ΜΙA ΦΩΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΡΕΛΘΟΝ!..

ΠΑ.ΣΟ.Κ.

ΑΝΔΡΕΑΣ Γ. ΠΑΠΑΝΔΡΕΟΥ

ΟΜΙΛΙΑ ΣΤΟ 2ο ΕΘΝΙΚΟ ΣΥΜΒΟΥΛΙΟ

Γυμναστήριο Περιστερίου

 

Επειδή θέλουμε να σας βοηθήσουμε και μόνον(!), ΟΛΟΥΣ ΣΑΣ ΓΕΝΙΚΩΣ ΚΑΙ ΑΝΕΞΑΙΡΕΤΩΣ, σας παραθέτω το “κομμάτι” της ομιλίας του Α.Γ.Π., το οποίο, σε εκείνη την ομιλία του, αφορούσε τα “Εθνικά Θέματα”!

Διαβάστε με προσοχή και ακολούθως σκεφτείτε, τί ακριβώς άλλαξε σ’ αυτά, αν άλλαξε φυσικά κάτι και πού, από τότε (αρχές 10ετίας του 1990), μέχρι τώρα!

Αν θέλετε ακόμα, συγκρίνετε το τότε, με το τώρα, σε γενικές γραμμές, (αλλά και γιατί όχι, ίσως και σε… βαθύτερες εσείς γραμμές), όπως και γενικά, και σχεδόν σε… τίτλους, ομιλεί παρακάτω και ο Ιδρυτής – Αρχηγός του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Α.Γ.Π., ένα τεράστιο πολιτικό μυαλό της μεταπολεμικής Ελλάδος, ένας βαθιά Έλληνας Πολιτικός ΠΑΤΡΙΩΤΗΣ! Μην “δείτε” όμως διαβάζοντας, μηδέ προς στιγμήν τον Άνδρα, το ποιός δηλαδή λέει αυτά που διαβάζετε!.. Ακούστε με!..

-/-  

ΕΘΝΙΚΑ ΘΕΜΑΤΑ

Βέβαια, πρώτο θέμα είναι η ακεραιότητα της Πατρίδας μας.

Υπάρχει μια πρωτογενής μόνιμη και ογκούμενη απειλή, που προέχεται από την Τουρκία.

Η Τουρκία αναπτύσσεται σταθερά στην κύρια περιφερειακή δύναμη. Έπαιξε ρόλο στη Μέση Ανατολή. Παίζει ρόλο τώρα τώρα στις μουσουλμανικές χώρες, της λεγόμενης Κοινοπολιτείας. Έχει διεισδύσει στα Βαλκάνια, ενώ στην Αλβανία, στη Βουλγαρία και στη Βοσνία έχει σαφείς δεσμούς, στρατιωτικές συμφωνίες. Έχει αναλάβει να αναδιοργανώσει τον αλβανικό στρατό. Έχει ένα πολύ αυστηρό σύμφωνο με τη Βουλγαρία, σε ό,τι αφορά στρατιωτικές επιχειρήσεις, εκπαίδευση και όλα αυτά.

Η Τουρκία δεν είναι πλέον μόνον ανατολικά μας. Είναι και προς βορράν μας. Και βέβαια απειλές διαμορφώνονται τώρα και από το Βορρά, που διαπλέκονται όμως με την πρωτογενή τουρκική απειλή. Τις ξέρουμε. Και είναι τεράστια η ευθύνη της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη και του κ. Σαμαρά.

Διότι, μην ξεχνάμε ότι και οι δύο, ο ένας πρωθυπουργός και ο άλλος υπουργός Εξωτερικών, έχουν οδηγήσει τη χώρα σε αδιέξοδα εθνικά και έχουν απομονώσει αυτή τη χώρα με τρόπο που ποτέ δεν έχει ξανασυμβεί στο παρελθόν. Τα μεγαλουργήματα της αρχής του αιώνα σήμερα κλονίζονται από αυτή την κυβέρνηση. 

Αλλά ας ξεκινήσουμε με το Κυπριακό, δυο λόγια. Θυμάστε ή όχι, με τί ενθουσιασμό επέστρεψε ο Μητσοτάκης από τις Η.Π.Α.; “Θα λυθεί σύντομα, άμεσα το Κυπριακό”. Δηλώσεις χωρίς επιφυλάξεις.

Έρχεται ο κ. Μπους στην Ελλάδα. Κάνουν από κοινού δηλώσεις. Έχει λυθεί περίπου το Κυπριακό. Πώς έχει λυθεί, είναι άλλο θέμα, το πώς, το ποια λύση προετοιμάζεται είναι άλλο πράγμα. Αυτό που ενδιαφέρει τώρα είναι η απίθανη, αφελής αισιοδοξία ότι βαδίζουμε προς λύση του Κυπριακού.

Σήμερα, όταν οι όροι οι τουρκικοί έγιναν δημόσιοι, δηλαδή να υπάρχει κυριαρχία στο Βορρά, να υπάρχει το ανεξάρτητο κράτος των Τ/Κ και τότε να αρχίσει διάλογος για τη δημιουργία μιας συνομοσπονδίας στην οποία μια Τούρκος, μια Έλληνας θα προεδρεύει, αυτές οι προτάσεις δεν μπορούν να γίνουν δεκτές ούτε από Κύπριους, ούτε από Ελλαδίτες. Θα είναι μόνο το πρώτο βήμα για άλλες θλιβερές εμπειρίες του ελληνισμού

Σε ό,τι αφορά τις ΕΤ σχέσεις, ξεχνάμε το φιάσκο των Παρισίων, όταν συναντήθηκε ο κ. Μητσοτάκης με τον κ. Γιλμάζ;

Ήταν η εποχή που βγήκαν ακόμη και χάρτες, αν ξέρω καλά, για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας, αλλά των “μη αμφισβητούμενων ζωνών”. Και δεν υπάρχει καλύτερος τρόπος να προσφέρεις περίπου ολόκληρο το Αιγαίο, την υφαλοκρηπίδα του Αιγαίου στην Τουρκία, από το να αρχίσεις τη συζήτηση για “μη αμφισβητούμενες περιοχές”. Λάβετε δε υπόψη σας και κάτι άλλο. Ότι η πιθανότητα για σημαντικά κοιτάσματα πετρελαίου βρίσκονται στο Ανατολικό Αιγαίο και όχι στο Δυτικό.

Πέρασε τότε μια ψυχρολουσία η κυβέρνηση της Ν.Δ. στο Παρίσι. Και δεν πέρασε πολύς καιρός και ακούμε ότι θα υπάρξει συνάντηση στο Νταβός. Στο μεταξύ, η Τουρκία διαρκώς παραβίαζε τον εναέριο ελληνικό χώρο, διαρκώς δια στόματος αξιωματούχων διαμόρφωνε τις διεκδικήσεις της, επαναλάμβανε τις διεκδικήσεις της. Και ποιές είναι; Τις ξέρουμε, τις έχουν πει χίλιες φορές.

Τα Δωδεκάνησα, ήταν λάθος λέει ο κ. Οζάλ ότι επετράπη από την τότε τουρκική κυβέρνηση η παραχώρηση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα το ’47.

Ξέρουμε πώς αντιμετωπίζουν το θέμα της Δ. Θράκης, κάποιο κυπριακό μοντέλο προσπαθούν να μεταφέρουν.

Υπάρχει το θέμα της υφαλοκρηπίδας, υπάρχουν και άλλα νησιά του Αιγαίου και γνωρίζουμε ότι πράγματι η απειλή είναι γενική, γιατί η Τουρκία σήμερα αρνείται να σταθεί στη Συνθήκη της Λωζάννης(!!!) και ζητεί διάλογο εφ’ όλης της ύλης. 

Και αποφασίζει ο κ. Μητσοτάκης, από θέση αδυναμίας, να πάει προς εκείνον ο οποίος έχει επεκτατικές βλέψεις σε βάρος της χώρας μας και τις τονίζει καθημερινά με πράξεις και με λέξεις, και να προσφέρει “σύμφωνο φιλίας”, “σύμφωνο φιλίας” το οποίο θα επιτρέψει τί; Να κάτσουν στο τραπέζι ακολούθως και να λύσουν τις “Ε-Τ διαφορές”.

Δεν υπάρχουν ΕΤ διαφορές. Υπάρχουν τουρκικές διεκδικήσεις κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας.

Αλλά είχε θέσει και το Κυπριακό παράλληλα προς επίλυση στις συζητήσεις με τον κ. Ντεμιρέλ. Και ω του θαύματος, λένε, σκληραίνει η τουρκική θέση, δεν είναι αποδεκτές οι προτάσεις των Ηνωμένων Εθνών και σταματούν πλέον ουσιαστικά οι διαπραγματεύσεις σ’ αυτή τη φάση και φυσικά αναγκάζεται ο κ. Μητσοτάκης να σταματήσει το διάλογο. Κάτι για το οποίο τον είχαμε προειδοποιήσει.

Αλλά πρέπει να πω και κάτι άλλο. Καθ’ όλη τη διάρκεια αυτής της περιόδου, θα έχετε παρατηρήσει ότι αποφεύγει συστηματικά η κυβέρνηση και ο κρατικός μηχανισμός να θέτει υπό αμφισβήτηση τις προθέσεις της Τουρκίας.

Η συνήθης ερμηνεία των τουρκικών πράξεων είναι “το κάνουν για εσωτερική κατανάλωση”. Και έτσι λέμε στους Τούρκους “Κοιτάτε, μην τα κάνετε αυτά, ξέρουμε πως τα κάνετε για εσωτερικούς σας λόγους, αλλά υπάρχει και ένα ελληνικό κοινό το οποίο δεν διαβάζει σωστά, δεν τα ερμηνεύει σωστά. Αισθάνεται μήπως έχετε επιθετικές βλέψεις, που εμείς ξέρουμε δεν έχετε κατά της Ελλάδας”.

Αυτό το κλίμα όταν καλλιεργείται προετοιμάζεις υποχωρήσεις, προετοιμάζεις ένα διεθνές κλίμα το οποίο θα νομιμοποιήσει τη μετατροπή των τουρκικών διεκδικήσεων σε βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας σε διμερή θέματα προς επίλυση.

Τώρα πρόσφατα άκουγα τον πρόεδρο της Δυτικοευρωπαϊκής Ένωσης να λέει “Μα πρέπει να συναντηθούν” – “γιατί έχουμε την ελπίδα ότι θα γίνουμε δεκτοί και εμείς και η Τουρκία”- “πρέπει να λύσουν αυτά τα προβλήματα μεταξύ τους. Δεν αξίζει να υπάρχουν προβλήματα”.

Φτιάχνουμε δηλαδή διεθνές κλίμα το οποίο νομιμοποιεί πλέον την τουρκική επιμονή. Και έχει αρχίσει να δημιουργείται αυτό το κλίμα στην Ευρώπη. Σας διαβεβαιώνω γι’ αυτό και είναι άκρως επικίνδυνο.

-/-

Ίσως το μεγαλύτερο μέχρι τώρα λάθος της κυβέρνησης, λάθος του κ. Μητσοτάκη, λάθος και του κ. Σαμαρά, είναι ο χειρισμός του Αλβανικού, της Αλβανίας. Ανέκοψαν μια πάρα πολύ θετική πορεία που είχε χαράξει το ΠΑ.ΣΟ.Κ. Μια πορεία που μακροπρόθεσμα θα οδηγούσε σε έναν άλλο ρόλο της ελληνικής μειονότητας, σημαντικό ρόλο. 

Είχαμε μια σειρά από συμφωνίες προς υπογραφή. Δεν λέγαμε ότι εδώ είναι ο παράδεισος και ελάτε, δεν κάναμε χορευτικές επιδείξεις στην Αλβανία για να πειστούν οι Έλληνες Αλβανοί να έρθουν στην πατρίδα τους. Και κατορθώσαμε τί;

Κατορθώσαμε σήμερα να υπάρχει στρατός ιταλικός -15.000- ένστολοι αυτό που δεν κατόρθωσαν το ’40 το κάνουν τώρα. Και υπάρχει ταυτόχρονα η τουρκική παρουσία και η τουρκική προστασία.

Υπάρχουν μεταξύ 60.000 και 100.000 ομογενείς Αλβανοί σήμερα στην Ελλάδα. Και δεν είναι γι’ αυτούς παράδεισος, δεν υπάρχει στέγη, δεν υπάρχει φαϊ, δεν υπάρχει περίθαλψη. Εκεί οδήγησε η πολιτική της Ν.Δ.

Αλλά μην ξεχνάμε ότι στην περίπτωση της Αλβανίας χρηματοδοτήθηκε από τη Ν.Δ., το κόμμα ακριβώς εκείνο το οποίο σήμερα ζητάει επέκταση της Αλβανίας στη Θεσπρωτία. Έχει και αυτό συμβεί.

-/-

Και πρέπει να προσθέσουμε και το θέμα της Βουλγαρίας. Εκεί οι εξελίξεις σε μεγάλο βαθμό είναι αυτόνομες. Το μόνο που μπορούμε να πούμε πάλι, να χαρακτηρίσουμε σαν τεράστιο λάθος της κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, του κ. Σαμαρά, το ότι χρηματοδότησαν ακριβώς εκείνο το κόμμα, που σήμερα, συνεργάζεται με τη μουσουλμανική μειονότητα που ελέγχεται πλήρως από την Τουρκία, κυβερνά τη Βουλγαρία.

Και θα πρέπει να λάβουμε υπόψη μας ότι για τη Βουλγαρία η σκοπιανή γλώσσα είναι απλώς μια παραλλαγή της βουλγαρικής. Και οι Σλαβοσκοπιανοί απλώς Βούλγαροι. Και επομένως η δυνατότητα ανάπτυξης όχι μόνο των σχέσεων, αλλά και κάποιου σχήματος Βουλγαρίας – Σκοπίων δεν μπορεί να αποκλείεται.

-/- 

Αλλά στα Σκόπια έχουμε το “Βατερλώ” της ελληνικής εξωτερικής πολιτικής. Στις 16 Δεκέμβρη του ’91 στις Βρυξέλλες εκρίνετο το θέμα της διάσπασης ή όχι της Γιουγκοσλαβίας. Και υπήρχε τεράστια γερμανική πίεση να προχωρήσουν σε αναγνωρίσεις ορισμένων Δημοκρατιών της Γιουγκοσλαβίας. Κυρίως της Σλοβενίας, αλλά και της Κροατίας.

Για μας, για την Ελλάδα, η μόνη σωστή πορεία θα ήταν να παραμείνει η Γιουγκοσλαβία ως είχε, χωρίς διάσπαση. Και αν επιτέλους στο βωμό της μεγάλης Γερμανίας κάνουμε κάποια υποχώρηση, αυτό θα έπρεπε να αφορούσε το πολύ τη Σλοβενία, που για πολλούς λόγους και πολιτιστικούς είναι πιο κοντά, δεν είναι τόσο βαλκανική χώρα.

Αντ’ αυτού, δώσαμε τη σύμφωνη γνώμη μας για την αναγνώριση των δημοκρατιών αυτών και πήραμε ένα τρίπτυχο αορίστου μορφής, που υποτίθεται θα εξασφάλιζε το ότι αν εκηρύσσετο ανεξάρτητη η “Δημοκρατία των Σκοπίων” δεν θα είχε ούτε βλέψεις στην Ελλάδα, ούτε θα μιλούσε για μειονότητα εν Ελλάδι, ούτε θα είχε επεκτατικές βλέψεις και δεν θα χρησιμοποιούσε τον όρο Μακεδονία. 

Δεν πήραμε τίποτα. Απλώς εγκρίναμε την καταστροφική πορεία της Γιουγκοσλαβίας. Και είχαμε και το δικαίωμα, αλλά θα έλεγα και το εθνικό χρέος, εκεί να πούμε όχι. Κάποτε κανείς λέει όχι. Και ήταν μια τέτοια περίπτωση, κρίσιμη περίπτωση.

Βέβαια οι τρεις αυτοί όροι δεν πάρθηκαν τόσο σοβαρά από τους εταίρους μας. Διορίστηκε μια νομική επιτροπή, του “Μπατιντέρ”, στην οποία δεν συμμετείχαμε καν, για να εξετάσει αν οι όροι ικανοποιούνται ή όχι για όλες τις Δημοκρατίες και απεφάνθη “ναι”.

Και βρεθήκαμε επομένως μπροστά στην αδυσώπητη πραγματικότητα ότι οι εταίροι μας ήσαν έτοιμοι να αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως τη “Δημοκρατία της Μακεδονίας”. Αλλά αν υπήρχαν και κάποιες αμφιβολίες, κάποιοι από τους εταίρους μας να μας παραστεκόντουσαν σ’ αυτή την τοποθέτηση, αυτή χάθηκε από τη στιγμή που ο υπουργός Εξωτερικών των Η.Π.Α. Μπέϊκερ ουσιαστικά έδωσε εντολή στους εταίρους της Κοινότητας να αναγνωρίσουν τις 4 Δημοκρατίες.

Υπεχώρησε μόνο όσον αφορά το χρόνο. Δέχτηκε να μην περάσει την 5η Απριλίου, την 6η Απριλίου, το χρονικό διάστημα αυτό να μην ξεπεραστεί χωρίς την αναγνώριση όλων των Δημοκρατιών, Σλοβενία, Κροατία, Βοσνία, Ερζεγοβίνη, “Μακεδονία”. 

Και φυσικά η πολιτική αυτή της κυβέρνησης οδήγησε και θα οδηγήσει σε προβλήματα απομόνωσης.

Όμως θα ήθελα με δύο λόγια να τονίσω και να εξηγήσω τη θέση του ΠΑ.ΣΟ.Κ., θέση που επανειλημμένα έχουμε πάρει, αλλά που αξίζει να ειπωθεί ξανά, σχετικά με τον όρο, το όνομα Μακεδονία.

Για δεκαετίες τώρα, πολλές δεκαετίες τώρα, υπάρχουν “σλαβομακεδονικά κινήματα”, χρηματοδοτούμενα αφειδώς, στον Καναδά, στις Η.Π.Α., όπου έχω ζήσει πολλά χρόνια, και στην Αυστραλία. Και στόχος τους είναι η δημιουργία ενός “μακεδονικού έθνους”.

Το έθνος αυτό θα αποτελείται, θα εδράζεται στη γεωγραφική περιοχή που λέγεται Μακεδονία. Και θα συμπεριλαμβάνει επομένως τη “Μακεδονία του Πιρίν”, τη “Μακεδονία των Σκοπίων” και τη “Μακεδονία του Αιγαίου”, όπως λένε.

Αυτός είναι ο βασικός στόχος ο οποίος εξυπηρετείται με το να έχουν το όνομα Μακεδονία τα Σκόπια. Δηλαδή, για να φτιάξεις το “μακεδονικό έθνος”, το νέο αυτό “μακεδονικό έθνος” που αλλάζει τα σύνορα της περιοχής, που ακρωτηριάζει την Ελλάδα, πρέπει να έχεις κάποιο σημείο αναφοράς, κάποια βάση, κάποιο όνομα, κάποιο σύμβολο, και το σύμβολο αυτό είναι η λέξη, το όνομα “Μακεδονία”.

Αυτή είναι η θέση μας. Οι χειρισμοί ήσαν πανάθλιοι για να φτάσουμε στο δίλημμα. Αλλά για μας δεν υπάρχει δίλημμα, υπάρχει σαφής η θέση.

-/-

ΣΧΟΛΙΟ: Πόσο μπροστά έβλεπε ο ΑΝΔΡΕΑΣΤΟΥ ΛΑΟΥ, αλλά και πόσο ΑΓΑΠΟΥΣΕ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ μας, έ; Ό,τι και να πιστεύει κάποιος, είναι βέβαιο ότι συμφωνεί για το τεράστιο ΕΘΝΙΚΟ – ΠΑΤΡΙΩΤΙΚΟ ΜΕΓΕΘΟΣ ΤΟΥ ΑΝΔΡΟΣ, όπως και για το ΑΣΥΝΗΘΕΣ ΥΨΗΛΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΚΟ… ΕΝΣΤΙΚΤΟ ή “I.Q.”!..

 

ΙΑΠΕΤΟΣ

-/-