Τί Λωζάννη, τί … Κοζάνη;

1. Ξεκινάμε για τη … Λωζάνη!

 

α. Τον Ιούλιο του 2012, ο Τούρκος ερευνητής της Οθωμανικής Ιστορίας και συνεργάτης της ε/φ «Χουριέτ», Μουράτ Μπαρντακτσί, (Murat Bardakçı), έγραψε στην υπόψη εφημερίδα, πως υφίσταται πρόσθετο της συνθήκης της Λωζάννης μυστικό πρωτόκολλο, μεταξύ της Μ. Βρετανίας και της Τουρκίας,  το οποίο υπεγράφη, όπως και όλη η συνθήκη, στις 24 Απρ 1923.

 

β. Από την Τουρκία αυτό το μυστικό πρωτόκολλο φέρεται ότι υπέγραψε ο τότε Τ/ΥΠΕΞ, Στρατηγός Ισμέτ (Ινονού) και από τη Μ. Βρετανία, ο «Ανώτερος Συμμαχικός Επίτροπος», στην Κωνσταντινούπολη, Βρετανός Σερ Ράμπολντ.

 

γ. Με βάση το πρωτόκολλο αυτό, το οποίο φέρεται να έχει 21 άρθρα (πρόνοιες), μεταξύ των άλλων, η Τουρκία φέρεται επίσης, ότι:

 

(1)  Θα παραδώσει την κυριαρχία των Στενών των Δαρδανελλίων, μαζί με όλους τους – περί τα Στενά – φυσικούς και άλλους οικονομικούς πόρους, στη Μ. Βρετανία, στις 24/04 προς 25/04/2023.

 

(2) Θα αποδεχθεί / αναγνωρίσει επίσημα την οικουμενικότητα του «Οικουμενικού Πατριαρχείου», το 2023.

 

(3)  Το «Οικουμενικό Πατριαρχείο» θα μετατραπεί, επίσης το 2023, σε ένα «Ορθόδοξο Βατικανό», το οποίο θα έχει μία συγκεκριμένη «έκταση κυριαρχίας», η οποία θα συμπεριλαμβάνει και την εκκλησία της «Αγίας του Θεού Σοφίας», ενώ θα έχει ως κεντρική εκκλησία, τον Άγιο Γεώργιο.

 

(4) Η Αγία Σοφία θα μετατραπεί το 2023 και πάλι σε Χριστιανικό λειτουργούντα Ι. Ναό. (Τ/ΜΜΕ)

 

 

2. Σημειώνω επίσης τα παρακάτω δεδομένα:

 

α. Η εκδηλωθείσα στόχευση της «Δύσης» κυρίως στον ενεργειακό πλούτο της Α. Μεσογείου, (πετρέλαια, φυσικό αέριο), είτε σε επίπεδο Κυβερνήσεων, (πχ Η.Π.Α. – Μ. Βρετανία κλπ), είτε σε επίπεδο εταιρειών, (πχ SHELL, EXXON MOBIL, CHEVRON κλπ), αλλά και στον αντίστοιχο πλούτο στο Αιγαίο πέλαγος, καθώς και Νως της Κρήτης.

 

β. Οι επαναλαμβανόμενες, «από καιρού εις καιρόν», δηλώσεις, (κυρίως των Η.Π.Α.), περί διαμοίρασης του ενεργειακού αυτού πλούτου, ανάμεσα σε Ελλάδα – Κύπρο και Τουρκία, όπως ασφαλώς και στο Ισραήλ και όχι μόνον σε Ελλάδα και Κύπρο.

 

γ. Το «άνοιγμα» του Ισραήλ, μετά από την Κύπρο, και στην Ελλάδα, με στόχο τη διευκόλυνση των Ισραηλινών στρατηγικών σχεδίων ασφαλείας του Ισραηλινού κράτους, (απόκτηση Ζ.Χ.), και μεταφοράς του φυσικού αερίου του στην Ευρώπη και τις ελπίδες που αυτό δημιούργησε σε ικανό αριθμό Ελλήνων, οι οποίοι εκφράζουν την «ελίτ» της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής.

 

δ. Την έντονη εμμονή στην Ελλάδα, για ανακήρυξη «Α.Ο.Ζ.» προς την Τουρκία, (χωρίς να αναλίσκονται στο «μονομερώς» ή όχι), «κύκλων» που το μείζον αυτών φέρεται να συνδέονται με Ισραηλινές υπηρεσίες ασφαλείας.

 

ε. Η ιδιαιτέρως «βαρεία» οικονομική κρίση στην Ελλάδα, η οποία ενέσκηψε μετά από τα «ανοίγματα» του πρώην Έλληνος Π-Θ, Κ. Α. Καραμανλή προς τη Ρωσία.

 

στ.  Η  οικονομική   κρίση  στην  Κυπριακή   Δημοκρατία,  η  οποία  είχε ενσκήψει μετά από τις … «ερωτοτροπίες» της προς τη Ρωσική Ομοσπονδία και παρά την ισχυρά, οικονομική κυρίως, σχέση της με το Ισραήλ.

 

ζ. Η σύμπλευση, αν όχι «συμμαχία», τα τελευταία χρόνια, η οποία διαμορφώθηκε σε νέες βάσεις, μεταξύ Τουρκίας – Μ. Βρετανίας και Τουρκίας – Ολλανδίας, στους τομείς της πολιτικής, της οικονομίας (ενέργεια) και της στρατιωτικής συνεργασίας.

 

η. Η  ανάφλεξη  της  συνειδητοποίησης  της  «Κουρδικής  Εθνικής Ταυτότητος», (αυτό που αρκετοί χαρακτήρισαν και ως «Κουρδική Άνοιξη»), και από Κουρδικούς πληθυσμούς εκτός Τουρκίας και Β. Ιράκ και η γένεση νέων Κουρδικών «μορφωμάτων» σε εκτός των δύο αυτών περιοχών γεωγραφικούς χώρους, όπως στη Β. Συρία, ως αποτέλεσμα του εσωτερικού εμφυλίου που σοβεί στην χώρα αυτή.

 

θ.  Οι τουρκικές, κρινόμενες και σήμερα ως αγχώδεις, αντιδράσεις στα τεκταινόμενα στη Συρία και κυρίως στο ενδεχόμενο τελικής διάσπασης της χώρας αυτής και στη συνημμένη πιθανή (!) δημιουργία «Κουρδικής Αυτόνομης Περιοχής», στη Β. Συρία.

 

ι.  Η εμμονή κάποιων «κύκλων» στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, (κυρίως εχόντων σχέση με την «κοινότητα πληροφοριών», κυρίως στο κράτος του Ισραήλ, αλλά και στις Η.Π.Α.), να παρουσιάζουν την Τουρκία εμμέσως κυβερνώμενη από την … Πενσυλβάνια και τον εκεί διαβιούντα μετριοπαθή («ήπιο») Ισλαμιστή Χοτζαεφέντη, Φετχιουλλάχ Γκιουλέν, «έπεσε στο κενό».

 

ια. Η στόχευση της Τουρκίας να κυριαρχήσει στο ήμισυ του Αιγαίου, ερχόμενη στον 25ο Μεσημβρινό.

 

ιβ.  Η ύπαρξη του νέου «Αμερικανικού Δόγματος», σύμφωνα με το οποίο οι Η.Π.Α. εστιάζονται μόνον στον Ειρηνικό Ωκεανό, γεγονός που οδήγησε αριθμό αναλυτών και μη, να τονίζουν ότι οι Αμερικανοί «αποχώρησαν» γεωπολιτικά πλέον από την περιοχή των Βαλκανίων – Στενών – Αιγαίου – Α. Μεσογείου – Σουέζ «έπεσε στο κενό», αφού  η … «αρκούδα» με το συριακό της … ταξίδι άλλα επέβαλε.

 

ιγ. Η ρωσική πρόθεση για δημιουργία τριών βάσεων, στην Κούβα, στις Σεϋχέλλες και στο Βιετνάμ, (απέτυχαν τουλάχιστον αρχικά, λόγω της άμεσης αμερικανικής «απάντησης»), καθώς και η ανακοινωθείσα αναδιοργάνωση των «Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων», μέχρι το 2020 και η συνημμένη υλοποίηση ενός ιδιαιτέρως υψηλού κόστους εξοπλιστικού προγράμματος.

 

ιδ. Η υφέρπουσα, αλλά και διαφαινόμενη διαφορά πολιτικής αντίληψης, μεταξύ των κυβερνήσεων των Η.Π.Α. και Ισραήλ, στα θέματα αντιμετώπισης της Ιρανικής απειλής, καθώς και στον χειρισμό προβλημάτων που άπτονται ευρύτερα της περιοχής της Μ. Ανατολής.

 

ιε. Η υπάρχουσα ρήξη των σχέσεων μεταξύ Ισραήλ – Τουρκίας, για την οποία, σύμφωνα με σπερμολογία, γίνονται ένθεν – κακείθεν υπόγειες προσπάθειες θετικής επανατοποθέτησής τους.

 

ιστ. Η σε εξέλιξη πορεία της … «Αραβικής Άνοιξης», όπως αυτή σχεδιάστηκε από τις Η.Π.Α., («Σχέδιο της Μεγάλης Μέσης Ανατολής»), ως μοντέλο της οποίας προκρίθηκε και παρουσιάζεται η μουσουλμανική μεν, σεκουλαριστική  δε Τουρκία, του Ερντογάν, η οποία βίωσε και βιώνει, κατά το μάλλον ή ήττον, τη δική της «Άνοιξη», από το 2003, έως σήμερα.

 

ιζ. Η ύπαρξη του «Κυπριακού Προβλήματος» και η κατεύθυνση των πραγμάτων προς μία – λίαν πιθανώς – «Χαλαρή Ομοσπονδία», σύμφωνη, ως κατάληξη, με τις επιθυμίες της Τουρκίας και μάλλον και των εκφραστών του «Διεθνούς Συστήματος».

 

ιη. Το τέλος της Χουντικής νοοτροπίας σε μερίδα των Εθνικιστών Κεμαλιστών, εντός των ΤΕΔ και η επιβολή «αλά Τούρκα» Δημοκρατίας, με τη θέληση και του «Διεθνούς Παράγοντα», γεγονός που είχε ως αποτέλεσμα «να γυρίσουν οι ΤΕΔ στα στρατόπεδά τους» και να καλλιεργηθεί και πάλι στο στράτευμα το «απολιτικό» του Κεμαλισμού.

 

ιθ.  Οι δηλώσεις του Οικουμενικού Πατριάρχη Κου Κου Βαρθολομαίου, «περί κοινών επιδιώξεων και οραμάτων, των Η.Π.Α. και του Οικουμενικού Πατριαρχείου».

 

 

3. Προσθέτω στη συνέχεια ορισμένα ακλόνητα ιστορικά δεδομένα:

 

α. Το «Ανατολικό Ζήτημα», το οποίο εδράζεται στην οιονεί προσπάθεια των Ρωσικών κυρίως φύλλων, (είτε ως «Ρως», είτε υπό τον Τσάρο, είτε υπό τα «Σοβιέτ», είτε σήμερα ως Ρ/Ομοσπονδία), να «βγουν» και να κυριαρχήσουν στις θερμές –λεγόμενες- θάλασσες.

 

β. Βασικοί πυλώνες του «Ανατολικού Ζητήματος» είναι, λόγω Γεωγραφίας, η Ελλάδα και η Τουρκία.

 

γ. Η δήλωση στην Τ/Βουλή, το 1924, του Στρατηγού Ισμέτ Ινονού, ο οποίος ήταν ο Αρχηγός της τουρκικής αντιπροσωπείας (διπλωματικής αποστολής), στη Λωζάννη, η οποία έλεγε: «Η Τουρκία θα ζήσει σίγουρα για 100 χρόνια».

 

δ. Η κατά κοινή ομολογία δυσφορία του Κεμάλ Ατατούρκ για τα αποτελέσματα της συνθήκης της Λωζάννης, η οποία επηρέασε, ως ένα βαθμό, και τη φιλία του με το συμπολεμιστή του Ισμέτ Ινονού και η οποία εκδηλώνεται παγίως, από το 1923, έως σήμερα, με τη σταθερά επιδίωξη της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής, για αναθεώρηση της υπόψη συνθήκης.

 

ε.  Η συνέντευξη το 1974 του τότε Αμερικανού ΥΠΕΞ, Χένρυ Κίσσιντζερ, στο αμερικανικό περιοδικό «Newsweek», σχετικά κυρίως με την προοπτική έλευσης Εβραίων από το Ισραήλ, στην Κύπρο, για μόνιμη εγκατάσταση, καθώς και δηλώσεις του για τη διχοτόμηση της Νήσου, την οποία δημιούργησε η τουρκική τότε εισβολή.

 

στ. Νεότερες δηλώσεις του παραπάνω πολιτικού που έλεγαν πως τα συμφέροντα της «Δύσης» εξυπηρετούνταν καλύτερα, όσο η Τουρκία ήταν Οθωμανική, με ό,τι αυτό σημαίνει για τη σημερινή θέασή της, από τις Η.Π.Α.

 

ζ. Οι «Μ. Δυνάμεις» ενδιαφέρονται πρωτίστως για κυριαρχία, την οποία ιστορικά προκρίνουν της οικονομίας.

 

 

4. Και τώρα ας το … «φιλοσοφήσουμε» λίγο, με διάφορες σκέψεις – Ερωτήματα και Προβληματισμούς.

 

Ερωτήματα βγαλμένα από σκέψη και προβληματισμό:

 

α. Αν τα στενά των Δαρδανελλίων περιέλθουν το 2023 στη Μ. Βρετανία, πως θα αντιδράσει η Ρωσία; Δεν θα πρέπει, λογικά, να προενεργήσει, ώστε να προλάβει τετελεσμένα; Δύναται να το πράξει αυτό και αν «ναι» πότε; Το έγραφε ο «ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ» το 2012 και οι Ρώσοι του … απάντησαν το 2014 με την κάθοδό τους στην Κριμαία και το 2015 με την επέμβασή τους στη Συρία.

 

β. Οι Η.Π.Α. δεν θα υποστηρίξουν, όπως είναι φυσικό, το «αδελφό» τους Έθνος, τη Μ. Βρετανία, με την οποία μάλιστα ανήκουν και στο ίδιο «Διεθνές Αμυντικό Σύστημα» και που είναι ο άμεσος ενδιαφερόμενος για τα Στενά, με βάση τη Λωζάννη;

 

γ. Είναι δυνατόν να λέγεται ότι θα «φύγει» από το «Κέντρο της Γης» (Μεσόγειος) η Αμερική; Είναι δυνατόν επίσης να εγκαταλείψει, ούσα η ισχυρή γροθιά της «Διεθνούς Εξουσίας», τα «Στενά», το «Σουέζ» και συνεπώς να επιδείξει αδιαφορία για την ασφάλεια του Ισραήλ; Ποιός νουνεχής θα εγκατέλειπε ποτέ το κέντρο, της – κατά τον Ζίμπγνιου Μπρεζίνσκσκυ – «Διεθνούς Σκακιέρας»;

 

δ. Η Τουρκία, ως άμεσα θιγόμενη, δεν θα πρέπει – ομοίως – να αντιδράσει εγκαίρως, με βάση την αρχή του «Κάλλιον το Προλαμβάνειν ή το Θεραπεύειν»; Αν «ναι», πώς και κυρίως πότε;

 

ε. Μήπως οι «Μ. Δυνάμεις» και μείζονες δρώντες στην περιοχή μας, τις έχουν υποσχεθεί κάποιο … ελληνικό αντίδωρο, το οποίο πιθανώς να δημιουργεί και ένα ακόμα «κράτος μαξιλάρι», ένα δηλαδή επιπλέον εμπόδιο στη ρωσική «κάθοδο», όπως πχ θα ήταν μία ανεξάρτητη Δ. Θράκη;

 

στ. Αν επιδιωχθεί και επιτευχθεί η δημιουργία του παραπάνω «κράτους μαξιλαριού», πώς θα αντιδράσει η Ρωσία, η οποία περαιτέρω θα συσφιχτεί στα όριά της; (Έγραφε ο «ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ» το 2012)

 

ζ. Είναι δυνατόν να αφεθεί η Τουρκία των παζαριών (!), η οποία πιθανώς να απωλέσει μεσοπρόθεσμα Κουρδικές περιοχές, χωρίς να τις δοθεί αντάλλαγμα ή ανταλλάγματα;

 

η. Υπάρχει στην παρούσα φάση συζήτηση επί του θέματος μεταξύ Μ. Βρετανίας – Τουρκίας και αν «ναι», τί περιλαμβάνει;

 

θ. Ποιά θα πρέπει να είναι η στάση της αιμάσσουσας οικονομικά Ελλάδος; Σας έγραψα σχετικά, διαβάστε στον «Ελληνικό Θρύλο», πιο πίσω!  Μπορεί να υπάρχει σθεναρά πολιτική αντίδραση, όταν νοσεί βαριά η οικονομία, ένας εκ των στρατηγικών παραγόντων ισχύος ενός Έθνους;

 

Ενδεικτικά ορισμένα σχετικά «ερωτήματα – απαντήσεις»:

 

(1) Να ανακηρύξει (μονομερώς ή όχι, πρωτίστως δεν ενδιαφέρει) «ΑΟΖ» με την Τουρκία τώρα και να οδηγήσει τα πράγματα σε (άμεση) ανατροπή της συνθήκης της Λωζάννης, όπως επιθυμούν, η Τουρκία, ώστε να διεμβολίσει γερά κυριαρχικά δικαιώματα της Ελλάδος, το Ισραήλ, που επιθυμεί κυρίως το κέρδος, σκοπεύει στο οικονομικό όφελος και άρα θα ωφελείτο από έναν ευρύτερο διακανονισμό στην ευρύτερη γειτονιά του, η Μ. Βρετανία που εκτιμάται ως ο πραγματικός «επικυρίαρχος» στην περιοχή, (δεδομένου και του υπόψη «πρωτοκόλλου», αλλά και της παρουσίας της στην έκκεντρη Κύπρο), όπως και οι Η.Π.Α. που θα ήθελαν και αυτές, εκτιμώντας περισσότερο με σύγχρονη πολιτική σκέψη, συμβατή και με τους καιρούς, να «κλείσουν» τα χρονίζοντα ιστορικά θέματα της λεκάνης της Μεσογείου και να «ανοιγούν» στο μέλλον;

 

(2) Να ετοιμαστεί να αντιμετωπίσει μία, εκβιαστική της στάσης της, τουρκική επίθεση στη Δ. Θράκη, καθώς και σε νήσους του Αιγαίου, επίθεση που θα στοχεύει, δια της απωλείας ελληνικών εδαφών, σε δημιουργία τετελεσμένων;

 

(3) Να κάνει κάτι άλλο, τί και κυρίως πότε; Πχ Να υποκύψει εις ό,τι επιτάσσουν οι «διεθνείς εντολείς της»; Να επιδιώξει συμμαχία-ες και με ποιούς; Να παραμείνει «παρατηρητής» των εξελίξεων, στοχεύοντας στην ουδετερότητα; Να ανακαλέσει στη μνήμη της τον Ομηρικό πρόγονό της, Οδυσσέα;

 

5. Ας αναφέρω τώρα και κάποιες εκτιμήσεις! Διαβάστε παρακάτω:

 

α. Η Τουρκία θα αντιδράσει σίγουρα στα δεδομένα του «πρωτοκόλλου», τα οποία σχετίζονται με την ολότητα του «Έθνους – Κράτους» της και που τις ανακαλούν στη μνήμη της, σε επίπεδο ψυχολογίας που τόσο «σέβεται», τις ζοφερές γι΄ αυτήν πρόνοιες της συνθήκης των Σεβρών. Εκτιμάται ότι αν δει «να χάνει το παιχνίδι» θα εκβιάσει τη «Διεθνή Εξουσία» και τους -στο πεδίο- εκφραστές της, Η.Π.Α. και Μ. Βρετανία, επιτιθέμενη στην Ελλάδα, διακυβεύοντας «στα ίσα» την…ιστορικότητα του «Ανατολικού Ζητήματος».

 

β. Το Ισραήλ θα επιδιώξει να οδηγήσει τα πράγματα εκεί όπου αυτό επιθυμεί, όντας ο πραγματικά ισχυρός στην περιοχή μας, μη εμπλεκόμενο στις Ε-Τ διαφορές ή εμπλεκόμενο σ΄αυτές «κατά το δοκούν». Σε σχέση με το Ιράν θα αναμένει να «μιλήσει» τελευταίο, όπως ιστορικά έχει αποδείξει ότι πράττει, εξαντλώντας όλες του τις δυνατότητες υπονόμευσης του πυρηνικού πολεμικού προγράμματος του Ιράν.

 

γ. Οι Η.Π.Α. και κυρίως η Μ. Βρετανία, λόγω του σπερματικού της μίσους προς τους Ρώσους, θα υποστηρίξουν, ακριβώς λόγω της Ρωσίας, την Τουρκία, εφ΄ όσον αυτή συνταχθεί, όπως αναμένεται να πράττει εφεξής, μαζί τους, (το έγραφε ο «ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ»  και το 2012 επίσης), διευκολύνοντας παράλληλα, μ΄αυτόν τον τρόπο, και άλλες τους αναγκαιότητες / επιδιώξεις, κυρίως στα Βαλκάνια και στη Μ. Ανατολή.

 

δ. Η Ρωσία θα περισφιχτεί επικίνδυνα, σε σχέση με τις επιδιώξεις της, και θα υποχρεωθεί να αντιδράσει, έγραφε το 2012 και στον «Ελληνικό Θρύλο» το 2015 ο «ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ». Το έχει ήδη αντιληφθεί η Ρωσία και προς τούτο αντιδρά όλο και περισσότερο στη διεθνή πολιτική σκηνή, με κύρια εστίασή της, στην παρούσα χρονική συγκυρία, στην Α. Μεσόγειο. («ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ» 2012). Γι’ αυτό και «κατέβηκε» στη Συρία! («ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ» το 2015, και έγινε)!

 

ε. Η Ελλάς, προϊόντος του χρόνου, θα επιδιωχθεί να απομονωθεί περισσότερο πολιτικά και να ποδηγετηθεί η βούλησή της. Δεν θα υποστηριχθεί από κανέναν, εκτός αν συγκυρίες το επιβάλλουν (Πχ Στάση Ρωσίας, εσωτερικά προβλήματα Τουρκίας, κλπ). («ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ» 2012)

 

στ. Η Κύπρος συνολικά θα υποταχθεί στα Εβραϊκά κεφάλαια και θα αποτελέσει στην πράξη πλέον, αυτό που πάντα ήταν, δηλαδή ο πρώτος κρίκος στην αλυσίδα «Κύπρος – Κρήτη – Σικελία – Μάλτα – Ηράκλειες Στήλες (Γιβραλτάρ)», η οποία εκφράζει τον Ισραηλινό Ζωτικό Χώρο (Ζ.Χ.).

 

ζ. Οι Κούρδοι, μέχρι το πέρας του 2012, ή στην χειρότερη των περιπτώσεων εντός των πρώτων μηνών του 2013, θα αποκτήσουν το πρώτο, επίσημα αποδεκτό, κράτος τους, στο Β. Ιράκ, («ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ» 2012 / Έγινε), ενώ στους Κούρδους της Τουρκίας θα δοθούν ευρέα πολιτικά δικαιώματα, συνταγματικά κατοχυρωμένα, ως πρώτο βήμα μίας μελλοντικής τους αυτονομίας.

Ας μην λησμονείται η παράμετρος που αναφέρεται στο γεγονός ότι το μείζον της ΝΑ Τουρκίας έχει αγοραστεί από Αμερικανούς οικονομικούς κολοσσούς, εβραϊκής καταγωγής, όπως είναι ο Πόλσον, και άλλοι.

η. Η πτώση του Προέδρου Άσσαντ, η οποία εκτιμάται ως βεβαία, τουλάχιστον με τη σημερινή του ιδιότητα, εξουσίες και εδαφική κυριαρχία, μάλλον θα επιταχύνει τις εξελίξεις στη λεκάνη της Α. Μεσογείου και πιθανώς να πυροδοτήσει γρηγορότερα μία σύγκρουση «Δύσης» – Ρωσίας, με ό,τι αυτή θα σημάνει για ολόκληρη την περιοχή και όλους τους δρώντες σ΄αυτήν, ανεξαρτήτως ισχύος. Αυτήν την παράγραφο επίσης την έγραψε και την τόνιζε το 2012 ο «ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ»! Δικαιώθηκε ή όχι;  

 

 

6. Και καταλήγω με κάποια συμπεράσματα, με δεδομένη την ύπαρξη του αναφερθέντος πρωτοκόλλου:

 

α. Το διαχρονικό «Ανατολικό Ζήτημα» όχι μόνον υφίσταται, αλλά και οδηγείται, στα επόμενα χρόνια, στην κορύφωσή του. Ήδη υφίσταται «χαμηλή» ένταση μεταξύ «Δύσης» – Ρωσίας, και κυρίως Μ. Βρετανίας – Ρωσίας.

 

β. Η Ελλάδα κινδυνεύει σήμερα να συρρικνωθεί εδαφικά, όσο ποτέ άλλοτε. Προς τούτο απαιτείται έλλογος πολιτικό – στρατιωτικός σχεδιασμός «απαντητικός» όλων των εκτιμωμένων εσωτερικών και εξωτερικών κινδύνων – απειλών.

 

γ. Η Τουρκία θα παραμείνει, κυρίως λόγω της γεωγραφίας της, το «αγαπημένο παιδί» του «Δυτικού Αμυντικού Συστήματος» και «προβολέας» του, («promoter»), στον μουσουλμανικό κόσμο, ενώ θα αντιμετωπίσει ισχυρές εσωτερικές δονήσεις, σχετικές με το «Κουρδικό Πρόβλημα», που την κατατρώγει από το 1978 και κυρίως από το 1984, δονήσεις που θα είναι πιο ισχυρές αν εκλείψει ο Ερντογάν, ο οποίος αποτελεί σταθεροποιητικό και ενοποιητικό παράγοντα, όπως είναι διαμορφωμένο το νυν τουρκικό πολιτικό σύστημα. (Το ίδιο έγραφε ο «ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ» και το 2012, που έμαθε για τις μυστικές πρόνοιες της Λωζάννης)

 

δ. Το «Κουρδικό» οδηγείται σταδιακά στη «δικαίωσή» του και θα εξακολουθήσει να αποτελεί «αγκάθι» στη διεθνή πολιτική σκηνή.

 

ε. Το Ισραήλ είναι ο «ηγεμόνας» στην Α. Μεσόγειο και στην ευρύτερη αυτής περιοχή και υπάρχοντος αυτού καμία άλλη εγγύς αυτού χώρα δεν θα γίνει ποτέ «τοπική δύναμη» τέτοια, ώστε να του αμφισβητήσει την πρωτοκαθεδρία της ισχύος, ενώ το μείζον πρόβλημα της ασφαλείας της ίδιας της ύπαρξής του, το οποίο αντιμετωπίζει, δεν θα εκλείψει.

 

στ. Επίσης, θα επιδιώξει το μείζον κέρδος από τα «ενεργειακά», ενώ δεν πρόκειται να εμπλακεί, λόγω πεποιθήσεως, σε τυχόν Ε-Τ διαφορές, εκτός αν τα συμφέροντά του, του το επιβάλλουν. Γι΄αυτό και τονίζει στις όποιες σχέσεις του / «συμμαχίες» του κλπ, ότι αυτές «δεν στοχεύουν τρίτους».

 

ζ. Τέλος, τα αμέσως επόμενα χρόνια θα είναι κρίσιμα, όπως πλέον κατέστη φανερό, εις ό,τι αφορά τις σχεδιασθείσες, από τη «Διεθνή / Παγκόσμια Εξουσία», ιστορικές ανακατατάξεις στην περιοχή του «Κέντρου του Κόσμου» (Μεσόγειος) και των «Στενών του Κόσμου» (Δαρδανέλλια και Βόσπορος).

 

                                                   «ΧΑΙΡΕΤΕ»!

 

                                               «ΑΡΧΑΓΓΕΛΟΣ»

 

ΥΓ.  Το 3ήμερο τελείωσε Άγγελοι, να … «μαζεύεστε» παρακαλώ!

 

Γιορτάσαμε όλοι την Αγία Βαρβάρα (ελπίζω να προσευχηθήκατε σ΄αυτήν για το μυαλό σας), τον Άγιο Σάββα (ελπίζω να μην ξεχνάτε τα λεγόμενά του ότι όποιος πιστεύει στο Θεό, εφαρμόζει και το θέλημά του) και τον Άγιο Νικόλαο, τον δάσκαλο της εγκράτειας και τον ορισμό της Πίστεως…