ΦΤΕΡΑ ΣΤΑ ΠΟΔΑΡΙΑ, ΚΑΡΔΙΑ ΜΕΣ’ ΤΑ ΣΤΗΘΙΑ, ΠΟΥ ‘ΓΡΑΨΑΝ ΘΡΙΑΜΒΟΥΣ ΣΑΝ ΠΑΡΑΜΥΘΙΑ!..

 

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΘΡΥΛΕ!

 

Ένα βίντεο μία ιστορία, «στιγμές της δόξας σου, χαρές δικές μας!»

 

Πρωταθλητής

ΚΑΙ…

1.

Το μήνυμα του ηγέτη για το μέλλον είναι ξεκάθαρο!

Το μήνυμα του ηγέτη για το μέλλον είναι ξεκάθαρο!
Πέμπτη, 10 Μαρτίου 2022 

«Όλοι μαζί, ο καθένας από το μετερίζι του, θα τον γιγαντώνουμε καθημερινά.

Σας διαβεβαιώνω ότι καθημερινά, με όραμα, με πάθος, με σκληρή δουλειά θα υψώνουμε την Ερυθρόλευκη στους υψηλότερους ιστούς»…

Ετοιμαστείτε, λοιπόν, ο Θρύλος θα γιγαντωθεί ακόμη περισσότερο! Αυτή ήταν η υπόσχεση του ηγέτη για τη συνέχεια του Ολυμπιακού!

ΠΡΟΕΔΡΕ, Σ’ ΑΓΑΠΑΜΕ“!

2.

 

ΠΑΕ ΟΛΥΜΠΙΑΚΟΣ - SOCIAL MEDIA

 

3.

Για τα κασκόλ που έχουνε παλιώσει για την τρέλα που ποτέ δεν θα τελειώσει

Για τα κασκόλ που έχουνε παλιώσει για την τρέλα που ποτέ δεν θα τελειώσει
Πέμπτη, 10 Μαρτίου 2022
Δείτε ΕΔΩ όλο το σχόλιο του Αλέκου Αδαμαντόπουλου στο redking.gr.
4.

Τεράστιος Τζιοβάνι για τα γενέθλια του Θρύλου: «Σε αγαπώ»!

Τεράστιος Τζιοβάνι για τα γενέθλια του Θρύλου: «Σε αγαπώ»! (photo, video)
Πέμπτη, 10 Μαρτίου 2022 

Και τεράστια ψυχάρα, δεν ξεχνάει ποτέ τον Ολυμπιακό!

Μάλιστα, ο σπουδαίος Βραζιλιάνος έστειλε τις ευχές του στον Ολυμπιακό με μήνυμα και στα ελληνικά…

«Συγχαρητήρια στον Ολυμπιακό για τα 97 του χρόνια. Σε αγαπώ».

5.

Θυμάμαι ακόμα, ήμουν παιδάκι!

Θυμάμαι ακόμα, ήμουν παιδάκι!
Πέμπτη, 10 Μαρτίου 2022
Αρθρογράφος: Στράτος Ζαλούμης

ΣΤΡΑΤΟΣ ΖΑΛΟΥΜΗΣ

Ήμουν δεν ήμουν 4-5 χρονών. Και πάντα θα θυμάμαι εκείνη την αγωνία, την απορία τί θα συναντήσω όταν με πήγαιναν στο γήπεδο. Βέβαια, στην πορεία των χρόνων και ενώ η παρουσία στο γήπεδο γινόταν όλο και πιο συχνή, η αγωνία και η απορία έδωσαν τη θέση τους στο δέος και τον ενθουσιασμό. Και την ανυπομονησία μέχρι να έρθει η επόμενη φορά. Ήταν η φάση «άντε να πάμε γήπεδο». Εγώ, ο μικρός της παρέας. Και πάντα με ερωτήσεις/ατάκες «φωτιά». Από αυτές που ρωτάνε μικρά παιδάκια και ρίχνεις ασυναίσθητα γέλιο. Όπως το χαμόγελο που έριχνα την πρώτη φορά όταν με πήγανε στο Καραϊσκάκη ο πατέρας μου και ο θείος μου. Ο θείος πιο «κάφρος». Έβριζε πιο έντονα και συχνά. «Μη βρίζεις, το παιδί». «Δεν παθαίνει τίποτα το παιδί, μαθαίνει. Έτσι πρέπει». Η συζήτησή τους ήταν επί μονίμου βάσεως! Ίδια! Απαράλλαχτη! Ακόμη την ακούω στα αφτιά μου! Μία πρώτη φορά που μου έχει μείνει αξέχαστη. Μία φορά που με σημάδεψε. Κυριολεκτικά. Και μεταφορικά!

«Σκάμε» στο γήπεδο περίπου μία ώρα πριν τη σέντρα. Το γήπεδο, κατάμεστο εννοείται! Σε εποχές «πέτρινων» χρόνων! Παίζαμε με τον ΟΦΗ ή την Προοδευτική. Δεν παίρνω και όρκο. Και κλασικά, στις κερκίδες, πέρα από τον κόσμο, οι εργαζόμενοι των κυλικείων να πουλάνε πατατάκια, αναψυκτικά. Ήταν εκείνες οι εποχές που έδιναν γυάλινα μπουκάλια. Ε, παίρνουμε κάτι αναψυκτικά, κάτι πατατάκια να φάνε τα παιδιά (εγώ και ο αδερφός μου), αλλά τί το θέλαμε. Ήταν η στιγμή που μέχρι να πληρώσουν οι μεγάλοι, ο Στράτος έπαιζε με το καπάκι του αναψυκτικού. Ήθελε να το ανοίξει μόνος του. Έτσι! Από μικρός στα… προβλήματα! Ε, μία, δύο, τρεις… άνοιξε! Το χέρι του! Η πληγή, μεγάλη. Και το αίμα να τρέχει ασταμάτητα! Και καλά-καλά δεν είχε αρχίσει το παιχνίδι. «Ένα χαρτί, χτύπησε ο μικρός», φώναξε προς τον κόσμο κάποιος από τους δικούς μου. Θυμάμαι στο… δευτερόλεπτο να βλέπω τριγύρω μας και… 500 χέρια με ανθρώπους να βοηθήσουν! Με τα πολλά, καθίσαμε, είδαμε το παιχνίδι, αλλά η πληγή δεν έκλεινε, μέχρι που αναγκάστηκαν οι δικοί μου να μας πάρουν και να φύγουμε, λίγο πριν το τέλος. Στο σπίτι δόθηκε η λύση και έκλεισε η πληγή με χρήση καπνού. Αυτό όταν το ντεμπούτο μου στο Καραϊσκάκη. Αξέχαστο. Τώρα, βέβαια, γελάω. Καλά, και τότε γελούσα!

Εκείνο το δέος του να ανεβαίνεις τα σκαλιά στη Θύρα 7, δεν… υπάρχει. Και δεν θα το άλλαζα ποτέ. Και με τίποτα. Η απόλυτη χαρά. Σαν τα παιδάκια που τους δίνεις το δώρο τους. Το σημάδι, ακόμα μένει. Και στο χέρι, αλλά και στην καρδιά. Βλέπετε, ποτέ δεν έκρυψα τη μεγάλη μου αγάπη. Δεν κρύβεται. Και δεν θέλω κιόλας. Τις επόμενες φορές, βέβαια, φρόντιζα να μένω μακριά από τα αναψυκτικά. Γι’ αυτό υπάρχουν οι μεγάλοι και τα ανοιχτήρια! Όσο μεγαλώνεις, μαθαίνεις. Έτσι πάνε αυτά!

Θρύλος, ετών 97. Χρόνια πολλά, Ολυμπιακάρα μου!

6.

Όλος ο κόσμος σε μια λέξη: Ολυμπιακός

Όλος ο κόσμος σε μια λέξη: Ολυμπιακός
Πέμπτη, 10 Μαρτίου 2022 
Αρθρογράφος: Βαϊος Μπαλάφας

ΒΑΪΟΣ ΜΠΑΛΑΦΑΣ

Ολυμπιακός… Και μόνο το όνομα της ομάδας λέει πολλά. Ειδικότερα είναι κάτι παραπάνω από μια ομάδα. Ο δαφνοστεφανωμένος έφηβος είναι δύναμη. Είναι γεννημένος πρωταθλητής, γεννημένος πρωταγωνιστής.

Είναι όλος ο κόσμος σε μια λέξη: Ολυμπιακός.

Είναι ο κυρίαρχος στην Ελλάδα. Είναι τα 46 πρωταθλήματα (και αγκαλιά με το 47ο στην Ελλάδα), τα 28 κύπελλα, τα τέσσερα σούπερ καπ αλλά και το ένα βαλκανικό κύπελλο.

Για αυτό τον λένε και Θρύλο!

Με τον Βαγγέλη Μαρινάκη στην ηγεσία του συλλόγου ταβάνι είναι ο ουρανός. Το όνειρο μιας μεγάλης διάκρισης στην Ευρώπη δεν θα παραμείνει όνειρο, φαντάζει εφικτός στόχος. Απόδειξη ότι οι άνθρωποι της ομάδας (Καρεμπέ, Μαρτίνς) μιλάνε ανοιχτά για αυτό.

Ο Ολυμπιακός είναι κάτι παραπάνω από μια ομάδα, διακρίνεται και για την τεράστια κοινωνική προσφορά του. Δεν είναι ξεκομμένος από την κοινωνία, είναι δίπλα στην κοινωνία. Σαν ομάδα λειτουργεί όπως τα μεγάλα ευρωπαϊκά κλαμπ, με τις υπερσύγχρονες εγκαταστάσεις, με τον κόσμο του να είναι πάντα στο πλευρό του και να διψά για τίτλους, να είναι η δύναμή του.

Οι βάσεις έχουν μπει. Τα καλύτερα έρχονται. Ειδικότερα, κάθε χρόνο και καλύτερα!

Τα όνειρα δεν λείπουν. Όσα ζει ένας φίλαθλος του Ολυμπιακού οι άλλοι θα χρειαστούν πενήντα ζωές για να τα δουν.

Δεν είναι μόνο το ποδόσφαιρο. Ο Ολυμπιακός είναι ο μεγαλύτερος πολυαθλητικός σύλλογος στον πλανήτη. Με τροπαιοθήκη πλημμυρισμένη από τίτλους. Με ένα διηπειρωτικό και τρία πανευρωπαϊκά στο μπάσκετ, με ευρωπαϊκές κούπες στο βόλεϊ ανδρών και γυναικών, στο πόλο ανδρών και γυναικών, με πλήθος πρωταθλημάτων και κυπέλλων στα τμήματα του ερασιτεχνική.

Όλοι θέλουν να γίνουν σαν τον Ολυμπιακό, όμως ένας είναι ο Ολυμπιακός.

Τα 97 του χρόνια είναι χρόνια λάμψης. Χρόνια που είναι γεμάτα με τίτλους.

Το παρελθόν είναι γεμάτο από δόξα, το μέλλον φαντάζει λαμπρό.

Τα λόγια είναι φτωχά για να περιγράψουν το μεγαλείο του Ολυμπιακού. Φέρνει ρίγη και μόνο η θέα των τίτλων. Αυτών που έζησαν οι προηγούμενες γενιές, αυτών μου ζούμε εμείς τώρα, αυτών που θα ζήσουν οι επόμενες.

Φυσικά κανείς, δεν ξεχνά τους νεκρούς της Θύρας 7. Είναι κομμάτι της ιστορίας του συλλόγου.

Ο Ολυμπιακός γιορτάζει και έχει νέες προκλήσεις μπροστά του. Οι βάσεις είναι σταθερές και δίνουν δικαίωμα στο όνειρο…

 

ΕΛΛΗΝΑΣ

-/-