ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑ και ΣΥΚΟΦΑΝΤΕΣ “Νο 2”!..

Φίλοι μου!

Σήμερα επέλεξα να σας γράψω για τη συκοφαντία και τους συκοφάντες, αφού τα σκουλήκια, οι οχιές, τα ερπετά, τα τσακάλια, οι ύαινες και τα… συναφή πλεόνασαν στην κοινωνία μας, λόγω κυρίως της απομάκρυνσής της από το «ΘΕΙΟΝ«!

Δώστε προσοχή λοιπόν, αφού σ’ αυτήν τη ζωή είμαστε προσωρινοί και θα είναι κρίμα να χάσουμε την«Ουράνιο Βασιλεία» Του! 

Ένα από τα θύματά της είναι κατ’ εξοχήν και ο γράφων, όπως πιθανότατα και κάποιοι από εσάς τους αναγνώστες μου / μας, όπως και ο θεωρούμενος -πλην των άλλων- και «Άγιος των Συκοφαντημένων», Άγιος ΝΕΚΤΑΡΙΟΣ (Διαβάστε το βίο του και θα καταλάβετε)!

1. Το Πάθος τής Συκοφαντίας

Πηγή: Κείμενα και ερμηνευτική απόδοση Αδελφότης Ι. Μ. Τιμίου Προδρόμου, Καρέα.

Εκδόσεις «ΕΤΟΙΜΑΣΙΑ«, ΣΕΙΡΑ «ΣΕΛΑΣΦΟΡΑ» 2006.

Αναδημοσίευση από: http://www.alopsis.gr/

Προλογικά

Η συκοφαντία είναι ψευδής κατηγορία. Είναι, διαβολή. Και είναι βέβαιο ότι ο διάβολος είναι εφευρέτης της συκοφαντίας, ως πατέρας του ψεύδους, εφόσον ο συκοφάντης είναι εκείνος που κατεξοχήν ψεύδεται.Το να σηκώσει ο άνθρωπος τη συκοφαντία είναι μεγάλος άθλος. Και την σηκώνει μόνο εκείνος που προσβλέπει προς τον Κύριο Ιησού, ο οποίος όταν «ενανθρώπησε» και ήλθε στη γη, σήκωσε τον Σταυρό της συκοφαντίας και οδηγήθηκε έως τον ατιμωτικό θάνατο.

Η συκοφαντία είναι μέγα άλγος για τον συκοφαντούμενο και φοβερή δοκιμασία για την πνευματική του υπόσταση. «Ουκ έστιν», μας λέει ο Ιερός Χρυσόστομος, «ουδέν αφορητότερον τοις οδυνωμένοις λόγον δυνάμενον δακείν ψυχήν»(1). Δεν υπάρχει δηλαδή τίποτε πιο αφόρητο για όσους υφίστανται την οδύνη της συκοφαντίας, γιατί η συκοφαντία είναι πραγματικά δάγκωμα για την ψυχή. Γι’ αυτό και ο προφήτης Δαβίδ έλεγε προς τον Κύριο: «Λύτρωσέ με από τις συκοφαντίες των ανθρώπων και θα φυλάξω τις εντολές σου»(2).

Τί είναι όμως εκείνο που κινεί τον άνθρωπο στο να συκοφαντεί τον συνάνθρωπό του και να λέει ψέματα εναντίον του;

Η ασκητική εμπειρία μας έχει υποδείξει ότι τα κίνητρα του συκοφάντη συνήθως είναι η ζήλεια, ο φθόνος, η μνησικακία, η υπερηφάνεια και τα σαρκικά πάθη. Γι’ αυτό δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η κατάκριση, η κακολογία, και πολύ περισσότερο η συκοφαντία, είναι επισφράγισμα και ενεργοποίηση άλλων παθών, τα οποία λερώνουν την ψυχή και της προκαλούν ανεπανόρθωτη βλάβη.

Μας λέει ο όσιος Θαλάσσιος: «Η ψυχή του κακόγλωσσου και του συκοφάντη έχει πολύ κακή γλώσσα. Ένας τέτοιος άνθρωπος βλάπτει τον εαυτό του, αυτόν που τον ακούει και καμιά φορά και αυτόν που συκοφαντεί»(3).

Επίσης αυτός που εξευτελίζει και συκοφαντεί τον πλησίον του εξοργίζει τον Θεό και οι συνέπειες για τη στάση του αυτή είναι πολύ βαριές, διότι έχει ως αποτέλεσμα να εγκαταλειφθεί από τη Χάρη του Θεού. Ο αββάς Ησαΐας λέει ότι «αυτός που κατηγορεί και εξουθενώνει τον αδελφό του, αποξενώνει τον εαυτό του από το έλεος που απολαμβάνουν οι Άγιοι»(4). Και ο Νικήτας Στηθάτος μας υπογραμμίζει ότι η εγκατάλειψη της Χάρης έχει σαν αποτέλεσμα την πτώση ή σε παράπτωμα σαρκικό ή σε παράπτωμα γλώσσας ή λογισμού . Και η πτώση αυτή, αν δεν επέλθει η μετάνοια, ώστε να αποκατασταθεί η σχέση με τον Θεό και τον αδελφό, «είναι θάνατος της ψυχής», δηλαδή βίωμα κόλασης πριν από την επικείμενη κόλαση.

Οι Άγιοι σκέπαζαν τα αμαρτήματα του πλησίον, για να μας υποδείξουν την αγάπη και τη συγχωρητικότητα και το ότι πρέπει να ασκήσουμε τον εαυτό μας στο να μην κακολογούμε και να μη λέμε ψέματα εναντίον του αδελφού μας.

Αναφέρει το Γεροντικό ότι κάποιος από τους Πατέρες είδε έναν αδελφό να αμαρτάνει. Τότε, έκλαψε πικρά και είπε: «Αυτός σήμερα, εγώ αύριο!», θέλοντας να δείξει πόσο λεπτή είναι η ανθρώπινη φύση και πόσο όλοι είμαστε επιρρεπείς προς την αμαρτία.

Συνήθως βέβαια οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν την εντύπωση ότι δεν κακολογούν και δεν συκοφαντούν κανέναν, αλλά ότι εκείνοι υφίστανται κατηγορίες και συκοφαντίες από το περιβάλλον τους. Όμως και οι ανακρίβειες, οι υπερβολές, οι εύκολες κρίσεις και κατακρίσεις, που τόσο πολύ ασύστολα σήμερα διατυπώνονται από μερικούς από μας, για οποιονδήποτε ήθελε πέσει στην κριτική μας, είναι συχνά δυσφημιστικές και συκοφαντικές για το πρόσωπο του πλησίον.

Όλοι έχουμε δοκιμάσει την πικρότητα και το φαρμάκι της συκοφαντίας. Κι αυτό γιατί άλλα κίνητρα είχαμε εμείς σε κάποια κίνηση μας και άλλα κίνητρα μας απέδωσαν οι άνθρωποι του περιβάλλοντός μας. Και συχνά μπορεί αυτοί να είναι και φίλοι μας ή συγγενείς μας ή και πνευματικοί αδελφοί μας, οπότε ο πόνος μας γίνεται μεγαλύτερος και περισσότερο απαράκλητος.

Ας προσέχουμε λοιπόν να μην έχουμε στο στόμα μας δολιότητα για τον αδελφό μας. Γιατί η συκοφαντία είναι εξουθενωτική για τον κάθε άνθρωπο, «ακόμη και τον πιο συνετό τον κάνει να παραφέρεται και να χάσει την ευγένειά του»(5).

Εκτός όμως απ’ αυτά η πείρα έχει δείξει ότι ο Κύριος «ταπεινώνει τον συκοφάντη» (6), ο οποίος με τη μοχθηρία του αυξάνει πάρα πολύ τις συμφορές του και πέφτει τελικά στο λάκκο που ανοίγει για τον πλησίον του.

Η κακολογία και η συκοφαντία δείχνουν ότι ο άνθρωπος που τις έχει εγκολπωθεί νοσεί και χρειάζεται θεραπεία η ψυχή του. Και η θεραπεία επέρχεται με το να «έλθουμε στον εαυτό μας», να δούμε τα δικά μας πάθη και να θεωρήσουμε ότι όλοι είμαστε συνυπεύθυνοι για τις αμαρτίες και τα λάθη που γίνονται στο χώρο μας και ανάμεσά μας. Θα πρέπει να αρχίσουμε να αμφιβάλλουμε για την κρίση μας, διότι αυτή δεν είναι πάντα ασφαλής. Τα αισθητήριά μας συχνά κάνουν λάθος. Δεν γνωρίζουμε την πρόθεση του άλλου, γι’ αυτό ερμηνεύουμε λανθασμένα τη συμπεριφορά του. Άλλωστε δεν έχουμε τη δυνατότητα να κρίνουμε τον άλλο, γιατί δεν μπορούμε να μπούμε στην ψυχή του. Η κρίση είναι έργο μόνο του Θεού.

Και σε τελευταία ανάλυση, τί ωφελεί το να συκοφαντήσουμε τον συνάνθρωπό μας ή το να παρουσιάσουμε το τυχόν σφάλμα του, έστω κι αν ακόμη είναι αληθινό; Αν το σκεφθούμε ώριμα, θα δούμε ότι αυτή η ενέργειά μας εξυπηρετεί μόνο την εμπάθειά μας.

Πώς όμως θα αντιμετωπίσουμε τους άλλους όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε θύματα της συκοφαντίας τους;

Ο άνθρωπος ο οποίος θέλει να διατηρήσει αλώβητη τη σχέση του με τον Κύριο Ιησού και τον αδελφό, που είναι απαραίτητα στοιχεία για να μη χάσει το πρόσωπό του, αφενός μεν φροντίζει να υπομείνει την αδικία της συκοφαντίας με σιωπή, ταπείνωση και προσευχή, χωρίς να καλλιεργεί πάθος και εκδικητικότητα για τον συκοφάντη, και αφετέρου φροντίζει με τη στάση του να βοηθήσει και τον άνθρωπο που τον αδικεί, να καταλάβει το σφάλμα του και να διορθωθεί. Εκείνο δε που τον παρηγορεί και τον κάνει να πάρει δύναμη είναι το ότι έχει ως στόχο του την Κρίση του Πανάγιου και Δικαιοκρίτη Θεού, καθώς το λέει και ο Μ. Βασίλειος προς τη Σιμπλικία, μια αιρετική γυναίκα που τον κατηγόρησε και τον συκοφάντησε πολύ προκλητικά: «Προτιμώ», της λέει, «από τους γήινους δικαστές, να περιμένω τον Ουράνιο Δικαστή, ο Οποίος ξέρει να υπερασπίζεται κάθε είδους αδικία καλύτερα από τον καθένα»(7).

Άλλωστε αυτός που μας συκοφαντεί γίνεται αίτιος να λάβουμε μεγάλη Χάρη. Μας το παραγγέλλει κι ο Κύριός μας, όταν λέει: «Μακάριοι είσθε όταν σας μισήσουν οι άνθρωποι… και σας χλευάσουν και δυσφημήσουν το όνομά σας εξαιτίας του Υιού του ανθρώπου. Να χαίρεσθε και να αγάλλεσθε όταν συμβεί αυτό, γιατί θα είναι μεγάλος ο μισθός σας, μεγάλη δη λαδή η Χάρη, που θα λάβετε στον Ουρανό»(8).

Στον μεγάλο αυτό άθλο της υπέρβασης της συκοφαντίας, που πολύ λίγοι βέβαια μπορούν να τον σηκώσουν με χρηστότητα, αναφέρεται το μικρό τούτο τευχίδιο με τον τίτλο: «Το πάθος της συκοφαντίας».

Για να γνωρίσουμε το φοβερό αυτό πάθος της συκοφαντίας, διαλέξαμε και μεταφράσαμε ένα λόγο του Αντιόχου του μοναχού που αναφέρεται στη συκοφαντία και ένα λόγο του αγίου Νικοδήμου του Αγιορείτου, από το βιβλίο του «Χρηστοήθεια». Επίσης προσθέσαμε και μερικές ωφέλιμες ιστορίες από την Αγία Γραφή και τη ζωή των ασκητών της ερήμου, οι οποίες μας μαλακώνουν την ψυχή και μας βοηθούν να είμαστε πιο ευαίσθητοι στο θέμα της κακολογίας και της συκοφαντίας προς τους αδελφούς μας. Ή, αν είμαστε στη δυσμενή θέση του συκοφαντημένου, να σηκώσουμε τον πόνο της συκοφαντίας με καρτερικότητα και, όσο γίνεται, με ειρήνη ψυχής, για να επιδοθούμε με περισσότερη θέρμη στο έργο της «εν Χριστώ» τελειώσεως και οικοδομής μας.

Αυτή είναι και η ευχή μας για όλους τους αδελφούς αναγνώστες και αυτής της Εκδόσεώς μας.

Η Εκδότρια Μονή

Υποσημειώσεις

1. ΕΠΕ 19, 338-340, Πατερικαί εκδόσεις «Γρηγόριος Παλαμάς», Θεσσαλονίκη.

2. Ψαλμ. 118, 134.

3. Ρ. G. 91, 1452D.

4. Ησαϊου Λόγοι ΚΓ, Γ. Εκδ. Σωτ. Σχοινά, εν Βόλω 1962.

5. Εκκλ. 7, 7.

6. Ψαλμ. 71, 4.

7. Μ. Βασιλείου ΒΕΠΕΣ, τόμ. 55, σελ. 144, 16.

8. Λουκ.6, 22.

2.   ΔΙΑΦΟΡΑ ΠΕΡΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑΣ ΚΑΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΩΝ ΡΗΘΕΝΤΑ

Την εποχή που ήταν νομοθέτης ο Σόλωνας, είχε απαγορεύσει με νόμο στους Αθηναίους την εξαγωγή αγροτικών προϊόντων στις άλλες πόλεις κράτη, εκτός από το ελαιόλαδο. Κάποιοι ισχυρίζονται ότι δεν επιτρεπόταν τότε και η πώληση σύκων. Όποιος λοιπόν ενημέρωνε τους  άρχοντες, για αυτούς που έβγαζαν παράνομα σύκα από την Αττική, αυτός ονομαζόταν συκοφάντης και η πράξη του συκοφαντία.

Το γνωρίζεται ότι οι λέξεις συκώτι και συκοφαντία παράγονται , από το σύκο τον καρπό της συκιάς;

Το ήπαρ , το συκώτι , ανέκαθεν οι Έλληνες το θεωρούσαν έδρα παθών, όπως Θυμού (μου έπρηξες το συκώτι), φόβου (μου ‘κοψες τα ήπατα) , τρυφερότητας (ηπάτιον εμού, σπλάχνο μου). (Νίκος Βαρδιάμπασης Συγγραφέας – Ιατρός) .

Ο κακολόγος σκοτώνει την τιμή ενός ανθρώπου, ενώ ο φονιάς τη ζωή, αλλά επειδή η τιμή είναι ανώτερη από τη ζωή, η κακολογία είναι σοβαρότερη από τον φόνο, γιατί ο φονιάς σκοτώνει μόνο τους ζωντανούς, ενώ ο κακολόγος με μια κουβέντα του και με μεγάλη ασφάλεια σκοτώνει και ζωντανούς και πεθαμένους.(Σωκράτης) 

Απ΄ τα άγρια θηρία το χειρότερο δάγκωμα το κάνει ο συκοφάντης , από τα ήμερα ο κόλακας. (Διογένης, από τη Σινώπη).

Το μαχαίρι κόβει , αλλά η συκοφαντία χωρίζει φίλους.  (Δημόκριτος, από Άβδηρα) .

ΜΗ ΔΙΑΒΑΛΛΕΤΩ ΣΕ ΛΟΓΟΣ ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΕΩΣ ΚΕΚΟΙΝΩΝΗΚΟΤΑΣ. Η συκοφαντία να μη σε κάνει να χάνεις την εμπιστοσύνη σου , από εκείνους με τους οποίους συναλλάσσεσαι . (Θαλής, ο Μιλήσιος) .

Μην κακολογείς (ή συκοφαντείς) τους κοντινούς (διπλανούς) σου γιατί διαφορετικά θα ακούσεις πράγματα που θα σε λυπήσουν. (Χίλων, από Σπάρτη)

Μην κακολογείς τον νεκρό. (Χίλων).

Ο Σπαρτιάτης Θεαφίδας ακόνιζε κάποτε το ξίφος του . Κάποιος άλλος τον ρώτησε , αν είναι κοφτερό. Πιο κοφτερό και από την συκοφαντία, απάντησε εκείνος.

Πάντοτε ο συκοφάντης είναι κακοήθης. (Δημοσθένης, από Παιανία Αττικής, 384-322 π.χ.). Πληροφορήθηκε ο Αριστοτέλης από κάποιον ότι μερικοί τον συκοφαντούσαν. Ο φιλόσοφος απάντησε: Καθόλου δεν με νοιάζει. Όταν είμαι απών, δέχομαι ακόμα και να με μαστιγώνουν.

Ο Αίσωπος, από τη Μ. Ασία, πληροφορήθηκε κάποτε ότι, κατά τη διάρκεια της απουσίας του, κάποιος από τους φίλους του τον συκοφάντησε .

Αυτό δε με πειράζει καθόλου απάντησε. Κατά τη διάρκεια της απουσίας μου του επιτρέπω ακόμα και να με σπάζει στο ξύλο.

Κάποιος είπε στον Αίσωπο από τη Μ. Ασία: Για εσένα λένε τρομερά πράματα, και του τα είπε όλα όσα είχε ακούσει. Ο Αίσωπος απάντησε: Δολοφόνοι δεν είναι εκείνοι που φτιάχνουν τα μαχαίρια, αλλά εκείνοι που τα χρησιμοποιούν. Έτσι και τώρα, δεν με κακολογούν οι συκοφάντες, αλλά εσύ που χρησιμοποιείς τις συκοφαντίες τους.

Τί είναι σωστή ομιλία;

Αποχή από τη ψευτιά , αποχή από τη συκοφαντία , αποχή από το κουτσομπολιό, αποχή από την αγένεια . (Βουδιστική εντολή) .

Κάλιο να σου βγει το μάτι παρά το όνομα! (Του Λαού)

Μπορεί να μη μπήκε το καρφί, αλλά η τρύπα μένει! (Του Λαού)

Τα καρποφόρα δέντρα πετροβολούνται! (Του Λαού)

Τα ίχνη απ’ το πόδι σε λίγο θα εξαφανιστούν, αλλά τα ίχνη από την γλώσσα, μπορούν να μείνουν για πάντα!(Αγγλική παροιμία)

Πολλά αστέρια δεν μπορούν να κρυφτούν από ένα μικρό σύννεφο! (Μαορί παροιμία)

Η συκοφαντία συνήθως χτυπάει τους άξιους ανθρώπους, όπως τα σκουλήκια ρίχνονται επάνω στα καλύτερα φρούτα! (Τζ. Σουίφτ)

Οι επιδέξιοι κόλακες συνήθως είναι και επιδέξιοι συκοφάντες! (Ναπολέοντας)

Αν κάποιος σε συκοφαντεί, άφησε τη ζωή σου να τον διαψεύσει! (Τζ. Μπράουν)

Η καλύτερη απάντηση στη συκοφαντία είναι η σιωπηλή περιφρόνηση! (Ι. Έγκελ)

Να συκοφαντήσεις έναν έντιμο άνθρωπο είναι το ίδιο εύκολο, όπως και να σκοτώσεις εκείνον που κοιμάται! (Α. Κοτσέμπου)

Κάνω ότι μπορώ από αυτά που ξέρω , βάζω τα δυνατά μου . Και θα συνεχίζω να κάνω το ίδιο μέχρι το τέλος. Αν αποδειχτεί στο τέλος ότι έχω δίκιο , όλα όσα έχουν ειπωθεί για μένα δεν θα έχουν καμία σημασία. Αν αποδειχτεί στο τέλος ότι έχω άδικο και δέκα Άγιοι να ορκίζονται πως είχα δίκιο , δεν θα καταφέρουν τίποτα! (Α. Λίνκολν)

Η συκοφαντία είναι σαν την ενοχλητική σφήκα: Αν είσαι σίγουρος, σκότωσε την με μια αποφασιστική κίνηση, αμέσως. Αν όχι, μην προσπαθείς να την διώχνεις, γιατί θα σου επιτεθεί με μεγαλύτερη μανία! (Ν. Σαμφόρ)

Η συκοφαντία είναι αδιάφορη στους τιποτένιους! (Ονορέ ντε Μπαλζάκ)

3. Συκοφάντης – Συκοφαντία

Πολιτικοί κατηγορούν τους αντιπάλους τους για συκοφαντία, δημόσια πρόσωπα κάνουν λόγο για συκοφαντική δυσφήμιση. Ας λεξιλογήσουμε και ας μελετήσουμε την ιστορία και την πορεία της λέξης.

Ο λεκτικός τύπος συκοφάντης είναι σύνθετος και παράγεται από το σῦκον+-φάντης. Το -φάντης με την σειρά του προέρχεται από το αρχαίο ρήμα φαίνω – φαίνομαι, που σημαίνει φανερώνω, παρουσιάζω. Άρα ο συκοφάντης ήταν αυτός που φανέρωνε τα σύκα.

Συκοφάντης ήταν, λοιπόν, στα αρχαία χρόνια, εκείνος που έφερνε στο φως τα σύκα, που ήταν κρυμμένα μέσα στα ρούχα του κλέφτη.

Μια άλλη ερμηνεία θέλει τον συκοφάντη να είναι μηνυτής, όσων είχαν κλέψει σύκα αφιερωμένα σε θεούς ή θεές, άρα πάλι ο συκοφάντης αποκαλύπτει σύκα.

Συκοφάντης, όμως, ήταν και όποιος πρώτος έδειχνε στους άλλους τα ώριμα σύκα, τους δημοφιλείς από τότε καρπούς. Συνήθως, έκανε κάτι τέτοιο, τραντάζοντας τα κλαδιά ή τον κορμό της συκιάς, για να φανούν τα σύκα που δεν διακρίνονταν μέσα στα πυκνά φύλλα της συκιάς.

Συκοφάντης χαρακτηριζόταν και το πρόσωπο που κατήγγειλε όσους εξήγαγαν παρανόμως σύκα από την αρχαία Αθήνα, παραβιάζοντας σχετικό ψήφισμα, σε περίοδο λοιμού. Τα γλυκά αυτά φρούτα του καλοκαιριού είχαν ιδιαίτερη θρεπτική αξία και, όποτε στην πόλη εξαπλωνόταν μια επιδημική ασθένεια, η εξαγωγή τους θεωρούνταν παράπτωμα.

Η αρχική σημασία της λέξης επεκτάθηκε και δήλωνε τον καταδότη στις αρχές διαφόρων παρεκβάσεων. Λαθραία εισαγωγή προϊόντων, παράνομη κτήση ή επικαρπία ξένης ιδιοκτησίας, φοροδιαφυγή, εχθρικές ενέργειες κατά του δημοκρατικού πολιτεύματος ήταν μερικές από τις παραβάσεις που ανέφεραν οι συκοφάντες.

Συκοφάντης ονομαζόταν και οποιοσδήποτε μηνυτής.

Μια από τις σκοτεινές πλευρές του αθηναϊκού δημοκρατικού πολιτεύματος του 5ου και ιδιαίτερα του ταραγμένου 4ου αιώνα ήταν και η ευκολία με την οποία μερικοί Αθηναίοι μπορούσαν να ζουν από την συκοφαντία. Οι συκοφάντες ταυτίζονταν με τους εκβιαστές. Αν καταδικαζόταν ο καταγγελλόμενος πολίτης, ο συκοφάντης είχε και οικονομικό όφελος. Την εποχή του Περικλή, μάλιστα, άρχισαν να πληθαίνουν και αποτελούσαν αντικείμενο κοροϊδίας των κωμωδιογράφων.

Πιο διαδεδομένη στην αρχαιότητα ήταν η ταύτιση του συκοφάντη με αυτόν που αποκάλυπτε τα σύκα τα κρυμμένα στα ρούχα κάποιου, επομένως φανέρωνε μια μικροκλοπή, μια πράξη ασήμαντη, δηλαδή. Έτσι κατέληξε η λέξη να σημαίνει όποιον κατηγορεί έναν άλλον, για κάτι όχι σπουδαίο, για ένα μικροπαράπτωμα και κατ’ επέκτασιν να τον κατηγορεί ψευδώς.

Οι ψεύτικες κατηγορίες διατυπώνονται από φτηνούς συκοφάντες,  ξεδιάντροπους διαβολείς. Ο κάθε διαβολέας συκοφαντεί και η πράξη του είναι συκοφάντηση, και, όταν γίνεται καθ’ υπερβολήν,κατασυκοφάντηση. Η διάδοση της μιας ψεύτικης είδησης αποτελεί συκοφαντία ή, όπως λέμε σήμερα,λασπολογία.

Και για να έλθουμε στην ρίζα της λέξης. Το πρώτο συνθετικό της σῦκον έχει ένα παράγωγο επίθετο το συκωτός στα αρχαία ελληνικά, που μας δίνει το γνωστό συκώτι στα νέα ελληνικά. Ἧπαρ συκωτόν ήταν το καλοθρεμμένο ζώο, που είχε τραφεί με αρκετά σύκα και ήταν κατάλληλο για σφαγή και επομένως νόστιμο, όταν το φάει κανείς.

Το αντίθετο του συκοφάντη που είναι ο υμνητής και ο εγκωμιαστής

4. ΠΕΡΙ ΣΥΚΟΦΑΝΤΙΑΣ

     Αρχιμανδρίτου Θεοφίλου Λεμοντζή 

Ο λόγος του ψαλμωδού είναι πάντα επίκαιρος διότι η ανθρώπινη φύση παραμένει η ίδια από τότε που ο άνθρωπος μεθυσμένος από τη θανατηφόρα ηδονή της εωσφορικής αυτοθεώσεως έγινε παράφρων και δέσμιος του Άδη και απομακρύνθηκε από το Θεό∙ από τότε που ο Κάιν εφόνευσε τον αδελφό του Άβελ υποκινούμενος από το φθόνο και τη ζήλεια και μέχρι τη συντέλεια του αιώνος τούτου, διότι όπως μας διδάσκει ο Μέγας Αντώνιος «η κακία ακολουθεί την ανθρώπινη φύση όπως η σκουριά το χαλκό και η ακαθαρσία το σώμα».

Η κακία των ανθρώπων παραμένει αιώνια. Δεν πρέπει να μας παραπλανούν τα διάφορα τεχνολογικά επιτεύγματα του ανθρωπίνου πολιτισμού. Η θανατηφόρος νόσος του φθόνου που οδηγεί στη συκοφαντία συνεχίζει να διαβρώνει τις κοινωνικές σχέσεις, δηλητηριάζει τον κοινωνικό ιστό και οδηγεί σε ανθρώπινες τραγωδίες. Ενδέχεται μάλιστα ο σύγχρονος άνθρωπος να ενθουσιάζεται από κάποιες ιδεολογικές αρχές περί αγάπης προς την ανθρωπότητα γενικά και αόριστα, παρά το γεγονός ότι στην καρδιά του φωλιάζει θανάσιμο μίσος για τον πλησίον. «Τα σκοτεινά νέφη του μίσους καλύπτουν από τα μάτια μας το Ουράνιον Φως. Μόνοι τους οι άνθρωποι δημιουργούν για τον εαυτό τους την κόλασή τους..», αναφέρει ένας μεγάλος σύγχρονος πνευματικός πατέρας, ο Γέροντας Σωφρόνιος.

Όσον αφορά την ετυμολογία της λέξεως συκοφαντία προέρχεται από το ουσιαστικό σύκο και το ρήμα φαίνω, φανερώνω.

Έχουν αναφερθεί πολλές ερμηνείες. Η επικρατέστερη είναι αυτή του Ζηνόδωρου, ο οποίος ισχυρίζεται ότι όταν κάποτε είχε πέσει λιμός στην Αθήνα, ο δήμος ενέκρινε ψήφισμα που απαγόρευε την εξαγωγή σύκων· όποιοι κατήγγελλαν άλλους ότι εξάγουν σύκα, ονομάστηκαν συκοφάντες. Ίσως οι συκοφάντες των Αθηνών δεν φανέρωναν στις αρχές μόνο αυτούς που εξήγαγαν παρανόμως τα σύκα αλλά και ίσως εκβίαζαν τους πλούσιους εμπόρους ότι θα τους καταγγείλουν ψευδώς ότι εξάγουν σύκα αν δεν τους έδιδαν ένα χρηματικό ποσό. Στην τρέχουσα ορολογία, συκοφαντώ σημαίνει διατυπώνω ή διαδίδω εσκεμμένα ψευδείς και κακόβουλες κατηγορίες εναντίον κάποιου για να τον μειώσω, να τον εκθέσω και ο συκοφάντης είναι αυτός που κατηγορεί κάποιον γνωρίζοντας απόλυτα ότι είναι ψευδείς οι κατηγορίες. Διαβάλλω και συκοφαντώ είναι συνώνυμα ρήματα καθώς σημαίνουν τη διάδοση ψευδών κατηγοριών. Η συκοφαντία είναι μία εσκεμμένη και προμελετημένη ενέργεια, με πλήρη διαύγεια αντίληψης και στόχου, κατά της υπόληψης και της τιμής του προσώπου, με προφορική ή γραπτή διατύπωση ψευδούς καταγγελίας ή κατηγορίας.

Συκοφαντία… Μια λέξη που προφέρεται τόσο εύκολα όσο εύκολα διαπράττεται. Μια λέξη που εμπερικλείει μια αρνητική ενέργεια, μια πράξη κατευθυνόμενη με πλήρη συνείδηση, μεθοδευμένα και στοχευμένα. Κατασκευάζει πράγματα που δεν άκουσε και ερμηνεύει πράγματα που δεν κατάλαβε. Είναι ένας διαρκής θάνατος του συκοφαντούμενου. Σύμφωνα με τον αείμνηστο γέροντα Μωυσή τον αγιορείτη ο συκοφάντης είναι δεινός ψεύτης, κακός άνθρωπος, δόλιος και ζηλόφθονος. Πρόκειται για πρόσωπο δειλό, διαστροφικό και ακαλλιέργητο. Έχει επιπολαιότητα, ρηχότητα, μετριότητα και περιέργεια. Οι συκοφάντες χαίρονται ιδιαίτερα όταν βρίσκουν ακροατές και αναγνώστες των ψευδών τους. Παγιδεύουν απρόσεκτους και αδαείς φίλους τους οποίους δεν είναι καθόλου δύσκολο αύριο να διασύρουν κι αυτούς και να διαδώσουν ανυπόστατες κατηγορίες. Η συκοφαντία είναι χειρότερη της κατηγορίας, γιατί εσκεμμένα χρησιμοποιεί το ψεύδος εναντίον άλλου. Η εμπάθεια του συκοφάντη είναι φοβερή. Συνεργάζονται το μίσος και η κακία, η ζήλια και ο φθόνος, η εχθρότητα και η απάτη.

Εφευρέτης της συκοφαντίας είναι ο διάβολος όπως αναφέρει και ο άγιος Νεκτάριος. Ψεύτης και πατέρας του ψεύδους, ο διάβολος αποδίδει στον εαυτό του μια φοβερή αποστολή, την αποστολή να αλλοιώνει εκ προθέσεως την αλήθεια. Ήταν αυτός ο οποίος συκοφάντησε το Θεό στην Εύα καθώς προσπάθησε να την πείσει ότι ο Θεός ψεύδονταν όταν προειδοποίησε τους πρωτόπλαστους για πνευματικό και σωματικό θάνατο σε περίπτωση παράβασης της εντολής. «Καὶ εἶπεν ὁ ὄφις τῇ γυναικί· οὐ θανάτῳ ἀποθανεῖσθε· ᾔδει γὰρ ὁ Θεός, ὅτι ᾗ ἂν ἡμέρᾳ φάγητε ἀπ᾿ αὐτοῦ, διανοιχθήσονται ὑμῶν οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ἔσεσθε ὡς θεοί, γινώσκοντες καλὸν καὶ πονηρόν»(Γεν. 3,4-6). Άλλωστε, η ίδια η ετυμολογία της λέξης διάβολος προέρχεται από το ρήμα δια-βάλλω, που είναι συνώνυμο με το ρήμα συκοφαντώ, και σημαίνει χωρίζω-διαιρώ και φανερώνει ότι κύριο χαρακτηριστικό του διαβόλου είναι ότι δια-βάλλει δηλαδή χωρίζει, κομματιάζει αντί να ενώσει, καταστρέφει τα πάντα, αντί να δημιουργήσει. Ο διάβολος είναι εκείνος που διαιρεί, που χωρίζει, αποκόπτει κάθε επικοινωνία μεταξύ Θεού και ανθρώπου και μεταξύ των ανθρώπων. Άλλωστε αυτό δεν κάνει και ο κάθε συκοφάντης; Μέσω της διάδοσης ψευδών ειδήσεων ενσπείρει μίσος ανάμεσα σε πατέρα και γιο, ανάμεσα στο σύζυγο και τη σύζυγο, ανάμεσα σε προϊστάμενο και υφιστάμενο. Για αυτό το λόγο μάς συμβουλεύει ο Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς: «Δεν θα συκοφαντήσεις, για να μην εξομοιωθείς με το διάβολο που συκοφάντησε το Θεό στην Εύα, και γίνεις καταραμένος σαν αυτόν».

Η συκοφαντία, δυστυχώς, έχει γίνει σήμερα διαδεδομένος τρόπος συμπεριφοράς πολλών ανθρώπων με αποτέλεσμα να θεωρείται ως κάτι το φυσιολογικό και να μην ονομάζεται καν συκοφαντία. Μέσω της ευρείας και παγκόσμιας διάδοσης του «ίντερνετ», οι συκοφάντες δεν ψιθυρίζουν πια μόνο στο αυτί ψευδείς ειδήσεις, αλλά τις αναγγέλλουν μέσω του «ίντερνετ», για να είναι αποτελεσματικότερος ο τρόπος καταστροφής συνειδήσεων και ταυτόχρονα να διατηρείται η ανωνυμία τους. Έχουμε δει να σπιλώνονται προσωπικότητες, υπολήψεις, οικογενειάρχες, με τραγικά πολλές φορές αποτελέσματα· άνθρωποι να χάνουν την εργασία τους, να διαλύεται η οικογένειά τους, να έχουν χάσει την υγεία τους ακόμη, δυστυχώς και να αφαιρούν την ίδια τους τη ζωή πάνω στην απελπισία για την αδικία που διαπράχθηκε εις βάρος τους. Πρόκειται για ένα σύγχρονο bullying.

Η συκοφαντία είναι «ψευδολογίας χείμαρρος», θα τονίσει ο Μέγας Βασίλειος. Τα συκοφαντικά λόγια είναι διαδόσεις που δεν στηρίζονται στην αλήθεια και στην πραγματικότητα. Είναι ένα μέσον το οποίον πάντοτε οι άνθρωποι χρησιμοποίησαν και χρησιμοποιούν για να πλήξουν άλλους. Είναι μία πληγή στο σώμα της κοινωνίας. Είναι μία αρρωστημένη και παθολογική κατάσταση που φανερώνει το βόρβορο που υπάρχει μέσα στην καρδιά του ανθρώπου. Οι Πατέρες της Εκκλησίας ονομάζουν τη συκοφαντία θυγατέρα του μίσους και του φθόνου. Τα συκοφαντικά λόγια ως άλλα πούπουλα, όπως χαρακτηριστικά τα παρομοιάζουν μερικοί Άγιοι μας, που τα φυσά ο άνεμος, διασκορπίζονται στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα και είναι αν όχι αδύνατον, φοβερά δύσκολο να συγκεντρωθούν πάλι πίσω, όταν αποκαλυφθεί η απάτη της συκοφαντίας ή όταν ο συκοφάντης μετανοήσει και θελήσει να επανορθώσει το κακό που προκάλεσε. Πάντα θα μένουν υπολείμματα και τραύματα από μια συκοφαντία που έχει συντελεσθεί. Σ’ αυτή την πραγματικότητα και φιλοσοφία, εξάλλου, στηρίχθηκε το «δόγμα» του Γκαίμπελς που έλεγε: «Ρίξτε-ρίξτε λάσπη, στο τέλος κάτι θα μείνει» και το οποίο εφαρμόζουν πιστά σήμερα, πολλά οργανωμένα συμφέροντα στους χώρους των επιχειρήσεων, της πολιτικής, της εκκλησίας και αλλαχού. Ενώ ο δολοφόνος σκοτώνει το σώμα, ο συκοφάντης σκοτώνει την τιμή και την υπόληψη, τα οποία είναι ανώτερα από κάθε υλικό αγαθό.

Ποιό είναι όμως το κίνητρο που ωθεί τον άνθρωπο στο να συκοφαντεί τον συνάνθρωπό του και να εκτοξεύει ψέματα εναντίον του;

Η ασκητική εμπειρία μας έχει υποδείξει ότι τα κίνητρα του συκοφάντη είναι η ζήλεια, ο φθόνος, η μνησικακία, η υπερηφάνεια και τα σαρκικά πάθη. H συκοφαντία είναι το απαισιότερο φάσμα του μίσους και της κακότητας και το οδυνηρότερο τραύμα γι’ αυτόν που την υφίσταται. H συκοφαντία είναι το αμυντικό όπλο της κατωτερότητας. Επειδή δεν μπορεί να σκεπάσει τη γύμνωση και την ευτέλειά της προσπαθεί να αμαυρώσει αυτούς που βρίσκονται πιο ψηλά για να δικαιωθεί, όπως νομίζει, θα επισημάνει ο αείμνηστος και χαρισματούχος Γέροντας Ιωσήφ Βατοπαιδινός.

Μας διδάσκει ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής: «Όταν μας δουν οι δαίμονες να περιφρονούμε τα πράγματα του κόσμου, ώστε να μη μισούμε εξαιτίας αυτών τους ανθρώπους και εκπέσουμε από την αγάπη, τότε παρακινούν άλλους να μας συκοφαντήσουν, ώστε, μη υποφέροντας την λύπη, να μισήσουμε εκείνους που μας συκοφάντησαν». «Οι δαίμονες μας σπρώχνουν πιεστικά ή στο να αμαρτήσουμε ή, αν δεν αμαρτήσουμε, στο να κατακρίνουμε όσους αμάρτησαν», μας διδάσκει επίσης ο Άγιος Ιωάννης της Κλίμακος.

Σύμφωνα με τον Γέροντα Ιωσήφ Βατοπαιδινό: «O εχθρός διάβολος γνωρίζει τη σκληρότητα και την οδύνη, που προκαλεί αυτή η κακία και τη μεταχειρίζεται κατά των ισχυρών του αντιπάλων. Σκοπός του είναι να λυγίσει την καρτερία τους». Αυτή είναι η πονηρία του διαβόλου. Ο συκοφάντης φθονεί την αρετή του άλλου και μισεί την αλήθεια. Μέσω της συκοφαντίας προσπαθεί να σπείρει το μίσος μεταξύ των ανθρώπων. Η θέληση του συκοφάντη συμπίπτει με τη σατανική θέληση και έτσι δαιμονοποιείται. Η συκοφαντία έχει εξάπαντος δαιμονικό και εωσφορικό χαρακτήρα. Όπως έλεγε χαρακτηριστικά και ο άγιος Παΐσιος «οι συκοφάντες εργάζονται συνεργαζόμενοι με το ταγκαλάκι», δηλαδή τον διάβολο.

«Γλύτωσέ με Κύριε από τη συκοφαντία των ανθρώπων και εγώ θα φυλάξω τας εντολάς σου«, αναφωνεί ο ψαλμωδός. Αλλά ποιές είναι αυτές οι εντολές στις οποίες αναφέρεται ο ψαλμωδός; Είναι οι δύο εντολές που είπε ο Ιησούς, επάνω στις οποίες στηρίζεται όλη η πνευματική ζωή: η αγάπη προς το Θεό και η αγάπη προς τον πλησίον (Ματθ.22, 35-40). Για την ορθόδοξη πνευματική ζωή η ηθική τελείωση δεν συνίσταται στην επίτευξη κάποιων ηθικών πράξεων, στην ηθική ευδαιμονία, αλλά στην επίτευξη ανιδιοτελούς αγάπης. Η τελεία αγάπη είναι υπεράνω παντός «εν τω κόσμω» συμφέροντος. Στη συγκεκριμένη περίπτωση που εξετάζουμε η άνευ όρων αγάπη προς αυτόν που μας συκοφαντεί. Αυτό είναι και το μεγαλείο της μωρίας του Σταυρού, όπως αναφέρει ο Απόστολος Παύλος (Α΄Κορ.1,18-24) διότι για τον κόσμο είναι πραγματικά μωρία το να καλείσαι να αγαπήσεις αυτόν που σε συκοφαντεί. Αποτελεί υπέρβαση της λογικής.

Η υπομονή στις συκοφαντίες αποτελεί μέτρο και κριτήριο της ταπεινώσεώς μας. Η ταπείνωσή μας κρίνεται από τη στάση μας απέναντι στη συκοφαντία. Στο Γεροντικό αναφέρεται πώς ταπεινόφρων δεν είναι αυτός πού αυτοεξευτελίζεται και ταπεινολογεί, αλλά εκείνος πού υπομένει με χαρά τις ατιμίες πού προέρχονται από τον πλησίον∙ και σε άλλο σημείο αναφέρεται πώς εκείνον πού τιμούν οι άνθρωποι περισσότερο απ’ όσο αξίζει ζημιώνεται, εκείνος όμως, πού δεν τον τιμούν καθόλου οι άνθρωποι, θα δοξαστεί στους ουρανούς από τον Θεό.

Τελικά, το κεντρικό ζήτημα δεν είναι το να εξηγήσουμε για ποιο λόγο μας συκοφαντούν οι άνθρωποι,αλλά το να φέρουμε άξια το σταυρό μας, να υπομένουμε άξια αυτή τη σκοτεινή οδύνη, μια οδύνη που στο τέλος μεταμορφώνεται σε χαρά και οδηγεί στη σωτηρία, όπως ο Άγιος Παΐσιος τονίζει χαρακτηριστικά: «Δεν υπάρχει μεγαλύτερη χαρά από τη χαρά που νιώθεις, όταν δέχεσαι την αδικία. Μακάρι να με αδικούσαν όλοι οι άνθρωποι! Ειλικρινά σας λέω, τη γλυκύτερη πνευματική χαρά την ένιωσα μέσα στην αδικία». Υπομένοντας τη συκοφαντία μετέχουμε στα παθήματα του Χριστού. Δεν πρέπει να λησμονούμε ότι ο ίδιος ο Χριστός συκοφαντήθηκε κατά την επίγεια παρουσία Του. Συκοφαντούσαν και τον Κύριο μερικοί σύγχρονοί του Ιουδαίοι, λέγοντας: «ἰδού ἄνθρωπος φάγος καί οἰνοπότης, τελωνῶν φίλος καί ἁμαρτωλῶν» (Ματθ. 11,19) και «δαιμόνιον ἔχει καί μαίνεται» (Ιω. 10,20). «Άν σκεφτόμασταν ότι ο πιο αδικημένος είναι ό Χριστός, θα δεχόμασταν με χαρά την αδικία. Οικονομάει ό Θεός να μας αδικήσουν οι άνθρωποι ή να μας πουν καμιά κουβέντα, για να εξοφλήσουμε μερικές αμαρτίες μας ή για να αποταμιεύσουμε κάτι στην άλλη ζωή», μας συμβουλεύει ο Άγιος Παΐσιος.

Η Αγία Γραφή τονίζει ότι η οποιαδήποτε δοκιμασία κατά τη διάρκεια της επίγειας ζωής γίνεται μέσο αναγωγής στον τελικό σκοπό του ανθρώπου, που είναι η Βασιλεία του Θεού. «Δια πολλῶν θλίψεων» εισέρχεται ο άνθρωπος στη Βασιλεία του Θεού (Πραξ. 14,22). Η ελπίδα της Βασιλείας του Θεού τον ενισχύει στις θλίψεις και δυσκολίες της ζωής και τον καθιστά διαρκώς δεκτικότερο στην χάρη του Θεού.

Ο πιστός φροντίζει αφενός να υπομείνει την αδικία της συκοφαντίας με σιωπή, ταπείνωση και προσευχή, χωρίς να καλλιεργεί πάθος και εκδικητικότητα για τον συκοφάντη, και αφετέρου φροντίζει με τη στάση του να βοηθήσει και τον άνθρωπο που τον αδικεί, να καταλάβει το σφάλμα του και να διορθωθεί. Η μεγάλη αγάπη προς το Χριστό υπερνικά τους πόνους και τις ταλαιπωρίες που του προξενούν οι άνθρωποι.

Δεν ξέρω πως μπορεί να προστατευθεί κανείς αποτελεσματικά από τους συκοφάντες, όμως θα σας μεταφέρω τον τρόπο, με τον οποίον συμβούλευσε ο Σωκράτης τον Κρίτωνα να το κάνει. Είναι μια χαριτωμένη ιστορία που υπάρχει στα Απομνημονεύματα του Ξενοφώντα (2, 9) και μας την υπενθυμίζει ο Fritz Gschnitzer στο βιβλίο του «Ιστορία της αρχαίας ελληνικής ιστορίας», (έκδοση του Μορφωτικού Ιδρύματος της Εθνικής Τράπεζας και μετάφραση του Άγγελου Χανιώτη). Απολαύστε την…

«Βρίσκουν λοιπόν κάποιον Αρχέδημο, ικανό και στα λόγια και στα έργα, που ήταν όμως φτωχός κι αυτό γιατί δεν ήταν απ’ εκείνους που ήθελαν να βγάλουν κάποιο κέρδος με οποιονδήποτε τρόπο, αλλά ήταν τίμιος. Συνήθιζε να λέει ότι δεν υπάρχει πιο εύκολο πράγμα απ’ το να απομυζήσεις έναν συκοφάντη. Ο Κρίτων λοιπόν έβαζε πάντοτε κάτι στην άκρη γι’ αυτόν τον άνθρωπο, κάθε φορά που του έφερναν σιτάρι, λάδι, κρασί, μαλλί ή κάποιο άλλο αγροτικό προϊόν. Όποτε θυσίαζε τον προσκαλούσε και γενικά τον περιποιούνταν με ανάλογους τρόπους. Έτσι ο Αρχέδημος κατέληξε να βλέπει το σπιτικό του Κρίτωνα σαν καταφύγιο για τις δικές του δυσκολίες και τον φρόντιζε πολύ.

Σύντομα πληροφορήθηκε ότι ένας από τους συκοφάντες που ενοχλούσαν τον Κρίτωνα είχε διαπράξει και ο ίδιος πολλά αδικήματα και είχε πολλούς εχθρούς. Τον οδήγησε λοιπόν στα δικαστήρια για μια υπόθεση ζητώντας την τιμωρία του. Ο συκοφάντης, γνωρίζοντας τα πολλά και σοβαρά παραπτώματά του προσπάθησε να απαλλαγεί πάση θυσία από τον Αρχέδημο. Εκείνος όμως δεν υποχώρησε μέχρι που ο συκοφάντης και τον Κρίτωνα άφησε στην ησυχία του και στον Αρχέδημο έδωσε χρήματα.

Αφού λοιπόν ο Αρχέδημος πέτυχε αυτό κι άλλα παρόμοια, συνέβη αυτό που γίνεται και στους βοσκούς, όταν ένας τους έχει ένα καλό σκυλί, μαντρίζουν και οι άλλοι βοσκοί τα κοπάδια τους όσο γίνεται πιο κοντά του, για να ωφελούνται κι εκείνα από αυτό το σκυλί. Πολλοί λοιπόν από τους φίλους του Κρίτωνα τον παρακαλούσαν να μεσολαβήσει, ώστε ο Αρχέδημος να γίνει και δικός τους φύλακας. Ο Αρχέδημος έκανε ευχαρίστως αυτή τη χάρη στον Κρίτωνα, κι έτσι όχι μόνον ο Κρίτων, αλλά και όλοι οι φίλοι του βρήκαν την ησυχία τους… Από τότε ο Αρχέδημος συγκαταλεγόταν στους φίλους του Κρίτωνα και ήταν σεβαστός και στους άλλους φίλους του».

                                                                    “ΧΑΙΡΕΤΕ“!

                                                                   “ΕΛΛΗΝΑΣ“

ΥΓ. Επειδή κάποιοι φίλοι, 2,3 καλά μυαλά, μου ζήτησαν επεξηγήσεις, επανέρχομαι σε ένα από τα «3 -περίπου- tweets», τα οποία στο προηγούμενό μου άρθρο σας παρουσίασα! Πάμε πιο… απλά! 

Οι Τούρκοι και συγκεκριμένα το Τ/ΓΕΕΔ, στην Α. Θράκη, (κυρίως), αλλά και στην Κύπρο, (Ψευδοκράτος / εκπεφρασμένος από τους… πάντες στη γείτονα, «συνεχώς και αδιαλείπτως», ως ο 1ος Ζωτικός Χώρος, για την Τουρκία), μετά από τις 15-07-2016 και το «Κίνημα» των Γκιουλενιστών και κάποιων λίγων άλλων κυρίως στις ΤΕΔ και στη Σ-Χ, (τα ξεχωρίζω πλέον, όπως είναι τα νέα δεδομένα), για την ανατροπή του ΡΤΕ, έχουν προβεί στα παρακάτω:

– Έχουν αλλάξει όλες τις Διοικήσεις και σε όλα τα επίπεδα / βαθμίδες, αφού εμπλεκόμενοι στο «Κίνημα» στρατιωτικοί που κατείχαν διοικητικές θέσεις (και όχι μόνον, βεβαίως) συνελήφθησαν και άρα είχαν μείνει πχ Μονάδες και Μεγάλες Μονάδες χωρίς αναλόγου βαθμού Διοικητές, αλλά και ασφαλώς λόγω και των ετησίων κρίσεων του ΑΣΣ, [το οποίο -θυμίζω- συνεδρίασε φέτος 2 φορές, (τη 2η φορά για τις κρίσεις των Σχων)], κρίσεις οι οποίες γενικώς είχαν ως φυσική τους ακολουθία και νέες αλλαγές – τοποθετήσεις στη ΖΕ της 1ης τ/Στρατιάς, καθώς και στην… «Ειρηνευτική Δύναμη Κύπρου» (15ο ΣΣ)!

– Έχουν αποκαθαρθεί οι 2 αυτοί Μείζονες Σχηματισμοί, από τα Γκιουλενικά στοιχεία και γίνονται τακτικά ενημερωτικές ομιλίες του προσωπικού, για το πρόσφατο «Πραξικόπημα», για τη στάση του λαού απέναντι σ’ αυτό, στάση που ήταν αυτή που διατήρησε τη «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ» στην χώρα, κλπ, κλπ, κλπ, ενώ τονίζεται ότι τα πραξικοπήματα στην χώρα έχουν ιστορικά πλέον τελειώσει!.. Στόχος είναι η επαναφορά του συμπαγούς (ό,τι εμείς αποκαλούμε «ομοιογένεια»), των Μονάδων και Σχηματισμών, κυρίως της 1ης Στρατιάς και η επαναφορά της ομοψυχίας του προσωπικού!

– Οι «Παραδόσεις – Παραλαβές» έγιναν κανονικά και χωρίς αναφορά οποιοδήποτε προβλημάτων!

– Έχουν ελεγχθεί οι 2 αυτοί Μείζονες Σχηματισμοί (και κυρίως αυτός της 1ης Στρατιάς) ως προς την πληρότητα και λειτουργικότητα όλων των υλικών της (οχήματα, μηχανοκίνητα, άρματα, κλπ), και ασφαλώς ως προς την πληρότητα και την λειτουργικότητα του οπλισμού της (πάσης φύσεως), καθώς και του συνόλου των πυρομαχικών της!

– Έχει προωθηθεί η 66 Μ/Κ ΤΑΞ, όπως σας έγραψα εδώ, με κάποια σχόλια, (ξαναδείτε τα), και οι νέες διοικήσεις, (κυρίως του 2ου ΣΣ, αυτού πρωτίστως, αλλά και του 5ου ΣΣ), έχουν πάρει εντολή να δουν και να δοκιμάσουν στο Πεδίο τα σχέδιά τους, (κάποια εξ αυτών «ελαφρώς» τροποποιημένα, λόγω κυρίως της προωθήσεως της 66 Μ/Κ ΤΑΞ, η οποία «μοιάζει» να υποστηρίζει 2… Κους, εννοώ και τους 2 Σωματάρχες, ενώ δεν εντοπίσθηκαν αλλαγές χώρων αναπτύξεως Μονάδων), μέσα σε χρονικό διάστημα 6(!) μηνών!

– Γρήγορη…  Αναλυσούλα:

– Η «Κύρια Επιθετική Προσπάθεια« της τ/Στρατιάς, υπό ΚΣ, έχει δοθεί και παραμένει ως «Αποστολή« στο 2ο ΣΣ (ΚΣ, σημαίνει ότι μπορεί να αλλάξει και να αναληφθεί από το 5ο ΣΣ, μόνον σε περίπτωση «ευκαιρίας«, η οποία θα παρουσιασθεί στη ΖΕ του / Σας έχω παρουσιάσει το σχέδιο της τ/επίθεσης στη Δ. Θράκη των ΤΕΔ εδώ / πάτε πίσω και ξαναδείτε το / Το 5ο ΣΣ αντιμετώπισε περισσότερα προβλήματα με το «Κίνημα», σε σχέση με το 2ο ΣΣ).

– Ο συνολικός όμως σχεδιασμός κατά της Θράκης είναι «διακλαδικός« (σας ξαναγράφω να δείτε και πάλι το τ/σχέδιο, στο σάϊτ μας), οι Τούρκοι, λόγω αυτού του γεγονότος, ήτοι της… διακλαδικότητος, «τρέχουν« τώρα (και μέσα σ’ αυτό το εξάμηνο βεβαίως θα «τρέξουν» πολύ), ώστε να βρουν περί τους 700 πιλότους [και όχι μόνον μαχητικών) που συνολικώς τους αναγκαιούν (συνολικώς, εννοώ για αντιμετώπιση ταυτόχρονων απειλών σε όλη τους την χώρα / εκτιμάται ότι απαιτούνται, υπό ΚΣ, περίπου 300 πιλότοι για επιχειρήσεις στην Α. Θράκη / Υπολογισμός (Το Ιδανικό): 3 Πιλότοι Χ 10 Ημερήσιες Έξοδοι = 30 Χ 10 Ημέρες Συνεχών Επιχειρήσεων = 300 / Ήδη επιστρέφουν Κεμαλιστές πιλότοι, οι οποίοι δούλευαν σε ιδιωτικές αεροπορικές εταιρείες και κυρίως στην «Τουρκική Πολιτική Αεροπορία» / «Türk Hava Yolları«, οι οποίοι είχαν ουσιαστικά αποταχθεί των ΤΕΔ, ενώ ο ίδιος ο Α/ΓΕΑ προβαίνει σε ενέργειες ανυψώσεως του ηθικού στην ΤΠΑ, με πράξεις, όπως πχ να πετάει ο ίδιος ο Α/ΓΕΑ, από την Άγκυρα, στο Εσκή Σεχήρ και να αναφέρεται στην επιχειρησιακή και ανθρώπινη, για τους Τούρκους αεροπόρους, σημασία της αεροπορικής αυτής Βάσης, για την ΤΠΑ, να μετέχει προσβολών της ΤΠΑ, στο Β. Ιράκ, κλπ] και επίσης «τρέχουν«, ώστε να ανασυντάξουν και ουσιαστικά να αναδιοργανώσουν τις «Ειδικές Δυνάμεις» τους / «Bordo Bereli» – «Ειδικό Σώμα ΤΠΑ» – «SAT-SAS» του ΤΠΝ, τις Ταξιαρχίες Κομάντος και τους Π/Ν του ΤΠΝ! (Πρόκειται να διεξαχθεί, σχετικά σύντομα, διαγωνισμός, για την πρόσληψη 20.000 ατόμων, για τις «Ειδικές Δυνάμεις» / Όλα αυτά τα… «Ειδικά Σώματα» είναι… «πολυ-βασανισμένα« και… «πολυ-διαλυμένα«, από το 2007 και μετά, λόγω των πολιτικών γεγονότων στην χώρα, όπως πχ «ΕΡΓΚΕΝΕΚΟΝ», «ΒΑΡΙΑ», …»FETÖ» και «Κίνημα 15-07-2016» κλπ).

– Τέλος φίλοι μου, και το αναγκαιούν, για διακλαδικές επιχειρήσεις, ΤΠΝ έχει πολλά προβλήματα με μεγαλύτερο αυτό της ανομοιογένειας του προσωπικού, της ελλείψεως επίσης -πλέον- εμπείρων στελεχών, μέχρι και σε επίπεδο ηγεσίας ακόμα, καθώς και της ελλείψεως ικανής επιχειρησιακής εκπαιδεύσεως! Οι «Μονάδες Αποβατικών», που περιλαμβάνονται στον τ/σχεδιασμό (και) για την Α. Θράκη είναι σε κατάσταση… αναμορφώσεως!

– ΠΡΟΣΟΧΗ:

– Σε κάθε περίπτωση όμως, οι ΤΕΔ διαθέτουν [ΑΠΟ ΤΩΡΑ(!)] το «minimum« των διακλαδικών δυνάμεων για επιχειρησιακή κατά των ΕΕΔ δράση στην Α. Θράκη και στην Κύπρο, όπου σας θυμίζω επέστρεψαν 2, 3 «κρίσιμες» Μονάδες στην Τουρκία, για επιχειρησιακή δράση στα ΝΑ της χώρας, με αποτέλεσμα και την αλλαγή των σχεδίων, στις πρώην περιοχές τους!

– Στη ΖΕ της «Στρατιάς ΑΙΓΑΙΟΥ« εκτιμάται ότι υφίστανται για τις ΤΕΔ, τα μεγαλύτερα επιχειρησιακά προβλήματα! (Δεν θα αναφερθώ σ’ αυτά)! Εκεί το εκτιμώμενο… «minimum« ετοίμων δυνάμεων είναι η δημιουργία (σχεδιαστικά) της «Δύναμης», με την ονομασία «Διακλαδικές Ειδικές Δυνάμεις Ασφαλείας Αιγαίου» / «Ege Müştekil Özel Güvenlik Kuvvetleri« / «ΕΜÖGK« (πολλά προβλήματα οι κύριοι Σχηματισμοί της, λόγω των… «Ιουλιανών») και μόνον, καθώς και η επιλογή μιας «Βασικής Ελληνικής Νήσου Στόχου«, όπως είναι τώρα τα «πράγματα» στις ΤΕΔ, αλλά και όπως αυτές (μας) εκτιμούν… πληροφοριακά (το πλέον δύσκολο αντικείμενο, αυτό της «εκτιμήσεως των πληροφοριών»), τις ΕΕΔ! [Όπως (μας) εκτιμούν οι ΤΕΔ, μόνες τους ή και με τη βοήθεια κοινών ή μη συμμάχων μας).

– Στην Κύπρο θα επιδιωχθεί η, δια απλής προελάσεως και μόνον, πλήρης κατάκτησή της, από τους Μογγόλους!  

– Αρκετά όμως φίλοι μου! Νομίζω ήμουν αρκετά επεξηγηματικός και σας πρόσθεσα και 2,3 στοιχεία ακόμα!..

– Τέλος, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ ποτέ πως:

  – Σημασία έχει κυρίως το πώς είσαι «εσύ» για να αντιμετωπίσεις τον όποιον αντίπαλο σου και ακολούθως η κατάσταση αυτού! Αν αυτός είναι χάλια και εσύ… χειρότερα, τότε… «είμαστε στον ίδιο παρανομαστή», τότε θα είσαι και πάλι «εσύ» ο χαμένος! («ΓΝΩΘΙ Σ’ΑΥΤΟΝ»)!

  – Οι Τούρκοι είναι σταθερά προσανατολισμένοι προς την Ελλάδα και την υπόλοιπη Κύπρο, ό,τι άλλο και να αντιμετωπίζουν και όσο σοβαρό και να είναι αυτό! Είμαστε ο 1ος και κυριότερος εχθρός τους!

 – Οι στρατιωτικοί τους ΑΝΣΚ είναι απολύτως συνυφασμένοι με τους πολιτικούς και κυρίως υποστηρίζουν την (κεκαλυμμένη) φοβία τους, η οποία είναι / ονομάζεται «ΔΙΑΛΥΣΗ» του «Εθνο- Κράτους» τους!

   –  Δεν ενεργούν ιστορικά ΠΟΤΕ χωρίς τις «πλάτες» των ισχυρών, των κοσμο… κρατούντων και κυρίως χωρίς τις πλάτες των Η.Π.Α. – Μ. Βρετανίας – Ισραήλ, μεμονωμένα (1) ή μερικών εξ αυτών (2) ή και όλων μαζί (3)! Θέλουν πάντα τη «ΣΙΓΟΥΡΗ ΝΙΚΗ«!..

– Συνθέστε -πάντα(!)- τα παραπάνω και με τα όσα πολιτικοστρατιωτικά γεγονότα θα βιωθούν στη νότια και ΝΑ πλευρά των συνόρων της  γείτονος Τουρκίας, τους επόμενους 6 μήνες και προσπαθήστε να προβληματιστείτε και για το αναφερθέν άλλο μου «tweet«, για το τέλος του ΡΤΕ και κυρίως αν αυτό το τέλος, θα λειτουργήσει ως θρυαλλίδα, για μια σειρά ακολουθουσών  επικίνδυνων… εκρήξεων στην περιοχή μας, δεδομένων και των μυστικών πρωτοκόλλων της Λωζάννης, που λέγαμε, αλλά αρχικώς, (αφού χρονικά προηγούνται), της βιασύνης των Ισραηλινών, αλλά και των μεγάλων ενεργειακών «τραστς» των Η.Π.Α., για την υλοποίηση των ενεργειακών τους σχεδιασμών στην Α. Μεσόγειο, στο Αιγαίο και στο Ιόνιο – Αδριατική! (Τα έχουμε πει και… χιλιογράψει εδώ! Ο Π-Θ Β. Νετανιάχου αναφέρθηκε στη φετινή ομιλία του στον Ο.Η.Ε., μεταξύ των άλλων, και στο «λαμπρό μέλλον του ΙΣΡΑΗΛ»)!

                                                                       – / –

§  Με την ευκαιρία! Για κάτι… κουτούς που δεν σκέπτονται, αλλά διαβάζουν κάτι και αμέσως, ως γνήσιοι Έλληνες, αρέσκονται να… «ταυτίζουν»! Απαντώ και διαβάστε αμέσως παρακάτω! 

§   Ο Ανδρέας Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ θα ήταν ΜΕΓΑΣ και μόνον με την ιστορική του φράση, που σήμερα την αναπολούμε με πόνο:

§                                       «Η ΕΛΛΑΔΑ ΣΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ«!

§  Αλλά και τί να πούμε σήμερα, «εν έτει» 2016, για τις φράσεις του:

§                         «Εθνική Ανεξαρτησία» και «Λαϊκή Κυριαρχία«!

§  Τί ακόμα να πει κανείς σήμερα και για την ΟΜΟΝΟΙΑ των ΕΛΛΗΝΩΝ, για την οποία πάλεψε!..

§  Αν όσοι λοιπόν Έλληνες κλαίνε, με όσα βιώνουν σήμερα στην Πατρίδα τους / μας, με τις παραπάνω φράσεις, φράσεις ενός ΗΓΕΤΗ, που οι Τούρκοι, μόλις πέθανε, πανηγύριζαν ρε, (τον φοβόντουσαν και… ετοιμόθανατο στο Ωνάσειο και μόνον που ανέπνεε, τα λέσια), αν λοιπόν λέω αν, όλοι αυτοί είναι ή χαρακτηρίζονται ως ΠΑΠΑΝΔΡΕΪΚΟΙ, τότε και ο «ΕΛΛΗΝΑΣ« ρε «κοκορόμυαλοι», ναι είναι ΠΑΠΑΝΔΡΕΪΚΟΣ! Όμως αναρωτηθήκατε ποτέ γιατί υπογράφει ως…«ΕΛΛΗΝΑΣ«;

                                                «ΕΛΛΑΣ Η(ΔΙΑΖ) ΤΕΦΡΑ«

                                                                        – / –