on the results of the NATO leaders’ summit in London from December 3-4.
“We had a fruitful meeting with US President Donald Trump. We will seek to increase the volume of trade up to $100 billion in bilateral relations … As for S-400 [missile systems] and F-35 [US fighter jets], our colleagues, who we authorized to do it [settle the disputes], will continue their work,” Erdogan told reporters, as quoted by the Turkish Anadolu news agency.
On Wednesday, the US Senate Foreign Relations Committee scheduled for next week deliberations on legislation that would penalise Turkey’s government for purchasing the Russian-made S-400 air defence systems. The bill declares Turkey’s acquisition of the S-400 as “a significant transaction” under Countering America’s Adversaries Through Sanctions Act (CAATSA) and requires the US president to impose five or more of the CAATSA sanctions on the Turkish government.
The S-400 systems have been supplied from Russia since mid-July and are expected to become fully operational by April 2020. The US has repeatedly objected to Ankara’s purchase of the S-400, saying that the weapons system is incompatible with NATO security standards and might, therefore, compromise the operations of new fifth-generation F-35 fighter jets. In July, it suspended Turkey’s participation in the F-35 program and threatened to completely remove the country from the project. The Turkish government has so far refused to succumb to Washington’s pressure.
© Sputnik
3.
Polise teslim olan teröristten Bakan Akar ve Soylu’ya suikast itirafı
Ankara’da polise teslim olan bir terörist, Milli Savunma Bakanı Hulusi Akar ile İçişleri Bakanı Süleyman Soylu’ya yönelik suikast girişimi için keşif yapmak üzere örgütten talimat aldığını itiraf etti.
Ankara Savcısı Mutlu, S.B. ve S.B.’nin İstanbul’da irtibata geçtiği 2 kişi hakkında iddianame hazırladı. S.B.’nin “devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozmak” suçundan ağırlaştırılmış müebbet hapisle cezalandırılması talep edildi. Diğer iki şüphelinin ise “silahlı terör örgütüne üye olmak” suçundan 15’er yıla kadar hapisleri istendi.
Alınan bilgiye göre, terör örgütü PKK’nın kanlı terör saldırıları için bomba düzeneği hazırlayan S.B., ses getirecek bir suikast için keşif yapmak üzere örgütün sözde üst düzey yöneticisi tarafından Türkiye’ye gönderildi. İlk olarak İstanbul’a giden S.B., burada örgüt üyesi iki kişi ile irtibata geçti. Bir müddet sonra Ankara’ya gelen S.B., örgüt üyesi olduğunu söyleyerek polise teslim oldu. Durum Ankara Cumhuriyet Başsavcılığına bildirildi. Ankara Cumhuriyet Savcısı Yarcan Mutlu’ya ifade veren S.B., Milli Savunma Bakanı Hulusi Akar ile İçişleri Bakanı Süleyman Soylu’ya yönelik suikast girişimi için keşif amacıyla gönderildiğini itiraf etti. S.B., Akar ve Soylu’ya yönelik suikastın gerçekleşememesi durumunda ise askeri tesislere yönelik saldırı için keşif yapma talimatının da örgüt tarafından kendisine verildiğini belirtti. S.B., Güneydoğu Anadolu Bölgesi’ndeki terör eylemlerinde kullanılan bazı bomba düzeneklerinin kendisi tarafından hazırlandığını anlattı.
Ankara Savcısı Mutlu, S.B. ve S.B.’nin İstanbul’da irtibata geçtiği 2 kişi hakkında iddianame hazırladı. S.B.’nin “devletin birliğini ve ülke bütünlüğünü bozmak” suçundan ağırlaştırılmış müebbet hapisle cezalandırılması talep edildi. Diğer iki şüphelinin ise “silahlı terör örgütüne üye olmak” suçundan 15’er yıla kadar hapisleri istendi.
4.
Türkiye-Libya mutabakatı ne getirmektedir?
12.12.2019
Türkiye-Libya arasında imzalanan mutabakat Akdeniz’deki dengeleri yeniden belirledi. Yunanistan ve İsrail’in başını çektiği bölge ülkeleri daha önce aralarında sağladıkları mutabakatlar ile Türkiye’yi tamamen Doğu Akdeniz’den izole etmiş iken bu son mutabakat aksi bir sonuç vererek Yunanistan-İsrail, Mısır ve Güney Kıbrıs’ı köşeye sıkıştırdı. Daha önce yaptıkları anlaşmalara rağmen; artık denizde, Türkiye ve Libya’yı dikkate almadan barışçı bir faaliyet sürdürmelerine imkân kalmadı.
Daha önce konu ile ilgili bir yazımda söylediğim gibi; bu mutabakat iç savaşın devam ettiği Libya’da Türkiye’ye yeni yükümlülükler getirmektedir. Zaten Sn. Cumhurbaşkanı Erdoğan da bu konuda bir açıklama yaparak “davet halinde Türkiye’nin Libya’ya asker gönderebileceğini” açıklaması kastettiğimi daha net ve açık bir şekilde ortaya koymuştur. Kuşkusuz bu yeni gelişme, bölge üzerinde hesap yapanların kolay kabul edecekleri bir durum değildir. Zira gerçekleşmesi halinde, Akdeniz’de ve hatta Kuzey Afrika’da dengelerin bir kere daha Türkiye lehine gelişeceğini düşünen Türkiye karşıtı lobileri harekete geçirecektir. Hatta geçirmiştir bile.
“Şu anda, Libya siyaset sahnesinde görülen dağınık iç gruplar kadar, bunları destekleyen dış güçler de bulunmaktadır. Libya ile olan tarihi bağlar ve ülke demografisi içinde yer alan Anadolu, Girit kökenli Türklerin varlığı Libya’yı Türkiye’nin tarihi derinliğinde önemli bir noktaya oturtmaktadır. Türkiye-Libya arsında 1970’li yıllardan itibaren geliştirilen yatırım ve ticari ilişkiler de cabasıdır. Bu yüzden buradaki gelişmelere Türkiye’nin bîgâne kalması düşünülemez. Zaten Libya devrimi başlar başlamaz öncelikli olarak insani yardım amaçlı operasyonlar yapan Türkiye, bugün de pek çok Libyalıya ev sahipliği yapmaktadır.”
Aradan geçen beş yılda durum değişmemiş; aksine işbirliği ihtiyacı ve Libya’da, Türkiye’nin daha fazla rol üstlenme zorunluluğu artmıştır. Kuşkusuz bütün Libya’da egemen bir devletin varlık sürmesi esastır. Ancak 20. yüzyılın başından beri Libya üzerinde oynanan oyunlar; hem Avrupa hem de bölge ülkelerinin siyaseti bunun oluşmasına imkan vermeyecekse; Türkiye’den askeri destek talebi ve Türkiye’nin de buna icabet etmesi kadar normal bir şey yoktur.
Tarih boyunca Akdeniz’deki uluslararası çekişmelerden etkilenen Libya en istikrarlı devrini Osmanlı asırlarında yaşamıştır. Ancak 1911 yılında başlayan İtalyan işgali ile uluslararası çekişmelerin parçası haline gelmiştir. Bu tarihten tam yüz yıl sonra Arap Baharı rüzgârının Libya’yı da harekete geçirmesi, ülkeyi ulusal/uluslararası çekişmeler ile karşı karşıya getirmiştir. 2011 yılında başlayan ve ülkeyi nerede ise yarım asır idare eden Kaddafi’nin devrilmesiyle sonuçlanan süreci, salt iç dinamiklerin uyanışı ile anlatmak imkansızdır.
1911-2011 yılları arasındaki yüzyıllık gelişme/gelişememe çelişkisi ve uluslararası aktörlerin Libya’ya biçtiği rol, bu yeni durumun arka planını hazırlamıştır. Nitekim 2012 yılında, hukuksuz bir şekilde Fransa’nın başlattığı ve NATO’nun da iştirak ettiği dış müdahale, Batı karşıtı Muammer Kaddafi’yi hunharca siyaset sahnesinden silerken, Libya’yı da iç savaşa sürüklemiştir. Arap Baharı iddialarının ardına saklanan müdahiller, toplumun yaşadıklarını, dökülen kanı ve ülkenin geleceğini dikkate almadan, hâlâ Libya ve Akdeniz üzerinde aynı pişkin siyasetlerini sürdürmektedirler.
Libya hükümetinin Türkiye ile Doğu Akdeniz’de deniz sınırlarının yetki alanlarının sınırlandırılması mutabakatına razı olması kolay olmamıştır. Uzun zaman bekleyip kaynaklarına göz diken ülkelerin arabuluculuğuna bel bağlayan Libya, sonunda kendilerine karşı hazırlanan komployu görüp Türkiye ile masaya oturmuştur. Bu bakımdan bu anlaşma, tıpkı 1510’larda İspanyolların istilâsına maruz kalan Libya halkının Kanuni’den yardım istemeleri gibi meşru bir talep üzerine kurulmuştur. 1519 yılında Trablus yakınlarında Tacura’da sıkışan Libyalılar İstanbul’a bir heyet gönderip Osmanlı Devleti’nden resmen yardım istemişlerdir. Buna mukabele eden Kanuni, Murad Ağa’nın emrinde bir filoyu Trablus yakınlarındaki Tacura’ya gönderip bölge halkını koruma altına aldırmıştır. 1551’de Turgut Reis’in Trablus’u İspanyollardan kurtarmasıyla, Libya’da asırlarca sürecek istikrar dönemi başlamıştır.
Temennimiz Türkiye-Libya arasında yapılan mutabakatın yeni bir istikrar dönemine kapı aralamasıdır.
Yenişafak
5.
Pentagon Concerned Russia Cultivating Sympathy Among US Troops
By Jeff Seldin December 07, 2019
Russian efforts to weaken the West through a relentless campaign of information warfare may be starting to pay off, cracking a key bastion of the U.S. line of defense: the military.
While most Americans still see Moscow as a key U.S. adversary, new polling suggests that view is changing, most notably among the households of military members.
The second annual Reagan National Defense Survey, completed in late October, found nearly half of armed services households questioned, 46%, said they viewed Russia as ally.
Overall, the survey found 28% of Americans identified Russia as an ally, up from 19% the previous year.
Generally, the pollsters found the positive views of Russia seemed to be “predominantly driven by Republicans who have responded to positive cues from [U.S.] President [Donald] Trump about Russia,” according to an executive summary accompanying the results.
While a majority, 71% of all Americans and 53% of military households, still views Russia as an enemy, the spike in pro-Russian sentiment has defense officials concerned.
“There is an effort, on the part of Russia, to flood the media with disinformation to sow doubt and confusion,” Defense Department spokesperson Lieutenant Colonel Carla Gleason told VOA.
“This is not only through discordant and inflammatory dialogue but through false narratives designed to illicit sympathetic views,” she said, adding, “we are actively working to expose and counter Russian disinformation whenever possible.”
Reagan National Defense Survey
The Reagan National Defense Survey, conducted on behalf of the Ronald Reagan Presidential Foundation and Institute, questioned just more than 1,000 adults between Oct. 24 and Oct. 30, with a margin of error of plus or minus 3.1 percentage points.
Concern among U.S. officials runs deep, partly because other surveys have also found a growing willingness in the U.S. to view Russia positively.
For example, a survey of more than 1,000 U.S. adults by the Pew Research Center from September 2018 found 35% of Americans wanted more cooperation with Russia.
However, there is more to the fears than just polling data.
U.S. defense and security officials have told VOA that Russia has been targeting U.S. military personnel, specifically, with a ramped-up influence campaign, as far back as 2017 in preparation for the November 2018 midterm elections.
Russia’s goal, they said, was not so much to swing the result of the elections but to seed U.S. military personnel with the right type of disinformation so that they would be predisposed to view Russia and its actions in a more favorable way in the future.
“We know it goes on,” said Ed Wilson, then deputy assistant secretary of defense for cyber policy, said at the time. “That’s why we’ve amped up and increased the attention that we’re paying.”
Countering Russia’s efforts, both against the U.S. military and American society at large, has not been easy, according to both analysts and former officials, because of the political climate and the rhetoric coming from the White House.
“It is dangerous,” said Jorge Benitez, a nonresident senior fellow at the Atlantic Council who specializes in transatlantic relations, U.S. security and Russia.
“The new polls reveal a significant change among Republican voters who historically have been opposed to Russia,” he said. “More and more Republicans have changed their views on Russia because of President Trump’s positive statements about Russia and [Russian President Vladimir] Putin.”
Others fear Russia’s gains in public opinion are symptomatic of a bigger problem that the Kremlin has managed to exploit.
“People’s beliefs and perceptions are shaped more by whatever the leaders of their own political tribe say than by ideology, history, or even their own self-interest,” said Paul Pillar, a former senior CIA officer now with Georgetown University.
He said, for now though, the gradual change in U.S. perceptions of Russia has had limited impact.
“Many Republicans can slavishly follow Trump’s lead on most matters, including the rhetorical line on Russia, but still, say, support defense expenditures designed to maintain strength vis-a-vis Russia,” Pillar said, noting a variety of U.S. sanctions against Moscow are still in place.
The U.S. national defense strategy, updated just two years ago, likewise lists Russia along with China, as the prime threats to the U.S.
For the most part, the Reagan National Defense Survey found a majority of Americans are in agreement.
“When we asked Americans which countries were tops on their list in terms of the threat that they posed to the United States the first was China [28%] and the second was Russia [25%],” said Ronald Reagan Institute Policy Director Rachel Hoff.
She also said there was strong sentiment that the U.S. should not cede any ground on the global stage, to Russia or anyone else.
“They want America to take the lead when it comes to international events rather than a less engaged posture where our country is reacting to global events,” Hoff told VOA, pointing to a 50% to 33% margin.
At the same time, other polls have pointed to a lingering wariness on the part of a majority of Americans when it comes to Russia.
A Gallup survey published in February of this year found only 24% of Americans had a positive view of Russia, down from a 44% favorable rating in February of 2013.
6. ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ… ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ, Η ΟΠΟΙΑ ΤΟΥΣ ΚΑΝΕΙ ΝΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΜΑΓΚΕΣ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΓΕΩΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ, Η ΤΟΥΡΚΙΑ “ΣΗΜΕΡΑ” ΕΙΝΑΙ ΚΑΙ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ… “ΜΑΥΡΗ ΑΓΟΡΑ”!..
ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΩΡΑ ΣΤΟ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ ΑΡΘΡΟ, ΣΕ ΤΙ ΣΤΟΧΕΥΟΥΝ ΟΙ ΜΟΓΓΟΛΟΙ, ΜΕ ΤΗΝ ΤΑΚΤΙΚΗ ΤΗΣ “ΥΑΙΝΑΣ”, ΑΝ ΚΑΙ ΕΦ’ ΟΣΟΝ, ΚΛΠ!.. ΔΙΑΒΑΣΤΕ!..
ΠΡΑΓΜΑΤΙ ΟΛΟΙ ΠΧ ΟΙ ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ ΒΟΕΒΟΔΕΣ, ΤΩΝ ΠΑΡΑΔΟΥΝΑΒΙΩΝ -ΚΑΠΟΤΕ- ΗΓΕΜΟΝΙΩΝ, ΟΛΟΙ ΟΙ ΦΑΝΑΡΙΩΤΕΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΙ ΤΩΝ ΟΘΩΜΑΝΩΝ ΣΟΥΛΤΑΝΩΝ, ΚΛΠ, ΦΑΝΤΑΖΟΥΝ “ΣΗΜΕΡΑ”… ΝΑΝΟΙ, ΜΠΡΟΣΤΑ ΣΤΗΝ ΣΑΤΑΝΙΚΟΤΗΤΑ ΤΗΣ Τ/ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΑΣ!..
Bomba sözler: 300 milyar doları Türkiye’ye gönderebilir
Son Dakika… Haber7 yazarı Taha Dağlı “Libya’nın 300 milyar doları ne olacak?” adlı köşe yazısında, Libya ile Türkiye arasında imzalanan mutabakatı ABD ve Avrupa cephesinden analiz etti. Trump’ın Doğu Akdeniz’de Türkiye’ye karşı hareket etmek istemediğini dile getiren Dağlı, Libya’nın dünyanın çeşitli yerinde bulunan toplam 300 milyar dolarını Türkiye’ye transfer etme olasılığının olduğunu söyledi.
Saldırılar sürerken ABD Başkanı Trump, Hafter’le görüştü ve Trablus’a yönelik girişimi desteklediklerini söyledi.
Batı dünyası doğu Akdeniz’deki haritayı Girit adası üzerinden Libya’nın deniz sınırlarına tecavüz ederek Yunanistan lehine yeniden dizayn etmişti.
Trablus’taki meşru yönetimin buna ses çıkarmaması gerekti.
O nedenle Hafter’in Trablus’u ele geçirmeye yönelik saldırısına tüm batı destek oldu.
Trablus düşmek üzereyken devreye Türkiye girdi.
BM’nin meşru yönetim olarak tanıdığı ulusal mutabakat yönetiminin yardımına gitti.
Türkiye’nin çabalarıyla Hafter’in saldırıları püskürtüldü, darbe girişimi başarısızlıkla sonuçlandı.
Nisan’daki bu sürecin ardından Libya ulusal mutabakat yönetimi Ekim ayında Washington’a gitti.
Beyaz Saray ulusal güvenlik ekibiyle bir toplantı tertip edildi.
Libyalılar, “BM’nin de AB’nin de ABD’nin de Libya’da meşru olarak tanıdığı yönetim biziz ama hepiniz hiçbir meşruluğu olmayan üstelik BM’nin tüm anlaşmalarını hiçe sayarak Libya’da sivillere saldıran darbeci Hafter’i destekliyor, onu muhatap alıyorsunuz” diye Amerikalılara dertlerini anlatmaya çalıştı.
Libya heyetindekilerden biri Beyaz Saray ulusal güvenlik danışmanı Robert C. O’Brien’a Nisan ayındaki saldırı sürecinde ABD Başkanı Trump’ın Hafter’le yaptığı görüşmeyi hatırlatıp, “neden Hafter’i muhatap aldınız” diye bir soru yöneltti.
Robert C. O’Brien o soruya “o dönemde ben görevde değildim, ulusal güvenlik danışmanı John Bolton’du ve tüm bu işler Bolton’un zamanında kaldı” diye yanıt verdi.
John Bolton Eylül ayında Trump tarafından görevden alınmıştı.
Trump’ın yeni ulusal güvenlik danışmanı ise Libya’da Hafter’den yana değil meşru yönetimden yana olduklarını Trablus’tan gelen heyete izah etmeye çalıştı.
Gelinen noktada Türkiye, Libya ulusal mutabakat yönetimiyle anlaştı, Batılıların Libya’nın haklarını gasp edip Yunanistan’a devreden dizayn planı suya düştü.
O nedenle başta Yunanistan olmak üzere Avrupa’nın tamamı Türkiye’yi Libya ile yapılan anlaşmadan dolayı suçlu ilan ediyor.
Peki ABD ne yapacak?
Libya ulusal mutabakat yönetiminin dış ilişkiler sorumlusu Musaddık Hobrara, Trump’dan emin.
ABD Başkanının Akdeniz politikasında Türkiye’yi karşı adım atmayacağını söylüyor.
Buna gerekçe olarak da Trump’ın derdinin Libya petrolü olduğunu ve bunu da büyük ölçüde garanti altına aldığına dikkat çekiyor.
Ama ABD kongresi, Pentagon ve Dışişleri bu konuya Suriye politikasında olduğu Trump’tan farklı yaklaşıyor.
Şu an için ABD Kongresinde Türkiye’nin Akdeniz’deki faaliyetlerini eleştiren yeni bir rapor hazırlanıyor ve o raporda Türkiye net bir şekilde uluslararası hukuku çiğnemekle itham ediliyor.
HEPSİNİN GÖZÜ BİR YANDAN DA LİBYA’NIN 300 MİLYAR DOLARINDA
Libya’nın bu denli dünya gündemine oturmasında Doğu Akdeniz’deki stratejik konumunun payı büyük.
Ancak bir şey daha var.
O da Libya’nın 300 milyar doları.
Evet Libya’nın tam 300 milyar dolar nakit parası var.
Ama bu para Libya’da değil.
40 milyar doları ABD’de, geri kalanın büyük kısmı çeşitli Avrupa ülkelerinde tutuluyor.
BM kurallarına göre Libya ulusal mutabakat yönetimi yurt dışındaki 300 milyar dolarından tek centi bile Libya’ya getiremiyor.
Fakat başka ülkelere transfer etmesinin önü açık.
ABD Başkanı için bu para önemli.
BM kuralları gereği Libya’ya silah satılamıyor ama Trump Libyalılara uçak satabilir.
Bu durum paranın diğer kısmının bulunduğu Fransa başta olmak üzere diğer Avrupa ülkeleri için de geçerli.
O nedenle Batı, Libya ulusal mutabakat yönetimine karşı tutum alırken, iki kere düşünüyor.
Bir kez darbe girişiminde bulunuldu, başarısız olundu.
Bunun sonucunda Libya, Türkiye ile anlaştı.
Bir kez daha benzer saldırı olur ve aynı başarısızlıkla neticelenirse bu kez o 300 milyar dolar da ellerinin altından kayabilir.
BM kuralları Libya ulusal mutabakat yönetiminin 300 milyar doları, Libya’ya sokmasına yasak getirmiş ama para bir başka ülkeden Türkiye’ye transfer edebilir, resmi yoldan bunun önü açık.
7. ΜΑΣ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΕ ΑΠΟΛΥΤΩΣ Η ΜΕΓΑΛΗ ΝΙΚΗ ΤΟΥ ΜΠΟΡΙΣ ΤΖΟΝΣΟΝ, ΑΛΛΑ ΚΥΡΙΩΣ ΜΑΣ ΧΑΡΟΠΟΙΗΣΕ (!!!) Η ΜΕΓΑΛΗ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΑΝΤΙΣΗΜΙΤΗ ΑΡΧΗΓΟΥ ΤΩΝ “ΕΡΓΑΤΙΚΩΝ” (ΓΙΑ ΛΙΓΟ ΑΚΟΜΑ), ΚΟΡΜΠΙΝ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΑΝ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΑΚΟΜΑ “ΖΕΣΤΗ” Η ΣΤΑΣΗ ΤΟΥ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΩΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΩΝ ΑΘΛΗΤΩΝ, ΣΤΟ ΜΟΝΑΧΟ, ΤΟ 1972, ΔΕΝ ΔΙΣΤΑΣΕ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΝΤΡΑΠΗΚΕ, ΤΕΛΕΙΩΣ ΥΠΟΚΡΙΤΙΚΑ, ΑΝΑΚΟΙΝΩΝΩΝΤΑΣ ΤΗΝ ΗΤΤΑ ΤΟΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΜΕΛΛΟΝΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΤΑΣΗ – ΕΝΕΡΓΕΙΕΣ, ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΙΣΩ ΤΟΥ, ΟΤΑΝ ΜΙΛΟΥΣΕ, ΜΕΤΑΞΥ ΤΩΝ ΑΛΛΩΝ ΚΑΙ ΕΝΑΝ ΕΒΡΑΙΟ, ΠΡΟΦΑΝΩΣ ΜΙΣΟΥΝΤΑ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΥ ΙΣΡΑΗΛ, ΓΙΑ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΚΕΙ!..
– Η ΤΕΡΑΣΤΙΑ ΔΙΑΦΟΡΑ ΣΤΙΣ ΒΡΕΤΑΝΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΤΩΝ 2 ΚΟΜΜΑΤΩΝ, ΚΑΤΑΔΕΙΚΝΥΕΙ ΣΑΦΩΣ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΤΟΣΟ ΚΑΙΡΟ ΤΩΡΑ, ΟΙ ΕΡΓΑΤΙΚΟΙ ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ “ΒΑΣΑΝΙΖΑΝ” ΜΕ ΤΗΝ ΣΤΑΣΗ ΤΟΥΣ, ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟ “BR-EXIT”, ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΒΡΕΤΑΝΟΥΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΕΥΡΩΠΑΙΟΥΣ!.. ΗΞΕΡΑΝ ΤΙ ΘΑ ΣΥΝΕΒΑΙΝΕ, ΑΝ ΠΗΓΑΙΝΑΝ ΣΕ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΚΑΙ ΓΙ΄ΑΥΤΟ ΤΟ “ΤΡΕΝΑΡΑΝ”, ΟΣΟ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ, ΑΛΛΑ ΜΕ ΠΡΟΦΑΝΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ – ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΗΣ ΠΑΝΕΞΥΠΝΗΣ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ ΠΑΤΡΙΩΤΙΣΣΑΣ ΒΑΣΙΛΙΣΣΑΣ ΕΛΙΣΣΑΒΕΤ*, ΤΟ ΘΕΜΑ ΛΥΘΗΚΕ ΚΑΙ Η ΑΓΓΛΙΑ ΠΗΓΕ ΣΕ ΕΚΛΟΓΕΣ, ΩΣΤΕ ΝΑ ΜΗΝ ΓΕΛΟΙΟΠΟΙΕΙΤΑΙ, ΛΟΓΩ ΚΟΡΜΠΙΝ, ΣΤΑ ΜΑΤΙΑ ΟΛΟΥ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΚΑΙ ΚΥΡΙΩΣ Σ’ ΑΥΤΑ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΙΩΝ!..
* ΕΝΑ ΚΑΚΟ ΕΧΕΙ Η ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΡΕΤΑΝΙΚΟ ΠΑΛΑΤΙ ΓΕΝΙΚΩΣ! ΠΟΙΟ; ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΛΙΒΕΡΠΟΥΛ! ΦΕΤΟΣ ΟΜΩΣ ΜΕΓΑΛΕΙΟΤΑΤΗ, ΘΑ “ΓΚΡΕΜΙΣΤΕΙ” ΚΑΙ ΠΑΛΙ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ 30 ΧΡΟΝΙΑ, ΤΟ ΝΗΣΙ!..
-/-
