ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΠΕΡΙ “ΕΝΙΑΙΩΝ ή ΛΑΪΚΩΝ ΜΕΤΩΠΩΝ”!..

H ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ “ΕΝΙΑΙΩΝ / ΛΑΪΚΩΝ ΜΕΤΩΠΩΝ“

«Οι Κομμουνισταί οφείλουν να υποστηρίξουν τους σοσιαλιστάς και τους φιλελευθέρους, όπως το σχοινί υποστηρίζει τον κρεμμασμένον»!

Β. Ι. ΛΕΝΙΝ: “Αριστερισμός“

1. Η Προϊστορία

1902: Ο Λένιν επεξεργάζεται τις βασικές αρχές της κομμουνιστικής τακτικής. Τις διατυπώνει στο περιβόητο έργο του “τί να κάνουμε”. Εκεί τονίζει ότι οι Κομμουνιστές δεν πρέπει να αρκούνται στην συγκρότηση ενός μονολιθικού Κόμματος. Γύρω από αυτό οφείλουν να ιδρύουν ένα δίκτυο από ποικίλες οργανώσεις, οι οποίες θα προσελκύουν τα ευρύτερα στρώματα.

Το Κ. Κ. οφείλει να είναι μικρό, πειθαρχημένο, αυστηρά μονολιθικό. Ένας “Στρατός Της Επαναστάσεως”! Άρα, αναγκαστικά η επιρροή του θα είναι περιορισμένη. Πρέπει λοιπόν να βρει πολλαπλασιαστές της. Να ανακαλύψει αγωγούς επαφής με την κοινή γνώμη. Να εφεύρει τρόπους εμμέσου, αφανούς ελέγχου των μαζών, μέσω άλλων!.. Το Κ. Κ. χρειάζεται “συνδετικούς ιμάντες” με τις μάζες. Γι΄αυτό οφείλει να συνεργάζεται με σωματεία, συλλόγους, οργανώσεις, προσωπικότητες, Κόμματα, αλλά πάντα με τον απαράβατο όρο να έχει αυτό την καθοδήγηση, να έχει εξασφαλίσει για τον εαυτό του την πρωτοκαθεδρία, τον ηγετικό ρόλο.

Τις απόψεις του αυτές ο Λένιν τις επανέλαβε και την περίοδο 1917 – 1919, στα έργα του “Τα Συνδικάτα” και “Ο Αριστερισμός παιδική αρρώστεια του Κομμουνισμού”. Με το δεύτερο, θεωρούσε σαν “αριστερίστικο” σφάλμα την άρνηση διαφόρων Κομμουνιστών να συνεργαστούν με τους “αστούς”. Οι Κομμουνιστές, τόνιζε, πρέπει να συνεργάζονται με μη Κομμουνιστάς, να συμμαχούν μαζί τους και να τους χρησιμοποιούν επιδέξια για τους δικούς τους σκοπούς. Αν, πχ, ήμουν στην Αγγλία, έγραψε ο Λένιν, θα συνεργαζόμουν με τους “Εργατικούς” και θα τους υπεστήριζα, “όπως το σκοινί υποστηρίζει τον κρεμμασμένο”!..

2. Ο Δούρειος Ίππος

02-08-1935: Στην απέραντη αίθουσα των συνδικάτων της Μόσχας συνέρχεται το 7ο Συνέδριο της “Κομμουνιστικής Διεθνούς”. Νεκρική σιγή! Στο βήμα ανεβαίνει ο Γκιόργκι ΔΗΜΗΤΡΩΦ. Όλοι περιμένουν την εισήγησή του, που ξέρουν πως θα είναι “ιστορική”! Ο ομιλητής αρχίζει:

«Σύντροφοι!

Θυμάστε την παλιά ιστορία για την άλωση της Τροίας. Η Τροία ήταν οχυρωμένη με φρούρια απόρθητα! Και τα επιτιθέμενα στρατεύματα, παρά τα πολλά θύματα που προσέφεραν, δεν μπορούσαν να νικήσουν. Αυτό ως την ώρα, που με την βοήθεια του περίφημου “ΔΟΥΡΕΙΟΥ ΙΠΠΟΥ”, μπόρεσαν να εισχωρήσουν μέσα στους κόλπους του εχθρού.

Σύντροφοι!

Εμείς, οι επαναστάτες, δεν πρέπει να δυσκολευόμαστε να εφαρμόσουμε την ίδια τακτική… Όποιος δεν κατανοεί την αναγκαιότητα της εφαρμογής μιας τέτοιας τακτικής, όποιος θεωρεί αυτήν την μέθοδο σαν “ταπεινωτική”, αυτός είναι φλύαρος και όχι επαναστάτης…

Το “Ενιαίο / Λαϊκό Μέτωπο”… ξεκινώντας από την υπεράσπιση των πιο στοιχειωδών αιτημάτων, αλλάζοντας τις μορφές και τα συνθήματα πάλης, θα γίνει το σαράκι που θα συντρίψει το φρούριο που σε πολλούς σήμερα φαίνεται απόρθητο».

(Γκιόργκι ΔΗΜΗΤΡΩΦ: Εισήγηση στο 7ο Συνέδριο της “Κ. Δ.” – Έκδοση “ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗ” 1935).

Η εισήγηση του ΔΗΜΗΤΡΩΦ στάθηκε πραγματικά “ιστορική”. Με αυτήν έληξε η προϊστορία των “Ενιαίων / Λαϊκών Μετώπων” και άρχισε η ιστορία τους, ήτοι η ιστορία του Κομμουνιστικού “ΔΟΥΡΕΙΟΥ ΙΠΠΟΥ”!

3. ΑΚΟΥΛΟΥΘΟΥΝ (ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ) ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ:

α. Γαλλία

1935 : Η πολιτική και η οικονομική κρίση μαστίζουν την χώρα. Δυσαρέσκεια και διάθεση αλλαγής. Αιτήματα και έντονος φόβος από την επικράτηση του Ναζισμού στην Γερμανία. Το Κ. Κ. εκμεταλλεύεται την κατάσταση. Ρίχνει συνθήματα πατριωτικά, αντιγερμανικά, αντιφασιστικά, υιοθετεί δημοφιλείς διεκδικήσεις. Προτείνει προγράμματα, συνεργασίες, μέτωπα, ενώ υπόσχεται ότι θα υποστηρίξει “ανιδιοτελώς” την αλλαγή και ότι δεν θα ζητήσει την εκτροπή της έξω από τα εθνικά δημοκρατικά και “αστικά” πλαίσια. Στο τέλος, έρχεται η επιτυχία. Τα Κόμματα Κομμουνιστικό, Σοσιαλιστικό, ριζοσπαστικό και ανεξάρτητο Σοσιαλιστικό, συμμαχούν και συγκροτούν ένα ενιαίο “Λαϊκό Μέτωπο”!

Στις 03-05-1936 το “Λαϊκό Μέτωπο” κερδίζει τις βουλευτικές εκλογές με 376 έδρες, έναντι 229 των αντιπάλων του. Πιο κερδισμένοι “βγαίνουν” οι Κομμουνισταί. Σε σχέση με τις με τις εκλογές του 1932, οι Κομμουνστές διπλασιάζουν τους ψήφους τους σε βάρος των συμμάχων τους ριζοσπαστών και αυξάνουν τις έδρες τους από 10 σε 72.

Το “Λαϊκό Μέτωπο” γίνεται εξουσία και στις 4 Ιουνίου 1936 σχηματίζει Κ-Β. Π-Θ ο σοσιαλιστής Λεόν ΜΠΛΟΥΜ. Οι Κομμουνιστές υποστηρίζουν την Κ-Β χωρίς να μετέχουν.

→ Η πρώτη φάση ήταν ο Παράδεισος:

Το “Μέτωπο” δίνει αυξήσεις στους μισθούς, στα ημερομίσθια, στις συντάξεις. Χαρίζει τα χρέη. Μειώνει τις ώρες εργασίας. Πετσοκόβει τις αμυντικές δαπάνες. Λιγοστεύει τον στρατό. Μειώνει την θητεία. Μοιράζει χρήματα, αλλά και τυπώνει χρήματα…

→ Η δεύτερη φάση ήταν το καθαρτήριο:

O προϋπολογισμός καταρρέει. Έλλειμμα 20 δις Φράγκων! Πληθωρισμός! Ο τιμάριθμος χυμά ξέφρενος προς τα πάνω. Οι καταθέσεις εξανεμίζονται. Οι αυξήσεις εκμηδενίζονται. Τον Φεβ. του 1937 η Κ-Β κάνει πίσω. Μέτρα λιτότητος. Οι Κομμουνιστές αντιδρούν, οι μάζες απαιτούν! Απεργίες, Πορείες, Διαδηλώσεις.

→ Η τρίτη φάση ήταν η κόλαση:

Χρεωκοπία και αναρχία. Οι εργάτες καταλαμβάνουν τα εργοστάσια. Οι υπάλληλοι τα μεγάλα καταστήματα και τις δημόσιες υπηρεσίες. Η οικονομική ζωή σταματά! Το Κράτος διαλύεται.

Στις 10 Ιουνίου 1937, η Γερουσία καταψηφίζει την Κ-Β. Οι Κομμουνιστές πιέζουν τον Μπλουμ να τη διαλύσει. Του ζητούν να ανατρέψει και τον ίδιο τον ΠτΔ, Μ. Λεμπρέν, ο οποίος αντιδρά στον κατήφορο.

Ο Μπλουμ αρνείται να ακολουθήσει αυτόν τον δρόμο. Στις 22 Ιουνίου παραιτείται, το “Μέτωπο” όμως δεν εγκαταλείπει την εξουσία, επιμένοντας με την Κ-Β Σωτάν. Το Κ. Κ. απαιτεί συμμετοχή και σ΄αυτήν. Το χάος μεγαλώνει. Το 1938 το “Μέτωπο” διαλύεται… Πίσω του αφήνει μια χρεωκοπημένη Οικονομία, ένα διαλυμένο Κράτος και έναν διαλυμένο, διαβρωμένο και αφωπλισμένο στρατό. Σε λίγους μήνες αρχίζει ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος. Η χώρα δεν έχει συνέλθει από την θύελλα. Χάρις στο “Ενιαίο /Λαϊκό Μέτωπο” η Γαλλία θα “πέσει” με το πρώτο χτύπημα του Χιτλερισμού, με τον οποίον άλλωστε έχουν τώρα “Ενιαίο / Λαϊκό Μέτωπο” οι Κομμουνιστές.

β. Ισπανία: Ο Πόλεμος

ΘΑ ΣΥΝΕΧΙΣΟΥΜΕ!

 

“ΕΛΛΗΝΑΣ“

-/-