67 Χρόνια, Από Την Ελευθερία της Ελλάδος, Απ’ Την Κομμουνιστική Ψώρα!

Φίλοι μου!

– Συμπληρώνονται, στις 29-08-2016, 67 χρόνια, από την ημέρα που η αιώνια Πατρίδα μας, η γλυκειά Ελλάδα μας, [πολεμώντας, και χύνοντας πολύ περισσότερο αίμα, απ’ όσο είχαν χύσει τα παιδιά της από τις 28-10-1940, έως και την ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ μας, από τους Ιταλο – Γερμανούς Φασιστο – Ναζήδες και από τους Βουλγάρους συμμάχους τους, τον Οκτώβριο του 1944, όταν ο τεράστιος ΕΛΛΗΝΑΣ, “Μεγαλο – Ιδεάτης”, Μαθητής και… πνευματικοπαίδι του ΕΘΝΑΡΧΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΙΟΥ Κ. ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, καθώς και Μέγας Αντι – Κομμουνιστής, Γεώργιος ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ, ύψωσε την ελληνική σημαία στον Ιερό Βράχο της Ακροπόλεως], νίκησε και έτσι σώθηκε ο λαός της από την “κομμουνιστική ψώρα“, όπως ο μεγάλος Έλληνας Ν. Καζαντζάκης, αποκαλούσε τον Κομμουνισμό, κατορθώνοντας έτσι να ζήσει ελεύθερη και πετυχαίνοντας να δημιουργήσει, να αναπτυχθεί, αλλά και ως ένα βαθμό να πρωταγωνιστήσει διεθνώς, έως περίπου το 2000, (θάνατος το 1996 του “Ανδρέα του Λαού”,  θάνατος το 1999, του Κ. Γ. Καραμανλή και αποχώρηση από την πολιτική του Κ. Κ. Μητσοτάκη και “κλείσιμο” ενός παλαιού πολιτικού κύκλου), όταν τότε η “Παγκόσμια Κυβέρνηση” ή αλλιώς η “Διεθνής Κυβέρνηση”, οι “Διεθνείς Εβραίοι”, οι οποίοι κρατούν το παγκόσμιο Κεφάλαιο στα χέρια τους, αποφάσισαν για κάποιους συγκεκριμένους -όχι της παρούσης- λόγους, οι οποίοι κυρίως(!) σχετίζονται με την Γεω – Στρατηγική και ακολούθως με την Γεω – Οικονομία, το τέλος της Ελλάδος, με αποτέλεσμα η χώρα μας να έχει εισέλθει και επίσημα από το 2010 σε έναν πολύ σκληρό και ΑΝΙΣΟ Οικονομικό Πόλεμο, με τους κρατούντες διεθνώς τα παγκόσμια οικονομικά… κλειδιά!

Α. Το ιστορικό της εποποιϊας του «ΕΘΝΙΚΟΥ ΣΤΡΑΤΟΥ»!

 

Η μάχη στο Γράμμο και στο Βίτσι σήμανε το τέλος του Συμμοριτοπολέμου.

 

– Γιατί λέγεται Συμμοριτοπόλεμος ή Κομμουνιστο – Συμμοριτοπόλεμος (Κ/Σ);

– Διότι οι αντάρτες που αποτελούσαν τον αυτοαποκαλούμενο «Δημοκρατικό Στρατό Ελλάδας», («ΔΣΕ»), δεν ήσαν όλοι Έλληνες!  Είχαν τεράστια εξωτερική βοήθεια από τα Κομμουνιστικά Κράτη, τα οποία επεδίωξαν και στήριξαν τον αποκαλούμενο – σήμερα – «Εμφύλιο» αυτόν πόλεμο!

– Ονομάστηκε «Συμμοριτοπόλεμος» με απόφαση του Ο.Η.Ε., το 1947, αλλά με Νόμο του ελληνικού κράτους, το 1989,  η ΝΔ και ο Κος Σαμαράς, με το υπ΄αριθμόν 204 ΦΕΚ, άλλαξαν τους όρους “Συμμορίτες”, σε “Δημοκρατικό Στρατό” και το “Συμμοριτοπόλεμο” σε “Εμφύλιο“!

– Είχε προηγηθεί, στα πλαίσια της ενότητος των Ελλήνων και της επιβεβλημένης ΟΜΟΝΟΙΑΣ, στις αρχές της 10ετίας του 1980, επί ημερών Α. Γ. Παπανδρέου, η αναγνώριση συνολικά της “Εθνικής Αντίστασης“, των Ελλήνων και όλων των ελληνικών αντιστασιακών Οργανώσεων, οι οποίες έδρασαν στην Κατοχή! (1941 – 1944).

• Επανερχόμενοι!..

– Εμφύλιος σημαίνει πόλεμος μεταξύ ανθρώπων που ανήκουν στην ίδια φυλή, στην περίπτωση όμως του 1946-1949, με την πλευρά των Ελλήνων Κομμουνιστών ήσαν και  Κομμουνιστές των Βαλκανίων, όπως Αλβανοί, Γιουγκο – Σλάβοι, (και όχι μόνον… Νοτιοσλάβοι), Βούλγαροι, Ρουμάνοι, αλλά και Ρώσοι ακόμα,  ενώ δεν πρέπει να μας διαφεύγει ότι σχεδόν τα ¾ των Ελλήνων Κομμουνιστο – Συμμοριτών ήσαν Εβραίοι!

• Διαβάζουμε:

«Ο  κατά  των  συμμοριτών  εθνικός αγών. Μετά την συντριβήν των κατά το Δεκεμβριανόν κίνημα, οι  κομμουνισταί εκαιροφυλάκτουν διά τον «τρίτον γύρον», όπως έλεγον. Προς τον σκοπόν αυτόν ωργανώθησαν εις τας χώρας του Παραπετάσματος (Αλβανίαν, Γιουγκοσλαβίαν, Βουλγαρίαν). Εκεί είχον  τας βάσεις ανεφοδιασμού των και περιθάλψεως τραυματιών, εκπαιδεύσεως δολιοφθορέων κλπ. Δι’ αυτό ο  κατά των συμμοριτών αγών έπαυσε  να  έχη  την  τοπικήν σημασίαν  του  Δεκεμβριανού κινήματος.  Ήτο πλέον εθνικός αγών κατά του σλαυισμού».

– Το ελληνικό Έθνος ήταν ήδη ελεύθερο από το 1830 και επιβεβαίωσε την ελεύθερη ύπαρξη του με την εποποιία του 1940.  Έπρεπε όμως να αγωνιστεί και πάλι στο Γράμμο και στο Βίτσι, αυτή τη φορά κατά της κόκκινης λαίλαπας, που απειλούσε την ελευθερία και την ύπαρξη του. Και αγωνίστηκε σκληρά. Έμελλε να νιώσει πάλι η ελληνική οικογένεια την φρίκη του παιδομαζώματος, αυτή την φορά όχι από τον Τούρκο, αλλά από «Έλληνες» αν μπορούν βεβαίως να θεωρηθούν Έλληνες οι συμμορίτες, που το εύρος των φρικαλεοτήτων που διέπραξαν δεν διαφέρουν και πολύ από αυτές των Τούρκων.

– Το Έθνος μας έγραψε τη νέα του εποποιία με τα φτερά της ψυχής του και το αίμα της καρδιάς του. Όρθωσε για άλλη μια φορά το ανάστημα του, και η αιώνια Ελλάδα, ξαναχάραξε την πορεία της επάνω στα ιερά ίχνη του Λεωνίδα, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Κωνσταντίνου Παλαιολόγου. Διακήρυξε παγκόσμια την επιθυμία της να ζήσει ελεύθερα.

– Ως «επίσημη» έναρξη του Συμμοριτοπολέμου ή 3ου Γύρου, όπως τον αποκαλούσαν οι Κομμουνιστές, θεωρείται η επίθεση την νύχτα της 31ης Μαρτίου 1946, παραμονή των εκλογών, κατά του σταθμού Χωροφυλακής στο Λιτόχωρο Ολύμπου, στο Ν. Πιερίας. (Οι Κ/Σ επιτέθηκαν με παραπλάνηση, ντυμένοι με… προβιές και κουδούνια στους λαιμούς τους, ώστε να πλησιάσουν το στόχο τους, όσο το δυνατόν περισσότερο, χωρίς να γίνουν αντιληπτοί)!

– Ως “1ος Γύρος” θεωρείται η περίοδος της Κατοχής και ως “2ος Γύρος”, τα Δεκεμβριανά του 1944. 

 

– Φέτος, τον Αύγουστο του 2016, συμπληρώνονται  λοιπόν 67 χρόνια από το τέλος των αντι – ανταρτικών επιχειρήσεων. Η επιχείρηση των εθνικών δυνάμεων, με την κωδική ονομασία ΠΥΡΣΟΣ, διεξήχθη καθ’ όλο τον Αύγουστο, σε τρεις (3) διαδοχικές φάσεις, με αποτέλεσμα την οριστική συντριβή των κομμουνιστών και το τέλος της αιματοβαμμένης σύγκρουσης η οποία τόσα δεινά είχε επιφέρει στην, ήδη καθημαγμένη από την κατοχή, χώρα.

– Τον Αύγουστο του 1949, ο αυτοαποκαλούμενος “Δημοκρατικός Στρατός Ελλάδας” (“ΔΣΕ”) είχε περιέλθει σε δεινή θέση.

– Σε στρατιωτικό επίπεδο, μετά από απανωτές αποτυχίες, είχε περιοριστεί στο λεγόμενο «Κράτος του Γράμμου» και έπασχε πολύ σοβαρά στον τομέα του ανεφοδιασμού και των εφεδρειών.

– Σε πολιτικό επίπεδο η επιλογή του ΚΚΕ, κατόπιν πίεσης της Μόσχας, να λάβει θέση υπέρ της “Κομμουνιστικής Διεθνούς“ στη διαμάχη της πρώτης, με τον Γιουγκοσλάβο ηγέτη Ιωσήφ Μπρος Τίτο αποδείχθηκε καταστροφική.

– Γιατί;

– Διότι, στις 11 Ιουλίου 1949, το Βελιγράδι αποφάσισε το κλείσιμο των συνόρων του με τη χώρα μας. Αυτό πρακτικά απέκοπτε τον ΔΣΕ από τις βάσεις ανεφοδιασμού του και του στερούσε τα στρατόπεδα εκπαίδευσης που είχε ιδρύσει στο γιουγκοσλαβικό έδαφος.

– Εκτός όμως του θέματος που προέκυψε με το «αδελφό» γιουγκοσλαβικό κομμουνιστικό κόμμα, την ίδια εποχή ο ΔΣΕ αντιμετώπιζε και άλλα σημαντικά προβλήματα.

– Η επιμονή της κομμουνιστικής ηγεσίας να μετατρέψει τις ανταρτικές ομάδες σε τακτικό «λαϊκό» στρατό στέφθηκε από πλήρη αποτυχία. Γιατί;

• Διότι:

– Οι μεγάλες Μονάδες που προέκυψαν δεν είχαν το πλεονέκτημα της ευελιξίας, της ευκαμψίας και της ταχείας κίνησης (που πρέπει να είναι χαρακτηριστικά των αντάρτικων σχηματισμών). Επιπλέον, η απόφαση για διατήρηση βάσεων (“Βίτσι-Γράμμος”) καθήλωσε τις μονάδες αυτές σε μια στατική άμυνα. Ως αποτέλεσμα, ο ΔΣΕ αναλώθηκε σε μάχες,  με πολύ μεγάλες φθορές προσωπικού και υλικού.

– Το ζήτημα επίσης της αναπλήρωσης του προσωπικού που χανόταν ήταν ιδιαίτερα οξυμένο για τον ΔΣΕ. Στο γεγονός αυτό είχαν συντελέσει αποφασιστικά τόσο η τακτική των «σαρωμάτων» που εφάρμοζε ο Εθνικός Στρατός, όσο και η εγκατάλειψη της υπαίθρου από τους κατοίκους της.

– Ο ΕΣ, με την προαναφερθείσα τακτική των διαδοχικών «σαρωμάτων», είχε καταφέρει, αρχίζοντας από την Πελοπόννησο και κατευθυνόμενος προς τη Στερεά Ελλάδα-Θεσσαλία και στη συνέχεια προς τη Μακεδονία να εξαφανίσει ουσιαστικά κάθε παρουσία του ΔΣΕ σε αυτές τις περιοχές, αφήνοντας μόνο ολιγομελείς ομάδες καταπονημένων ανταρτών, οι οποίες εξουδετερώνονταν πλήρως από τις μονάδες της Εθνοφυλακής, των ΜΑΥ (“Μονάδες Ασφαλείας Υπαίθρου”) και της ένδοξης Βασιλικής -τότε- Χωροφυλακής.

– Επίσης, λόγω του πολέμου, η ύπαιθρος είχε εγκαταλειφθεί από τον πληθυσμό, στερώντας, με αυτό τον τρόπο, από τον ΔΣΕ μια  σημαντική πηγή στρατολόγησης.

– Επιπλέον εκατοντάδες αντάρτες λιποτακτούσαν ή παραδίδονταν αυτοβούλως σε μονάδες του ΕΣ απογοητευμένοι από την εξέλιξη του πολέμου και προδομένοι από τις μεγαλόστομες διακηρύξεις της ηγεσίας τους περί «οριστικής συντριβής του μοναρχοφασισμού».

– Για να αντιμετωπίσει τη δυσμενή αυτή κατάσταση ο ΔΣΕ ενέτεινε την ήδη υπάρχουσα από το 1946 βίαιη στρατολόγηση από περιοχές που ακόμα ο ίδιος έλεγχε, με τα όποια επακόλουθα μπορούσε να έχει μια τέτοια τακτική στο ηθικό και στο αξιόμαχο των τμημάτων, καθώς και η χρησιμοποίηση, σε σημαντικό αριθμό, γυναικών, σε μάχιμα τμήματα, για την κάλυψη των κενών.

– Ήδη από τον Νοέμβριο του 1948 ο επικεφαλής του ΔΣΕ Μάρκος Βαφειάδης, ομολογούσε:

«Από τα μέσα του 1947, η στρατολόγηση του ΔΣΕ είχε πάρει σχεδόν ολότελα βίαιο χαρακτήρα. Η εθελοντική κατάταξη δεν έφτανε ούτε το 10%». Μοναδικός σύμμαχος του ΔΣΕ εκείνες τις δύσκολες ώρες ήταν οι ομάδες των σλαβόφωνων ανταρτών. 

– Επρόκειτο για πρώην βουλγαρίζοντες και νυν αναβαπτισμένους «Μακεδόνες» αυτονομιστές. Η προσπάθεια κατατρομοκράτησης των ελληνικών πληθυσμών της Δ. Μακεδονίας θύμιζε, στους βετεράνους του Μακεδονικού Αγώνος, ανάλογες ενέργειες των κομιτατζήδων.

– Επιπλέον ο ΔΣΕ είχε μεγάλο πρόβλημα, όσον αφορούσε τον τακτικό εφοδιασμό  του, αφού τα γιουγκοσλαβικά σύνορα ήταν «κλειστά», η ύπαιθρος στην υπόλοιπη Ελλάδα δεν μπορούσε να ελεγχθεί, και η επικοινωνία με τα μεγάλα αστικά κέντρα ήταν δυσχερής έως και ανέφικτη σε ορισμένες περιοχές.

– Από την άλλη πλευρά, η κατάσταση ήταν ευοίωνη.

– Τον Ιανουάριο του 1949, ο εκ Σάμου, Βενιζελικός πολιτικός, Θεμιστοκλής Σοφούλης, ανέλαβε την εντολή σχηματισμού κυβέρνησης, αποτελούμενης από μέλη, απ’ όλες τις μη αριστερές πολιτικές δυνάμεις της χώρας.

– Πρώτη ενέργεια της κυβέρνησης ήταν η επιλογή του Στρατηγού Αλεξάνδρου Παπάγου, για τη θέση του Αρχιστρατήγου του ΕΣ, με ευρύτατες δικαιοδοσίες.

– Ο Παπάγος Επέβαλλε Αυστηρότατη Πειθαρχία στο Στράτευμα και ιδιαίτερα στους Διοικητές των μεγάλων σχηματισμών.

– Παράλληλα, εμφύσησε ένα νέο επιθετικό πνεύμα και εφάρμοσε ευρέως την αρχή της συγκέντρωσης των δυνάμεων.

– Αποφασίστηκε η διάλυση του “Συμβουλίου Εθνικής Αμύνης” (“ΣΕΑ”), στο οποίο συμμετείχαν, με δικαίωμα ψήφου, αρχικά οι Βρετανοί και στη συνέχεια οι Αμερικανοί.

– Έτσι ο Μέγας Έλληνας Παπάγος*, ο “Φωτεινός Νους” του γνωστού πολεμικού άσματος – ύμνου, σε στρατιωτικά θέματα, δεν έδινε λογαριασμό, ούτε στην κυβέρνηση, ούτε και στους Αμερικανούς, οι οποίοι περιορίστηκαν στον συμβουλευτικό τους ρόλο.

– Αυτό για κάποιους… αμόρφωτους, οι οποίοι παρουσιάζουν, ως δούλο στις Η.Π.Α., τον Παπάγο, αλλά και τον “ΕΘΝΙΚΟ μας ΣΤΡΑΤΟ”!

– Η “ιστορία” με τον Βαν Φλητ, η οποία αποτελεί μια συνεχή “Μαύρη Προπαγάνδα”, των Κ/Σ, και η φράση του σπουδαίου Π. ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ, προς αυτόν, “Στρατηγέ! Ιδού ο Στρατός σας”, ελέχθη κατά τη διάρκεια παρασημοφόρησης της Ελληνικής Πολεμικής Σημαίας, για την προσφορά του ελληνικού εκστρατευτικού Σώματος, στην Κορέα!

– Ο Εθνικός Στρατός είχε αρχίσει να παραλαμβάνει άφθονο σύγχρονο πολεμικό υλικό, καθώς και κάθε είδους εφόδια, και το ένοπλο προσωπικό είχε αρχίσει να εκπαιδεύεται εντατικά στη χρήση τους.

–  Ακόμα, η ευρεία στρατολογία που είχε εφαρμοστεί πέτυχε κατά την κρίσιμη χρονική στιγμή της τελικής προσπάθειας, να υπάρχουν  περίπου 150.000 άνδρες υπό τα όπλα. Πέρα όμως από τους αριθμούς, οι στρατιώτες του ΕΣ διακρίνονταν για την ποιότητά τους.

– Σήμερα, η κομμουνιστική ρητορεία έχει δημιουργήσει ένα τέτοιο πλέγμα μύθου, γύρω από αυτό το θέμα, ώστε να πιστεύει κανείς ότι οι άνδρες του ΕΣ στρατολογούνταν σχεδόν βίαια, οδηγούνταν στη μάχη υπό την απειλή των όπλων αγροίκων υπαξιωματικών και φανατισμένων αξιωματικών, λιποτακτούσαν με την πρώτη ευκαιρία, και όταν βρίσκονταν απέναντι από τους «συντρόφους» αστοχούσαν επίτηδες.

– Τώρα πώς ένας τέτοιος, όπως παραπάνω, στρατός νίκησε, είναι “απορίας άξιον“!

– Οι άνδρες του Εθνικού Στρατού ήταν άριστα εκπαιδευμένοι, με υψηλότατο ηθικό και πλήρη επίγνωση της αποστολής τους. Στην πλειοψηφία τους προέρχονταν από αγροτικές περιοχές. Αυτό αφενός μεν τους καθιστούσε σκληροτράχηλους, αφετέρου διψασμένους για εκδίκηση, καθώς οι περιοχές των περισσοτέρων απ’ αυτούς, είχαν αποτελέσει στόχους επιδρομών ανταρτικών ομάδων.

– Μετά τις εκκαθαριστικές επιχειρήσεις του ΕΣ σε Πελοπόννησο, Στερεά Ελλάδα, Θεσσαλία και σε άλλες περιοχές της χώρας, ήταν φανερό πως τα πράγματα όδευαν προς την τελική σύγκρουση. όπου βρίσκονταν συγκεντρωμένος ο κύριος όγκος των ανταρτικών δυνάμεων. Εκεί βρίσκονταν οι έδρες της «κυβέρνησης» των ανταρτών, του Γενικού Αρχηγείου του ΔΣΕ, καθώς και του ΚΚΕ.

– Ο ΕΣ είχε καταφέρει να απαγκιστρώσει ισχυρές δυνάμεις από τον υπόλοιπο ελλαδικό χώρο και να τις στρέψει προς τον Γράμμο και το Βίτσι.

 

Σχέδιο επιχειρήσεων “Πυρσός“

Το σχέδιο των επιχειρήσεων του ΕΣ είχε την κωδική ονομασία «Πυρσός» και προβλεπόταν να διεξαχθεί σε τρεις (3) φάσεις.

«Πυρσός Α‘» (04 – 09 Αυγούστου):

– Στη φάση αυτή προβλέπονταν παραπλανητικές επιθέσεις στον Γράμμο, με σκοπό να δημιουργηθεί η αίσθηση στο “ΔΣΕ” ότι εκεί θα εκδηλωνόταν η κύρια επίθεση του αντιπάλου και να καθηλωθούν οι δυνάμεις του.

«Πυρσός Β΄» (10-16 Αυγούστου):

– Η φάση αυτή του σχεδίου προέβλεπε ότι η κύρια ενέργεια του ΕΣ, μετά την εφαρμογή του «Πυρσός Α΄», θα εξελισσόταν στην περιοχή του Βιτσίου, με σκοπό την κατάληψή της και την εξόντωση των ανταρτών.

«Πυρσός Γ΄» (24-30 Αυγούστου): Η φάση αυτή προέβλεπε αποφασιστική ενέργεια στην περιοχή του Γράμμου, με σκοπό την κατάληψή του και την εξολόθρευση των εκεί ανταρτικών δυνάμεων, καθώς και απόφραξη των αλβανικών συνόρων, για να μην υπάρχει καμία διέξοδος στις δυνάμεις του ΔΣΕ.

– Μετά το πέρας αυτών των δύο πρώτων φάσεων της επιχείρησης «Πυρσός» όλα ήταν έτοιμα για τη διεξαγωγή της τρίτης και τελευταίας παραπάνω φάσης, με την οποία πιστευόταν ότι θα δινόταν το τελειωτικό χτύπημα κατά του ΔΣΕ.

– Το σχέδιο επιχειρήσεων του ΓΕΣ προέβλεπε ότι, σε πρώτο χρόνο, έπρεπε να καταληφθεί ο βόρειος Γράμμος, με παράλληλη παρενόχληση του ΔΣΕ στον νότιο Γράμμο, ενώ θα απαγορευόταν η διαφυγή των ανταρτών νοτίως του Σαρανταπόρου, προς την περιοχή της νότιας Πίνδου.

–  Σε δεύτερο χρόνο, οι δυνάμεις του ΕΣ θα εξασφάλιζαν την κατοχή του βόρειου Γράμμου, μέχρις ότου θα ολοκληρωνόταν η εκκαθάριση της νότιας περιοχής, του ορεινού όγκου.

– Σε τρίτο χρόνο, ο ΕΣ έπρεπε να εξασφαλίσει το σύνολο του Γράμμου, να αποκαταστήσει την ακεραιότητα του εθνικού εδάφους και να προβεί στη συστηματική εκκαθάριση του δασωμένου και δυσπρόσιτου ορεινού όγκου του Γράμμου, από υπολείμματα ανταρτικών δυνάμεων.

Ε/ΓΕΣ:

– Η ηγεσία του ΓΕΣ πίστευε -σωστά όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια- ότι με αυτό το σχέδιο θα έσπαγε η διάταξη των ανταρτικών δυνάμεων στο κέντρο, με αποτέλεσμα οι τελευταίες να εξαναγκαστούν να εμπλακούν σε μάχες φθοράς και να συγκεντρώσουν εκεί το σύνολο των εφεδρειών τους, γεγονός που θα επέτρεπε την αποτελεσματικότερη δράση του  πυροβολικού.

ΔΣΕ:

– Από πλευράς ΔΣΕ, έτσι όπως είχε εξελιχθεί η κατάσταση,  «νίκη» θα ήταν η απόκρουση των δυνάμεων του ΕΣ και η πρόκληση μεγάλων απωλειών σε αυτόν, ώστε στο τέλος να αναγκαστεί η ηγεσία του, ακριβώς λόγω των μεγάλων απωλειών, να διατάξει τη διακοπή των επιχειρήσεων.

– Μια τέτοια εξέλιξη θα επέτρεπε στον ΔΣΕ και κατ’ επέκταση στο ΚΚΕ να διατηρήσει τις θέσεις του στην περιοχή, ευελπιστώντας για κάτι καλύτερο στο μέλλον, που δεν θα ήταν άλλο από τη διεθνή αναγνώριση της ανεξαρτησίας της περιοχής από τη Σοβιετική Ένωση και τις υπόλοιπες κομμουνιστικές χώρες.

– Το πόσο ουτοπική ήταν η επίτευξη αυτών των στόχων είναι πασιφανές. Οι προοπτικές για τον καταπονημένο ΔΣΕ διαγράφονταν ζοφερές. Αυτό, δεν απέτρεψε τον Ζαχαριάδη, από το ακόλουθο διάγγελμα:

«Ο εχθρός συγκεντρώνεται στον Γράμμο για μια αποφασιστική αναμέτρηση. Στον Γράμμο έχουμε όλες τις δυνατότητες να καταφέρουμε το θανάσιμο πλήγμα στον εχθρό. Έχουμε αρκετές δυνάμεις και μέσα. Πιο πλεονεκτικό έδαφος. Στον Γράμμο απέτυχε πάλι ο μοναρχοφασισμός. Στον Γράμμο φέτος του καταφέραμε σοβαρό πλήγμα. Στον Γράμμο, από τις 2 μέχρι τις 8 Αυγούστου, έσπασε τα μούτρα του. Έχουμε και την πείρα του Βίτσι και το σοβαρό μάτωμα που προκαλέσαμε στον εχθρό, στο Βίτσι. Εδώ μπορούμε και πρέπει να θάψουμε τον μοναρχοφασισμό».

– Ξεχνούσε ο «σύντροφος»  ότι σε αυτές τις κορυφές ο Ελληνικός Στρατός έγραψε ένδοξη ιστορία κατά το έπος του ΄40.

– Από τις 24 έως τις 30 Αυγούστου η επιχείρηση «Πυρσός Γ΄» «έβαλε φωτιά» στον Γράμμο.

– Μετά τις κατάλληλες προωθήσεις των μεραρχιών του ΕΣ, στις 25 05:30 Αυγ1949 εξαπολύθηκε η κύρια επίθεση. Προς το μεσημέρι, έφθασε η πληροφορία ότι είχε καταληφθεί το στρατηγικής σημασίας ύψωμα Τσάρνο. Τότε ο Τσακαλώτος τσούγκρισε ένα ποτήρι κρασί με τον Επιτελάρχη του, τον Υποστράτηγο Κετσέα φωνάζοντας: «Ζήτω το Έθνος»! 

– Οι  δυνάμεις βεβαίως του Εθνικού Στρατού αντιμετώπισαν και πολύ σοβαρές δυσκολίες από τη μορφολογία του εδάφους, την πληθώρα των ναρκοπεδίων, την καλά οργανωμένη αμυντική οχύρωση και την αποφασιστική άμυνα που αντέταξε ο ΔΣΕ. Όμως η επιμονή των ανδρών του ΕΣ και η αριθμητική τους υπεροχή δεν έδινε καμία πιθανότητα στους αντάρτες για αναχαίτιση. Στα πλαίσια αυτά οι επιτιθέμενοι ξεπέρασαν τις δυσκολίες και με τολμηρές ενέργειες πέτυχαν τους στόχους τους.

– Κρίσιμη ημέρα της μάχης υπήρξε αναμφίβολα η 27η Αυγούστου. Τότε η 9^η Μεραρχία ολοκλήρωσε με επιτυχία τον ελιγμό που επιχείρησε, καταλαμβάνοντας τη διάβαση “Πόρτα Οσμάν”, η οποία μέχρι τότε αποτελούσε την πιο σημαντική δίοδο των ανταρτών με την Αλβανία! (Είχε προηγηθεί συνάντηση Χότζα – Ζαχαριάδη). Έτσι, εμποδίστηκε, (με τον τρόπο αυτό), κάθε προσπάθεια διαφυγής των Κ/Σ προς τη γειτονική χώρα, απομένοντας στο ΔΣΕ μόνο η δευτερεύουσας σημασίας διάβαση, αυτή του αυχένα της Μπάρας

– Η ηγεσία των ανταρτών αντιλήφθηκε τον μεγάλο κίνδυνο που αντιμετώπιζε, δηλαδή αυτόν της παγίδευσης του συνόλου των δυνάμεων της. Αμέσως συνεδρίασε το Πολιτικό Γραφείο, της ΚΕ, του ΚΚΕ και αποφάσισε την διαφυγή του ΔΣΕ, μέσω Μπάρας, στην Αλβανία, κάτι που τελικά πραγματοποιήθηκε (όχι για το σύνολο των δυνάμεων) κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή!

– Συνολικά, 40.000 περίπου αντάρτες του αυτοαποκαλούμενου “Δημοκρατικού Στρατού” κατέφυγαν στις Ανατολικές χώρες.

– Το βράδυ της 27ης Αυγούστου τμήματα της 9ης Μεραρχίας άναψαν τεράστιες φωτιές, κατά μήκος των ελληνοαλβανικών συνόρων, για να σημάνουν τη νίκη του Εθνικού Στρατού και την ουσιαστική έξοδο της πολύπαθης χώρας από την τρίχρονη δοκιμασία.

– Η επίσημη λήξη των εχθροπραξιών σημειώθηκε στις 16 Οκτωβρίου 1949, όταν ο Μήτσος Παρτσαλίδης, Πρόεδρος της «Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης», μιλώντας σε εκπομπή του ραδιοφωνικού σταθμού (Ρ/Σ) «Ελεύθερη Ελλάδα», που έδρευε στη Σόφια, ανακοίνωνε ότι:

«Ο ΔΣΕ δεν κατέθεσε τα όπλα, μα μονάχα τα έθεσε παρά πόδας. Υποχώρησε μπροστά στην τεράστια υπεροχή του μοναρχοφασισμού. Μα ο ΔΣΕ δεν συντρίφθηκε. Παραμένει ισχυρός και με ακέραιες τις δυνάμεις του. Γελιούνται θανάσιμα όσοι φαντάζονται ότι δεν υπάρχει πια ΔΣΕ. Σταμάτησε την αιματοχυσία για να σώσει την Ελλάδα από την ολοκληρωτική εκμηδένιση».

– Αυτό το οποίο δεν αναρωτήθηκε ο Παρτσαλίδης ήταν από πού προήλθε η «τεράστια υπεροχή του μοναρχοφασισμού».

– Είναι σαφές ότι οι αναίτιες επιθέσεις του ΕΛΑΣ σε όλες τις μη Εαμικές αντιστασιακές Οργανώσεις, ήδη από το 1942 – 1943, η αιματοχυσία στην Πελοπόννησο, το φθινόπωρο του 1944, και στην Αθήνα, τον τραγικό Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, το δράμα των χιλιάδων συλληφθέντων ανά την επικράτεια από τους αντάρτες, η συστράτευση με τους «Σλαβομακεδόνες»,  οι επιδρομές του ΔΣΕ σε χωριά και οι επιθέσεις στις πόλεις, την περίοδο 1946-49, οι οποίες συνοδεύονταν από ποικίλα έκτροπα, καθώς και το τραγικό παιδομάζωμα είχαν προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου συσπείρωση όλων των μη κομμουνιστικών δυνάμεων της χώρας, δυνάμεων που μέχρι πριν από λίγα χρόνια στην κυριολεξία αλληλοσπαράζονταν (βλέπε βασιλικοί – βενιζελικοί).

– Τελικά το ΚΚΕ πέτυχε το ακατόρθωτο. Να τοποθετήσει στο ίδιο χαράκωμα απέναντί του από τον σκληροπυρηνικό βασιλικό, μέχρι τον…  τροτσκιστή. Απορίες προκαλεί επίσης η τελευταία πρόταση του  Παρτσαλίδη, «Σταμάτησε την αιματοχυσία για να σώσει την Ελλάδα από την ολοκληρωτική εκμηδένιση». Μάλλον λησμόνησε ότι γύρω στο 30% των μαχητών του ΔΣΕ («Σλαβομακεδόνες») μάχονταν για την απόσπαση της Μακεδονίας μας, από τον εθνικό κορμό, υπό τις ευλογίες της ηγεσίας του ΚΚΕ φυσικά!

– Η επιτυχής για τον Εθνικό Στρατό διεξαγωγή της επιχείρησης «Πυρσός Γ΄» σήμανε το ουσιαστικό τέλος των αντιανταρτικών επιχειρήσεων. Στην κατάληξη αυτή συνέβαλαν αποφασιστικά οι παρακάτω παράγοντες:

   – Η ικανή και στιβαρή ηγεσία του ΕΣ, η οποία εκπόνησε και εφάρμοσε, χωρίς επεμβάσεις από πολιτικά πρόσωπα, το σχέδιο επιχειρήσεων.

   – Το πολύ υψηλό ηθικό των στρατιωτών του ΕΣ, οι οποίοι είχαν συνειδητοποιήσει ότι ο εχθρός ήταν εγκλωβισμένος και η πολυπόθητη νίκη ήταν πλέον πολύ κοντά.

      –  Η άριστη εκπαίδευση, η αριθμητική υπεροχή (αν και αυτή πολλές φορές δεν έπαιζε κανένα ρόλο εξαιτίας των εξαιρετικά δυσπρόσιτων και άριστα οργανωμένων αμυντικών θέσεων των ανταρτών) και ο πλήρης εφοδιασμός με κάθε είδους υλικό των δυνάμεων του Ε.Σ. 

   – Ο αιφνιδιασμός των δυνάμεων του ΔΣΕ, κυρίως με τη διενέργεια του  ελιγμού, κατά μήκος των ελληνοαλβανικών συνόρων από την 9η Μεραρχία.

    – Τα σοβαρά εσωτερικά πολιτικά και στρατιωτικά προβλήματα που ελλόχευαν στους κόλπους του ΔΣΕ και του ΚΚΕ (προσπάθεια μετατροπής του αντάρτικου στρατού, σε τακτικό. Απομάκρυνση του Μάρκου Βαφειάδη από τη στρατιωτική ηγεσία του ΔΣΕ και ανάληψη της στρατιωτικής ηγεσίας, από τον «άκαπνο» Νίκο Ζαχαριάδη.

     –  Κλείσιμο γιουγκοσλαβικών συνόρων. Διάσταση μεταξύ πολιτικών επιτρόπων του ΚΚΕ και μονίμων αξιωματικών του ΔΣΕ.

Β. Και;

– Και… σήμερα, 67 ακριβώς χρόνια μετά από τη λήξη της επιχείρησης «Πυρσός», οι εναπομείναντες βετεράνοι του ΕΣ νοιώθουν ηττημένοι και προδομένοι.

– Γιατί;

– Διότι:

 – Σταδιακά η Πολιτεία, πιεζόμενη από την αριστερή παραφιλολογία και κυριαρχία στα ΜΜΕ, (με μια λέξη “κομμουνιστοκρατούμενη“), τους ξέχασε  και τους αποκαθήλωσε από τη θέση που είχαν κερδίσει με το αίμα τους, δίπλα σε εκείνη των ηρώων του 1940 (πολλοί άλλωστε ήταν οι ίδιοι άνθρωποι). Έφτασε μάλιστα στο σημείο να τους δαιμονοποιήσει και να χαρακτηρίσει τα μνημόσυνα προς τιμήν των πεσόντων συμπολεμιστών τους, ως «γιορτές μίσους». 

– Φυσικά δεν τόλμησε να χαρακτηρίσει έτσι τις εκδηλώσεις που λαμβάνουν χώρα από τους βετεράνους του ΔΣΕ, υπό την αιγίδα του ΚΚΕ. Η προπαγάνδα τους είναι συνεχής και διαστρεβλώνουν την αλήθεια με θράσος, πάντα με τη βοήθεια της προδοτικής «δεξιάς».

– Ποιός μπορεί,  επίσης, να ξεχάσει το έγκλημα που συνιστά τη μεγαλύτερη ντροπή, το μεγαλύτερο αίσχος του Συμμοριτοπολέμου, το ΠΑΙΔΟΜΑΖΩΜΑ;

– 28.000 παιδιά άρπαξαν με τη βία οι Συμμορίτες, από τις αγκαλιές των μανάδων τους, ως άλλοι Τούρκοι κατακτητές, και τα έστειλαν στις Κομμουνιστικές χώρες, στην Αλβανία, στη Γιουγκοσλαβία, στη Βουλγαρία «για να σωθούν, να προστατευθούν». Από ποιον να «σωθούν»; Από τους ίδιους τους γονείς;

– Είχαν στο νου τους να φτιάξουν νέο στρατό γενιτσάρων, που θα στρεφόταν ενάντια στην ίδια του την Πατρίδα. Πρέπει να είμαστε υπερήφανοι γι΄ αυτούς που έπεσαν στη μάχη αυτή της Ελευθερίας. Την αγάπη της ζωής τη θεμελιώνει η αγάπη της Ελευθερίας. «Οι Μαραθώνες γεννούν τους Παρθενώνες», έλεγε ο 2ος Εθνικός μας Ποιητής, Κωστής Παλαμάς.

«Στα τρεις χιλιάδες χρόνια εξέλιξης της ανθρωπότητας αποδείχθηκε δύσκολο να γεννηθούν νέοι Παρθενώνες. Η επανάληψη όμως των νέων Μαραθώνων διατηρεί ζωντανή την ελπίδα ότι θα έλθει κάποτε και η ώρα των νέων Παρθενώνων».

Γ. Η ΣΗΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΝΙΚΗΣ

• Η ΕΛΛΑΔΑ μας ΔΕΝ έγινε χώρα του κομμουνιστικού… Παραδείσου, όπως Αλβανία, Βουλγαρία, Α. Γερμανία, Ρουμανία, Ρωσία, κλπ, εκεί όπου οι πολιτικές ηγεσίες έβγαιναν με 99%+, αφού δεν υπήρχε Δημοκρατία, εκεί όπου στέκονταν στην ουρά, κάθε Σάββατο ή Κυριακή, για μια φρατζόλα ψωμί και για κάποια γραμμάρια κρέατος, εκεί όπου δεν μπορούσες να μιλήσεις ελεύθερα, να πεις ότι διαφωνείς κλπ, διότι θα κατέληγες πιθανώς και στα “Γκουλάγκ”, αν όχι μόνον στα περίφημα ανακριτικά Γραφεία, ή και στα εκτελεστικά αποσπάσματα, εκεί που απαγορεύονταν η Θρησκεία μας, η Ορθοδοξία, η οποία όμως έπλασε νέους… θούριους και θρύλους, αφού οι Χριστιανοί έφτιαξαν νέα… Ρώμη, στην έδρα των άθεων και αντίθεων ματεριαλιστών / υλιστών Κομμουνιστών, στη Ρωσία και κυρίως στη Μόσχα, ήτοι νέες στοές και κατακόμβες, ώστε να θρησκεύουν κρυφά, εκεί που ο ένας ρουφιάνευε τον άλλο, απλά για να ζήσει, να επιβιώσει, εκεί όπου κάποιοι ελάχιστοι σε αριθμό, ήθος και περιεχόμενο, ήσαν πιο ίσοι από τις τεράστιες λαϊκές μάζες, και άλλα πολλά!…
• Οι Έλληνες πριν από τον σημερινό πόλεμο που βιώνουν, που τους έριξαν, όπως είπαμε και έχουμε γράψει κατ’ επανάληψη, έζησαν έτσι και 50 χρόνια ελεύθεροι, και αν θέλετε, αν και διαφωνώ, να σας το γράψω και έτσι: “Αλά Π….τσα, αλά Κ…λα” ζήσαμε, αλλά ζήσαμε, όπως εμείς θέλαμε, με τον ήλιο μας, τις θάλασσές μας, και το… άναρχο μυαλό μας!.. Ακόμα δε, μας παίζουν “τριπλή παραλλαγή”, όπως λέγαμε παλαιά οι φίλοι του ρομαντικού ΠΡΟ-ΠΟ, και μας χάνουν!..
• Είδαμε πώς έτρεξαν, πώς κατηφόρησαν όλοι στην Πατρίδα μας, οι βόρειοι κομμουνιστικοί λαοί, μόλις έπεσε ο “Υπαρκτός… Σοσιαλισμός”! Όλοι έγιναν… Γιουσέϊν Μπολτ!.. (Βαλκανικούς λαούς, τους οποίους τώρα πληρώνουμε, ώστε να εισέλθουν και αυτοί στη… δυτική Οικονομία, κλπ, και γι’ αυτό δεν μας σέβονται, είδαμε και γνωρίσαμε τον… πολιτισμό τους…, και άλλα πολλά φίλοι μου)!.. “Καλά που ηττηθήκατε Σύντροφοι”, όπως είχε γράψει και ο… Σύντροφος!!!…
• Παντού φίλοι μου “έπεσε ο Κομμουνισμός“, αλλά παρέμεινε στη Β. Κορέα και στην χώρα μας, όπου μάλιστα, με αμερικανική εντολή, κυβερνά, η νεο – κομμουνιστική του… έκδοση, η οποία ευρίσκεται στην 1ης της, τη “λάϊτ” της φάση! Πουθενά αλλού δεν υπάρχει πια Κόκκινος Φασισμός!
• Θα εξετάσουμε όμως αυτήν τη μορφή της ψυχοπάθειας, που επικρατεί στην χώρα μας, κάποια άλλη στιγμή, όχι τώρα, αν και έμμεσα, εδώ, στο σάϊτ μας, έχουμε αναφερθεί και θα έπρεπε να έχετε καταλάβει, το “γιατί” υπάρχει ακόμα αυτό το 5% – 6%, που λαμβάνει το ΚΚΕ, το Κόμμα του “Εγκλήματος και της Προδοσίας”, κατά τον Γεώργιο ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ**!..
• Δεν χάθηκε τέλος η ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μας, η οποία δεν παραδόθηκε στους Βουλγάρους, όπως είχαν υπογράψει οι Κ/Σ με τον Βούλγαρο εκπρόσωπο, Λγο ΚΑΛΤΣΕΦ!.. Και άλλα πολλά!..
• ΣΚΕΦΤΕΙΤΕ και Εσείς Φίλοι μου, σε μια τελική, σχετικά με το τί σήμαινε η τεράστια -τελική- νίκη του ΕΣ, στο Γράμμο και στο Βίτσι, τον Αύγουστο του 1949,  εναντίον των Κ/Σ, Ελλήνων στην καταγωγή και μη Ελλήνων (ΣΝΟΦ – ιτών και άλλων)!..
• 

 

“ΑΙΩΝΙΑ Η ΜΝΗΜΗ ΤΩΝ ΝΕΚΡΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ“!

•                                               ΜΗΝΥΜΑ ΠΛΕΟΝ  ΝΙΚΗΣ, ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ:
•                                                                                Ε – ΝΟ – ΤΗ – ΤΑ!!!

    “ΧΑΙΡΕΤΕ“

“ΕΛΛΗΝΑΣ“

 

–  /  –

• * Στρατάρχης ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ ΠΑΠΑΓΟΣ: (2 λόγια)!
• Αποκλήθηκε δικαιολογημένα “Φωτεινός Νους”, και λόγω του Έπους του 1940, αλλά λόγω κυρίως της Νίκης κατά των Κ/Σ, 1949! Πολεμιστής της Μ. Ασίας και ένοικος του… Άουσβιτς, για ικανό χρονικό διάστημα, αφού τα έβαλε με τους Άγγλους, για το θέμα της Άμυνας της Ελλάδος, τo 1940, με αποτέλεσμα να τον εγκαταλείψει ο Βασιλιάς στην Αθήνα, όταν η Βασιλική Οικογένεια έφυγε για Κρήτη και Αίγυπτο, το 1941! (Αφού οι Σύμμαχοι, δεν επέτρεψαν να μεταβούν οι Βασιλείς στην Κύπρο).
• Βαθύς Ελληνολάτρης!
• Προσπάθησε να επαναφέρει στο προσκήνιο, ως Π-Θ, (είχε ιδρύσει το Κόμμα “Εθνικός Συναγερμός“, με το οποίο κέρδισε τις εκλογές στις αρχές της 10ετίας του 1950), το θέμα που με την απελευθέρωση (1944) είχε φέρει στην πολιτική συζήτηση ευρύτατα ο Γ. Παπανδρέου και επρόκειτο για την ένωση της Κύπρου, με την Ελλάδα! Δεν πέρασε πολύς καιρός και… αρρώστησε, φεύγοντας τελικώς από τον μάταιο τούτο κόσμο, από αρρώστια που μέχρι σήμερα δεν μάθαμε -οι Έλληνες- ποτέ, ποιά ήταν!
• Ο ΠΑΠΑΓΟΣ ήταν ο στρατιωτικός εγκέφαλος της μεγάλης Νίκης κατά των ξενοκίνητων Κ/Σ, ενώ ο πολιτικός εγκέφαλος, κατά τον Ν. Ζαχαριάδη, ήταν ο Γεώργιος Παπανδρέου, ο οποίος, όπως επίσης είπε ο Ζαχαριάδης, μετά από τη Βάρκιζα, “μας έβαλε μπουνταλάδικα σε ένα τσουβάλι σακί και μας πέταξε“!..
• Χρόνια τώρα ο καταραμένος διχασμός των Ελλήνων έκανε τους… αριστερούς, (υποτίθεται), να κατηγορούν τον Παπάγο, πχ στο θέμα της άμυνας της Ηπείρου, το 1940, και να προβάλλουν τον Κατσιμήτρο στο ίδιο ζήτημα, τον Κατσιμήτρο, ο οποίος, (πάλι υποτίθεται), ότι ήταν φιλο – λαϊκός, κλπ, καταλάβατε, ο οποίος όμως πέρασε, μετά από την απελευθέρωση, “Δικαστήριο Δοσιλόγων”, όπου και καταδικάσθηκε (!), ως μέλος της Κ/Β Τσολάκογλου!.. Τί γίνεται ρε παιδιά;
• Φίλοι μου, θα πάμε μπροστά, αν όλοι μας, οι Έλληνες εννοώ, συμφωνούμε πάντα στο αυτονόητο και στην αλήθεια, στα πραγματικά γεγονότα και περιστατικά, αλήθεια που δεν είναι… πολλές, όπως κάποιοι στην εποχή μας και για συγκεκριμένους λόγους θέλουν να μας επιβάλλουν, ως τρόπο σκέψης, αλλά μία! Έτσι φίλοι μου πάντα πχ στις 08:00 είναι πρωί και όχι βράδυ, στις 12:00 ότι είναι μεσημέρι, κλπ, και θα πρέπει όλοι μας να συμφωνούμε!
• Τελικά αδέλφια, θα πάμε μπροστά ως λαός, έστω και τώρα…, όταν δηλαδή αποβάλουμε τα πνευματοκτόνα πολιτικά (ας τα ονομάσω έτσι) πλέγματα (κόμπλεξ)!!!  
• ** Γεώργιος ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ: (Μόνον ένα, το παρακάτω)!
• Όταν, μετά από τη Νίκη του Εθνικού Στρατού, το 1949, μίλησε στην 8η Μχία στα στελέχη, τους είχε πει: “Αποκτήσατε το δικαίωμα με τον ηρωϊσμό σας, όταν σας βλέπουν οι Έλληνες στο δρόμο, να αποκαλύπτονται”! (Τότε οι άνδρες φόραγαν καπέλα)!..
• Ήταν ο 2ος, μετά τον Ελ. Βενιζέλο, μεγαλύτερος Έλληνας Αντι – Κομμουνιστής! Ο 1ος ψήφισε τον “ΙΔΙΩΝΥΜΟ” Νόμο, σύμφωνα με τον οποίο δεν έπρεπε να υπάρχει στον Δημόσιο Τομέα, ουδείς Κομμουνιστής υπάλληλος, και ο 2ος, ως Π-Θ, ψήφισε Νόμο, σύμφωνα με τον οποίο δεν θα έπρεπε να υπάρχει στην “Ελληνική Παιδεία”, κανείς Κομμουνιστής Δάσκαλος και Καθηγητής! Είπατε τίποτα;
•                                                                                         –  /  –