ΓΙΑ ΤΟΝ ΤΟΥΡΚΟ ΠτΔ ΡΤΕ!..

Ο ΔΙΚΕΦΑΛΟΣ

 

Στην πόρτα της Αγια-Σοφιάς, που σφάλισεν

ενός Αγγέλου χέρι,

διπλοσφαγμένος έπεσ’ ο Δικέφαλος

απ’ τ’ άπιστο μαχαίρι. 

-/-

Στην πόρτα της Αγια-Σοφιάς, σπαράζοντας, 

με ματωμένα στήθη,

τις δυό φτερούγες άπλωσ’ ο Δικέφαλος

και πάλι ορθός εστήθη. 

-/- 

Και στοίχιωσε, και θέριεψε, και πλήθυνεν

ο νεκραναστημένος, 

κι έγινεν ο ένας μύριοι Αϊτοί Δικέφαλοι

στο δουλωμένο Γένος. 

-/-

Και πέταξε στα πέρατα και φώλιασεν

όπου σκεπή τον κρύβει: 

σε μοναστήρι, σ’ εκκλησιά, και σ’ άρχοντα

και σε φτωχού καλύβι. 

-/-

Στην πλάκα του μοναστηριού τον σκάλισε

καλόγερος τεχνίτης, 

η καλομάνα φυλαχτό τον φόρεσε

στ’ ανήμπορο παιδί της

-/-

στον αργαλειό της καθιστή μερόνυχτα

τον ύφαν΄η βοσκούλα,

περήφανος ο άρχοντας τον έδεσε

στο δαχτυλίδι βούλα

-/-

κρεμάστηκε απ’ τα νύχια του τ’ ακοίμητο

της Παναγιάς καντήλι, 

κι άγιασε στου Χριστού το Τετραβάγγελο

γραμμένος με κοντύλι. 

-/-

Τέσσερα μαύρα ατέλειωτα εκατόχρονα,

βουβός κι αποκρυμμένος

κλωσούσε την εκδίκηση ο Δικέφαλος

στο δουλωμένο Γένος⋅

-/-

ξάφνω μια μέρα βρόντησ’ ο αντίλαλος: 

« Ως πότε, παλικάρια! ».

Και μύριοι Αϊτοί Δικέφαλοι φτερούγισαν

από σπαθιών θηκάρια. 

-/-

 

“Πύρινη Ρομφαία”                                                                                                         

Γεώργιος Δροσίνης

 

-/-

 

“ΕΛΛΗΝΑΣ“

 

-/-